جاجیم دست بافی است از پارچهٔ کلفت شبیه به پِلاس که از پلاس نازک تر است و آن را از نخ های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه ای یا آمیزه ای از این دو می بافند. جاجیم ها پرز ندازند و می توان از هر دو روی آن استفاده کرد.
در میان دست بافتهای روستایی، جاجیم از اهمیت بیشتری برخوردار است و کاربردهایی نظیر زیرانداز، پشتی، سجاده رختخواب پیچ، مفرش، پتو، وریه کرسی و… دارد و این هنر در بسیاری از مناطق روستایی از جمله بخش چهاردانگه، البته در گذشته رواج فراوانی داشته است.
متاسفانه این هنر در سالهای گذشته با شدت زیادی رو به فراموشی است، تا جایی که به ندرت در روستاها می توان کارگاه های کوچکی که اکثراً در منازل مسکونی روستایی بنا شده بود را یافت.