پای ژاپنی ها هم برای حل بحران زباله به مازندران باز شد

در استان مازندران روزانه به طور متوسط بیش از ۳ هزار و ۱۰۰ تن زباله تولید می‌شود که ۹۰ درصد آن به صورت سنتی دفن و دفع می‌شود. معنای این جمله که از زبان یکی از مسئولان حفاظت محیط زیست این استان می‌شنویم این است که زباله‌ها همجوار محیط زیست انسانی و طبیعی قرار می‌گیرند. شیرابه‌ها با آب‌های زیر زمینی و رودخانه‌ها آمیخته می‌شود و آلودگی گسترش می‌یابد. بی‌شک وقتی آب و خاک آلوده باشد، شمال ایران دیگر جای خوبی برای گذراندن تعطیلات نیست!مسئولان استان مازندران این روزها از طرح‌های کوتاه مدت و میان مدتی خبر می‌دهند تا با اجرای آن بتوان از معضلی که بیش از ۳۰ سال است بر شانه‌های مازندران سنگینی می‌کند خلاص شوند. آنها امیدوارند با اجرای برنامه‌های تصویب شده و کمک و همراهی مسئولان مرتبط در پایتخت بتوانند معضل زباله را در استانی که جایی برای دفن و دپوی آن نیست برای همیشه حل کنند.

گرچه انبوه زباله های خانگی، صنعتی و بیمارستانی و موضوع نبود مکان کافی و مناسب برای دفن آنها اکنون به یکی از معضلات و دغدغه‌های مهم مسئولان تبدیل شده است، اما در این میان وضع استان مازندران به‌عنوان یکی از مناطق حساس کشور از نظر زیست محیطی، از دیگر نقاط بحرانی‌تر توصیف می‌شود، طوری که شهرهای این استان اکنون دیگر ظرفیت پذیرش و انباشت زباله را ندارد و تمام زباله‌های این شهرها در حاشیه مناطقی دیگر تخلیه می شوند.با خبر شدیم هیئتی از کارشناسان ژاپنی برای حل بحران زباله مازندران وارد استان شده اند و جلسات و کارگروهای مشترکی را با مازندرانی ها برگزار کرده اند که بدون شک سفر به شهرهای مختلف ژاپن جهت بازدید از مراکز دفن زباله و و تفکیک کارخانجات کمپوست و زباله سوز در دستور کار قرار خواهد گرفت.

سریال داستان های سفرهای تکراری که برای حل بحران زباله به کشورهای چین – آلمان – بلغارستان – ترکمنستان – فرانسه – روسیه – ترکیه – چین – انگلستان – کومی – امارات – قطر – کویت – ازبکستان – مالزی – اندونزی و … صورت گرفته ، نوبت به چشم بادامی های ژاپن رسیده است که از این نعمت ریخت و پاش مسئولین مازندرانی بهره مند شوند . جالب اینکه صاحب قلم در زمان مسئولیت زنده یاد مهندس علی خان محمدی این ژاپنی ها را در مرکز دفن زباله سمسکنده حدود ۶ ماه رفت و آمد آنها را ملاحظه کردم شاید تصور می کنم آنها پس از ۲۰ سال موفق شدند چند مثقال زباله ای که از ساری به کشورشان انتقال داده اند ، حالا پاسخ مناسبی برای حل بحران مذکور مازندران کشف کرده اند.

براستی که معلوم نیست مازندرانی ها چند سال باید شاهد اینگونه سفرهای بی حاصل مسئولین باشند ، باید قبول کنیم در استان اراده کافی برای حل بحران زباله وجود ندارد ؛ چندین سرمایه گذاری خارجی برای حل بحران زباله در استان را با دیدگاههای مسئولین مازندرانی فراری داده ایم ، چندین بار شعار نصب کارخانه زباله سوز ، چند سال شعار ساخت و نصب کارخانه کمپوست و چند سال باید شاهد شعار تولید انرژی از برق و تولید برق از زباله باشیم ؟ صاحب قلم یاداوری می کند میلیاردها تومان هزینه کانال سازی برای تولید انرژی در مرکز دفن زباله ساری در منطقه سمسکنده و نصب انواع سیستم های گرما زا قابل تأمل است اکنون نیز نوبت به ژاپنی ها رسیده که از این موقعیت استفاده کنند باید دید در این سریال کدام سوژه پخش می شود.

صاحب قلم تأملاً تأکید می کند همه روزه وجود هزاران تُن زباله در شهرهای مختلف کشور با همه تنوعی که از نظر آلودگی دارند مسئله ایست که با توجه به افزایش جمعیت و توسعه صنعت و تکنولوژی می‌بایستی در صدر برنامه های بهداشت و محیط زیست کشور قرار گیرد. بدین لحاظ و باتوجه به اهمیت مسئله در این مقوله ابتدا مواردی چند از خطرات بهداشتی، نوع و میزان زباله و سپس سیستم‌های جمع آوری و دفع، مورد توجه قرار می‌گیرد. در روش‌های دفع زباله سیستم‌های کمپوست بازیافت از مبدأ و دفع بهداشتی هرچند به صورت مختصر لکن با اهمیت خاصی توضیح داده شود.

نویسنده: شعبان وفایی نژاد