عبدالواحد خالدی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه انتقال آب خزر مشکلات زیست محیطی فراوانی را در مازندران به دنبال خواهد داشت، اظهار کرد: پروژه انتقال آب خزر به سمنان که انتقال آب بین حوزه‌ای نام دارد را نمی توان به عنوان یک پروژه موفق به لحاظ زیست محیطی دانست.
وی با بیان اینکه انتقال آب بین حوزه‌ای یعنی حوضه آب خیز آنها متفاوت است، تصریح کرد: حوزه آب خزر و سمنان که ایران مرکزی است ربا هم متفاوت بوده و انجام این پروژه حتی با مطالعات دقیق زیست محیطی در بلند مدت دچار مشکلات متعدد و غیر قابل بازگشت خواهد بود.
خالدی با اشاره به اینکه در کشورهای توسعه یافته در اینگونه طرح‌ها حتی سد سازی انجام نمی شود، گفت: انجام این پروژه نیاز به بررسی و تحقیق زیست محیطی با توجه به نیاز آبی رودخانه‌ها داشته که باید لحاظ شود.
استاد دانشگاه تربیت مدرس خاطرنشان کرد: در مورد انتقال آب خزر کیفیت آب از لحاظ شوری از جمله مسائل مهمی است که در مورد انتقال آن به سمنان باید مورد بررسی قرار گیرد.
وی تصریح کرد: این پروژه در دنیا دیگر انجام نمی شود مگر در کشورهای خاصی که مشکل آب شرب دارند و انتقال آب آن با هدف تامین آب شرب منطقه باشد و چون از لحاظ سیاسی و امنیتی تامین این امر حائز اهمیت بوده انجام می شود.
این استاد دانشگاه اظهار کرد: میزان برداشت میزان چه حجمی از آب خزر در انتقال آبی بسیار دارای اهمیت بوده چرا که موجب عقب نشینی سواحل و مشکلات زیست محیطی خواهد بود.
خالدی گفت: کیفیت آب در مبدا و اضافه شدن برخی آلاینده ها به آن در مقصد موضوعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد چرا که در استان مقصد آب مصرفی تبدیل به فاضلاب شده و قرار است این حجم از فاضلاب به کجا برود.
این مدرس دانشگاه یادآور شد: انتقال آب خزر به دو روش سقلی یعنی با توجه به شیب زمین تونل احداث شده و این مستلزم این است تا استان مقصد در ارتفاع پایین تر از مبدا باشد که منطقه سمنان بالاتر از خزر است و دومین راه پمپاژ آب به وسیله دستگاه پمپاژ که در قسمتی از خزر نصب می شود صورت می گیرد.
خالدی افزود: مقدار پمپاژ آب در هر ثانیه مهم بوده چون می تواند موجب مکش رسوبات شده و روی صنعت صید و صیادی که در مازندران رواج دارد تاثیرات زیادی از محل پمپاژ تا چند کیلومتر داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد: پمپاژ آب خزر و عقب رفتن ناگهانی و سریع در یک دوره کوتاه زندگی بسیاری از گونه ها که در عمق کم سواحل زندگی می کنند را به خطر می اندازد و تا ایجاد بستر کم عمق جدید دریا محیط لازم برای تخم ریزی و ادامه حیات این گونه ها نبوده و قطعا چرخه زندگی آن ها با خطر مواجه است.
وی در پایان گفت: متاسفانه در کشور تمامی جوانب برای انجام چنین پروژه‌هایی بررسی نشده و بعد از اجرا شدن طرح به مدت ۱۰ تا ۲۰ سال آینده آن متوجه مشکلات عمده و غیرقابل جبران خواهیم شد همانند پروژه انتقال آب کوهرنگ چهار محال بختیاری به زاینده رود اصفهان که دو استان را دچار چالش های جدی کرده است.
