چهاردانگه، قسمتی از منطقه تاریخی هزارجریب* و امروزه بخشی در شهرستان ساری در استان مازندران. بخش چهاردانگه در جنوب و جنوب‌شرقی شهرستان ساری قرار دارد و مشتمل است بر دهستانهای پشتکوه و گرماب و چهاردانگه، و شهر کیاسر که مرکز بخش می‌باشد. بخش چهاردانگه کوهستانی است و ارتفاعات البرز شرقی در آن امتداد دارد. کوههای چهارنو، قلعه شاه دژ، شیت، آلشکوه و هفت‌خال، با ارتفاع بیش از دو هزار متر در این بخش واقع‌اند.
یکی از آثار باستانی ارزشمند در بخش چهاردانگه، دیوار چهاردانگه می باشد، در کتب تاریخی نامی از آن برده نشده است اما شیخ سیف الله یساری که اولین معلم رسمی کیاسر در سال ۱۳۰۴ بود در کتاب خطی خود درباره اتین دیوار چنین می‌نویسد: این روستا(روستای کلکنار) آثار تاریخی قابل ذکری ندارد، مگر یک خندق(جَر) که به هند مازیار نامیده می‌شود. احتمالا این خندق مرز بین ایالت مازندران با قومس بوده است.( کتاب خطی تاریخ مازندران، تالیف شیخ سیف الله یساری)
تا این که در سال ۱۴۰۱در نخستین فصل بررسی و شناسایی دیوار تاریخی چهاردانگه ساری که با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی وگردشگری انجام شد، حدود شش کیلومتر از دیوار توسط هیئت باستانشناسی، شناسایی و مستندنگاری شد.
محمد مرتضایی سرپرست هیئت باستانشناسی با اعلام این خبر گفت: «این بررسی با هدف شناسایی دیواری که در منطقه چهاردانگه کشف شده بود، انجام شد.»
این باستان‌شناس افزود: «این پژوهش از روستای کلکنار آغاز شد و پس از عبور از روستاهای ایول و چالو به سمت شمال شرق مازندران ادامه دارد.»
مرتضایی با بیان‌اینکه در این فصل حدود شش کیلومتر از دیوار توسط هیئت باستانشناسی، شناسایی و مستندنگاری شده است، تصریح‌کرد: «مصالح به کار رفته در این دیوار به صورت بوم آورد و از لاشه سنگ است.»
به گفته سرپرست هیئت باستانشناسی، عرض دیوار در بعضی از قسمت‌ها تا ۳۵ متر نیز می‌رسد که از دو پشته تشکیل شده و برای شناخت بیشتر ساختار دیوار و دوره آن نیاز به گمانه‌زنی و پژوهش‌های بیشتر است.
مرتضایی در پایان خاطرنشان‌کرد: «با توجه به شواهد موجود، این دیوار به سمت شمال شرق ادامه داشته و با برنامه‌ریزی‌های انجام شده، امید است در فصل دوم بتوان اطلاعات جامعی در باره ادامه دیوار و همچنین ساختار و دوره تاریخی آن بدست آورد.»(خبرگزاری میراث آریا ۲۲آبان ۱۴۰۱)
