به گزارش خبرگزاری تسنیم از مازندران، در جوامع گوناگون دیدگاه تقریبا یکسانی درباره کارگران وجود دارد و این قشر را همواره افرادی سختکوش با حداقل توقعات می‌دانند که این دیدگاه به واقعیت هم نزدیک است. در کشور ما نیز مردم، کارگران را محترم می‌شمرند اما آیا این دیدگاه در میان مسئولان هم به‌صورت عملی وجود دارد؟ آیا این قشر امنیت شغلی دارند؟ آیا هنگام کار به درستی و ایمنی از آنان حفاظت می‌شود؟
اما کارگران مازندران با مشکلاتی هم دست و پنجه نرم می‌کنند که توجه به آن می‌تواند انگیزه مضاعفی برای این قشر به دنبال داشته باشد که در دستیابی به اهداف توسعه استان نیز نقش غیرقابل انکاری دارد.
از سویی دیگر مدت‌ها است که معیشت کارگران دچار مشکل شده و نداشتن امنیت شغلی و مشخص نبودن قراردادهای کاری در شرکت‌های پیمانکاری از مهم‌ترین مشکلاتی جامعه کارگری است و بیکاری افرادی که با ۱۵ تا ۲۰ سال سابقه کار خود را از دست می‌دهند از مسائل و دغدغه‌های این قشر است.
قراردادهای موقت از جمله مشکلات کارگران است تا جایی که بیش از ۹۰ درصد کارگران در استان امنیت شغلی ندارند. کارگران فصلی از این مشکلات آسیب‌های فراوانی دیده‌اند. این گروه از کارگران بسیاری از اوقات سال را بدون درآمد مشخص سپری می‌کنند.
برای بازگو کردن درد و دل‌های کارگران فصلی تسنیم مصاحبه‌ای با چند تن از کارگران فصلی انجام داد که می‌بینید و می‌خوانید.
محمد دارابی یکی از این کارگران نکایی با دلی پردرد از خواسته‌هایش و اینکه پول هزینه عروسی فرزندش را ندارد می‌گوید از مسئولان می‌خواهد در حد توانشان برای این کارگران کاری کنند تا شرمنده خانواده‌هایشان نشوند.
علی ۵۳ ساله یکی از کارگران ساختمانی به تسنیم گفت مسئولان به فکر ما نیستند همه کارگران از ۵ تا ۶ صبح به میدان می‌آییم و خانواده‌ها منتظر بوده عصر یا شب با پول و یا حداقل چند عدد نان به منزل برویم اما اکثر اوقات بدون هیچ پولی به خانه می‌رویم.
باقری دیگر کارگر ساختمانی گفت: متولد ۵۷ هستم و ۴۰ ساله در شرکت مازندگاز کار کردم اکنون سه ماهه بدون بیمه و حقوق زندگی را به سر می‌برم. باید بگوییم کارگران هم جزیی از این جامعه هستند. بسیاری از آنان افراد پا به سن گذاشته‌ای هستند که دخترانشان نیاز به جهیزیه و یا پسرانشان نیاز به شهریه دانشگاه دارند. مسئولان از شرکت‌ها و کارفرماها حمایت کنند زیرا اگر این شرکت‌ها باشند کارگران نیز بیکار نخواهند بود.
گزارش از قدسیه السادات شعبانپور و سید سجاد شعبانپور
/ح
