مسیر پل‌های تاریخی آمل برای اجرای پیاده راه‌سازی سنگفرش شد

علی داودی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا گفت: اجرای این طرح  مسیر پل معلق تا پل دوازده چشمه مطابق برنامه زمان‌بندی شده توسط سرمایه گذار از حدود چهار ماه گذشته شروع و اکنون وارد مرحله کف سازی و سنگ فرش رسیده است.

وی، در خصوص نوع اجرای کف سازی و سنگفرش این خیابان افزود: کف‌سازی این خیابان در دو نوع کاربری شامل پیاده راه و سواره راه تعریف شده است که کف‌سازی پیاده راه با سنگ گرانیت و کف‌سازی سواره راه با سنگ کیوبیک با عرض ۳.۲۰ در حال انجام است.

شهردار آمل تصریح کرد: بعد از اتمام کار کف‌سازی و سنگ فرش، فضای سبز و کاشت انواع درخت در این مسیر اجرا و در نهایت، با نصب تیر چراغ‌های برق دکوراتیو و مبلمان شهری پیش‌بینی شده در طرح به بهره‌برداری خواهد رسید.

داودی، طول اجرای کف‌سازی و سنگفرش را بیش از ۱۰۰ و عرض آن بدون احتساب پیاده‌رو دو طرف آن ۱۴ متر اعلام و اضافه کرد: با روند فعلی در حال اجرا بخشی از این کارها توسط سرمایه‌گذار تا یک ماه آینده به پایان می‌رسد.

پل‌های تاریخی ۱۲چشمه و معلق آمل و همجواری آن با مجموعه پارک و دهکده بزرگ شهربازی آمل در طول سال میزبان جمع زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است.

پل ۱۲ چشمه که به نیت دوازده معصوم(ع) این نام را بر خود دارد به عنوان یکی از جاذبه‌های مهم تاریخی و نماد شهرستان آمل، چشمه امید میهمانان و مسافران است.

این پل در دوران شاه عباس صفوی بر روی رود پرآب و بزرگ هراز در مرکز شهر آمل احداث و اکنون ۲ بخش شرقی و غربی این شهر را به هم متصل می‌کند.

این پل دارای ۱۲ طاق و دهنه است که هر یک بر پایه‌های مستطیل شکل استوار شده‌اند به صورتی که ارتفاع آخرین نقطه طاق‌های قوسی شکل در محل تیزی تا سطح رودخانه حدود هفت متر است.

فاصله بین هر پایه با پایه دیگر ۶ متر است که در ضلع جنوبی و در قسمت مخالف جریان آب دارای سیل برگردان نیز است و طول این پل تاریخی و دیدنی ۱۲۰ متر است.

در قسمت دیگر پل ۱۲ چشمه آمل، پل معلقی بنا شده که زیبایی خاصی به قسمت‌های مرکزی شهر آمل بخشیده است.

پل معلق در واقع شامل ۲ پل یکسان در کنار هم است و یکی از بناهای با شکوه و ارزشمند گردشگری شهر آمل و ایران و جزء یکی از نخستین نمونه‌های پل‌های بزرگ و جدید کشور به شمار می‌رود. به این علت این پل را معلق می‌نامند که اگر پایه‌های زیرین آن بر اثر سیل تخریب شود، کمان‌های بالایی، آن را نگه می‌دارند.

این اثر در تاریخ سوم اسفند سال ۱۳۵۳ با شماره ۱۵۲۴ در فهرست آثار ملی ثبت شد.