به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، رئیس محیط زیست بابل با اشاره به اینکه ۷۰ درصد آب‌بندان‌های بابل مزرعه پرورش ماهی هستند، گفت: این امر سبب شده تا پرندگان مهاجر تمایلی به نشستن در این آب‌بندان‌ها را نداشته باشند.
حسین حیدرپور در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه شهرستان بابل نسبت به سال‌های گذشته در جذب پرندگان مهاجر وضعیت مناسبی ندارد، اظهار کرد: پرندگان تمایلی به حضور در آب‌بندان‌های مراکز پرورش ماهی ندارند زیرا در این مراکز همه نیزارها، پوشش گیاهی و استراحتگاه مناسب برای نشستن پرندگان از بین می‌رود و تمایلی به فرود در این آب‌بندان‌ها ندارند.
وی یادآور شد: استفاده از سموم و کود شیمیایی بی‌رویه در زمین‌های کشاورزی از دیگر عوامل عدم حضور پرندگان مهاجر است زیرا سموم و کودهای شیمیایی سبب آلودگی این زمین‌ها شده و پرندگان تمایلی به نشستن در این زمین‌ها را هم ندارند.
حیدرپور به شرایط آب وهوا و اقلیم سیبری اشاره کرد و گفت: باید آب و هوای سیبری به حد زیادی سرد و تهیه غذا برای پرندگان مشکل باشد تا به مازندران مهاجرت کنند این درحالیست که آب و هوای سیبری گرم و مناسب است از این رو پرندگان تمایلی به مهاجرت ندارند.
رئیس محیط زیست بابل با اشاره به اینکه سال‌های گذشته حضور پرندگان مهاجر را داشتیم اما تعداد آنها کمتر شده است، خاطرنشان کرد: قو، انواع اردک‌ها، چنگر، باکلام و غیره مهمان آب‌بندان های بابل هستند.
وی با اشاره به اینکه هنوز هیچ مجوز و پروانه شکار و صید پرندگان مهاجر صادر نشده است، ادامه داد: هر نوع شکار، غیر قانونی بوده و در صورت مشاهده با متخلفین برخورد قانونی و معرفی به محاکم قضایی می‌شوند.
این کارشناس محیط زیست در شهرستان بابل، وجود فلزات سنگین، استفاده از کود و سموم کشاورزی، پساب‌ها، آلودگی آب‌های زیرزمینی، شیرابه زباله و سایر موارد را علت اصلی بروز بیماری‌ها در مازندران و شهرهای پرجمعیت برشمرد و گفت: در گذشته کشاورزان ۶ سال کشت می‌کردند و یک سال زمین را آیش می‌گذاشتند تا بهره‌وری زمین افزایش یابد.
رئیس حفاظت از محیط زیست شهرستان بابل افزود: امروزه در زمین کشاورزی نه تنها هر ساله بلکه سالی دوبار کشت می‌کنند و چون زمین کشاورزی ظرفیت بهره‌کشی را ندارد؛ افزودنی غیرمجاز و غیر استاندارد مثل سم و کود تزریق می‌کنند تا محصول بیشتری بدست آورند.
حیدرپور یادآور شد: این سموم و کود اضافی وارد غذا و آب شده و سبب انواع بیماری میشود.
وی با اشاره به اینکه شیرابه زباله تا عمق ۱۵۰ مترمکعب در بابل نفوذ و به صورت رواناب درآمده است، گفت: این شیرابه‌ها آب‌های سطحی و زیرزمینی را آلوده کرده و با پمپ از این آب در زمین کشاورزی یا باغات استفاده میشود که با استفاده از محصولات آنها دچار مشکل می‌شویم.
