آیا وجود برخی شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ها در اطراف اراضی شالیزاری مازندران سبب آلودگی این زمینه و در نتیجه آسیب رساندن به تولید محصول سالم نمی‌شود؟
رضا اسماعیل زاده‌کناری، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری در گفت‌وگو با ایسنا توضیح داد: اگر آب مورد استفاده کارخانه‌ها، بخشی از ترکیباتی شوند که مورد مصرف انسانی پیدا کند قطعاً آلایندگی آن کارخانه تأثیرگذار است اما اگر به صورت روزانه آزمایش‌هایی بر روی آب چاه انجام دهند این مشکل حل می‌شود که این امر کمتر اتفاق می‌افتد.
آزمایش‌ها باید روتین باشد اما نیست!
وی افزود: در دانشگاه کشاورزی ساری آزمایشگاه همکار وجود دارد که می‌تواند سلامت این آب‌ها را مورد بررسی قرار دهد اما تعداد نمونه آبی که باید روزانه به آزمایشگاه ارسال شود زیاد نیست و تنها در طول سال به سه نمونه می‌رسد.
رئیس کارگروه تخصصی صنایع غذایی و تبدیلی اتاق فکر توسعه مازندران اظهار کرد: در نگاهی دیگر اگر کارخانه‌ها از آب شهری برای صنعت خود بهره می‌برند باید منبع این آب و ارتباط آن با اراضی کشاورزی مورد بررسی قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه مواد غذایی به دو دسته سالم و ناسالم تقسیم می‌شوند، اظهار کرد: مواد غذایی طبیعی و ایمن جز دسته‌های سالم قرار می‌گیرد به طوری که خود به چند دسته تقسیم می‌شوند. در برخی از مواد غذایی طبیعی، هورمون‌های رشد و سموم با دوزهای قابل قبول استفاده می‌شود و در برخی دیگر از هیچ سم و هورمونی بهره نمی‌گیرند که به ارگانیک نام‌گذاری شده‌اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری با بیان اینکه مواد غذایی به صورت ناسالم به دو دسته تقسیم می‌شود، گفت: دسته اول ترکیبات سنتزی هستند که جزئی از افزودنی‌های مواد غذایی محسوب می‌شود، به عنوان مثال آنتی اکسیدان به عنوان ماده خوراکی در روغن در این دسته قرار می‌گیرد.
محصولات تولید شده با دستکاری ژنتیکی؛ سالم یا ناسالم؟
اسماعیل‌زاده خاطرنشان کرد: دسته دوم مواد غذایی ناسالم، محصولاتی هستند که دستکاری ژنتیکی شده‌اند اما جلوی این محصولات علامت سوال وجود دارد چرا که هنوز ناسالم بودن آن اثبات نشده است.
وی در ادامه با تعریف محصول ارگانیک، اظهار کرد: محصول ارگانیک در شرایط کاملاً طبیعی و کنترل شده از لحاظ شرایط دمایی، رطوبت و کنترل طبیعی مبارزه با آفات از جمله مبارزه‌های بیولوژیک، بدون استفاده از هرگونه ماده شیمیایی تعریف می‌شود.
رئیس پژوهشکده صنایع غذایی مازندران با اشاره به اینکه در این استان محصول ارگانیک، به هیچ عنوان وجود ندارد، گفت: در تعریف سلامت مواد غذایی، میزان سم صفر نیست بلکه بر اساس این تعریف اگر میزان سموم کمتر از ۲۰ “پی پی ام” باشد آن محصول سالم تلقی می‌شود.
لزوم آزمایش بر روی آب شرق مازندران
اسماعیل‌زاده در واکنش به آلوده بودن آب‌های شرق مازندران به نیترات و کشت محصولات با بهره‌گیری از آن آب آلوده نیز، تصریح کرد: نیترات در آب، اگر به اندازه استانداردها باشد، ناسالم تلقی نمی‌شود اما در مجموع باید آب شرق مازندران مورد مطالعه و آزمایش قرار بگیرد تا بتوان اظهار نظر کرد.
رئیس کارگروه تخصصی صنایع غذایی و تبدیلی اتاق فکر توسعه مازندران در ادامه با اشاره به دریافت گواهی سلامت محصولات و شاخصه‌های آن، گفت: برای صدور گواهی سلامت یک محصول باید دید آیا برای نخستین بار تولید می‌شود و یا اینکه در گذشته وجود داشته است.
وی افزود: اگر این محصول در گذشته تولید می‌شد، باید شاخص‌های آن بر اساس استانداردهای قبلی باشد تا گواهی تأیید سلامت بگیرد اما اگر برای نخستین بار عرضه شود، متخصصان آن را به نزدیک‌ترین محصولی که به آن شباهت دارد، شبیه‌سازی و شاخص‌هایی را برای آن تعریف و سپس ارزیابی می‌کنند و پس از آن گواهی موقت صادر می‌شود.
راه حلی برای موضوع زباله در مازندران وجود ندارد؟
اسماعیل‌زاده در ادامه با بیان اینکه تفکیک زباله در تمام دنیا صورت می‌گیرد اما در ایران به آن توجهی نمی‌شود، تصریح کرد: زباله اگر طبیعی و در اطراف اراضی کشاورزی باشد، موجب تقویت این زمین‌ها می‌شود اما اگر این زباله صنعتی، سمی و حاوی مواد شیمیایی باشد، آلودگی زمین کشاورزی را به همراه دارد.
وی با اشاره اینکه شیرآبه‌های حاصل از پسماندی که به اراضی کشاورزی وارد می‌شود، آلودگی محصولات را به همراه دارد، گفت: راه حلی در حال حاضر برای این موضوع در مازندران در نظر گرفته نشده است.
در مازندران محل دپوی زباله مناسب نداریم؛ فرآوری که هیچ!
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری خاطرنشان کرد: متأسفانه در مازندران فرآوری زباله که هیچ، محل دپوی آن را نیز نداریم و این امر یکی از بزرگترین مشکلات موجود در سطح استان محسوب می‌شود.
آیا وجود برخی شهرک‌های صنعتی و کارخانه‌ها در اطراف اراضی شالیزاری مازندران سبب آلودگی این زمینه و در نتیجه آسیب رساندن به تولید محصول سالم نمی‌شود؟
رضا اسماعیل زاده‌کناری، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری در گفت‌وگو با ایسنا توضیح داد: اگر آب مورد استفاده کارخانه‌ها، بخشی از ترکیباتی شوند که مورد مصرف انسانی پیدا کند قطعاً آلایندگی آن کارخانه تأثیرگذار است اما اگر به صورت روزانه آزمایش‌هایی بر روی آب چاه انجام دهند این مشکل حل می‌شود که این امر کمتر اتفاق می‌افتد.
آزمایش‌ها باید روتین باشد اما نیست!
وی افزود: در دانشگاه کشاورزی ساری آزمایشگاه همکار وجود دارد که می‌تواند سلامت این آب‌ها را مورد بررسی قرار دهد اما تعداد نمونه آبی که باید روزانه به آزمایشگاه ارسال شود زیاد نیست و تنها در طول سال به سه نمونه می‌رسد.
رئیس کارگروه تخصصی صنایع غذایی و تبدیلی اتاق فکر توسعه مازندران اظهار کرد: در نگاهی دیگر اگر کارخانه‌ها از آب شهری برای صنعت خود بهره می‌برند باید منبع این آب و ارتباط آن با اراضی کشاورزی مورد بررسی قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه مواد غذایی به دو دسته سالم و ناسالم تقسیم می‌شوند، اظهار کرد: مواد غذایی طبیعی و ایمن جز دسته‌های سالم قرار می‌گیرد به طوری که خود به چند دسته تقسیم می‌شوند. در برخی از مواد غذایی طبیعی، هورمون‌های رشد و سموم با دوزهای قابل قبول استفاده می‌شود و در برخی دیگر از هیچ سم و هورمونی بهره نمی‌گیرند که به ارگانیک نام‌گذاری شده‌اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری با بیان اینکه مواد غذایی به صورت ناسالم به دو دسته تقسیم می‌شود، گفت: دسته اول ترکیبات سنتزی هستند که جزئی از افزودنی‌های مواد غذایی محسوب می‌شود، به عنوان مثال آنتی اکسیدان به عنوان ماده خوراکی در روغن در این دسته قرار می‌گیرد.
محصولات تولید شده با دستکاری ژنتیکی؛ سالم یا ناسالم؟
اسماعیل‌زاده خاطرنشان کرد: دسته دوم مواد غذایی ناسالم، محصولاتی هستند که دستکاری ژنتیکی شده‌اند اما جلوی این محصولات علامت سوال وجود دارد چرا که هنوز ناسالم بودن آن اثبات نشده است.
وی در ادامه با تعریف محصول ارگانیک، اظهار کرد: محصول ارگانیک در شرایط کاملاً طبیعی و کنترل شده از لحاظ شرایط دمایی، رطوبت و کنترل طبیعی مبارزه با آفات از جمله مبارزه‌های بیولوژیک، بدون استفاده از هرگونه ماده شیمیایی تعریف می‌شود.
رئیس پژوهشکده صنایع غذایی مازندران با اشاره به اینکه در این استان محصول ارگانیک، به هیچ عنوان وجود ندارد، گفت: در تعریف سلامت مواد غذایی، میزان سم صفر نیست بلکه بر اساس این تعریف اگر میزان سموم کمتر از ۲۰ “پی پی ام” باشد آن محصول سالم تلقی می‌شود.
لزوم آزمایش بر روی آب شرق مازندران
اسماعیل‌زاده در واکنش به آلوده بودن آب‌های شرق مازندران به نیترات و کشت محصولات با بهره‌گیری از آن آب آلوده نیز، تصریح کرد: نیترات در آب، اگر به اندازه استانداردها باشد، ناسالم تلقی نمی‌شود اما در مجموع باید آب شرق مازندران مورد مطالعه و آزمایش قرار بگیرد تا بتوان اظهار نظر کرد.
رئیس کارگروه تخصصی صنایع غذایی و تبدیلی اتاق فکر توسعه مازندران در ادامه با اشاره به دریافت گواهی سلامت محصولات و شاخصه‌های آن، گفت: برای صدور گواهی سلامت یک محصول باید دید آیا برای نخستین بار تولید می‌شود و یا اینکه در گذشته وجود داشته است.
وی افزود: اگر این محصول در گذشته تولید می‌شد، باید شاخص‌های آن بر اساس استانداردهای قبلی باشد تا گواهی تأیید سلامت بگیرد اما اگر برای نخستین بار عرضه شود، متخصصان آن را به نزدیک‌ترین محصولی که به آن شباهت دارد، شبیه‌سازی و شاخص‌هایی را برای آن تعریف و سپس ارزیابی می‌کنند و پس از آن گواهی موقت صادر می‌شود.
راه حلی برای موضوع زباله در مازندران وجود ندارد؟
اسماعیل‌زاده در ادامه با بیان اینکه تفکیک زباله در تمام دنیا صورت می‌گیرد اما در ایران به آن توجهی نمی‌شود، تصریح کرد: زباله اگر طبیعی و در اطراف اراضی کشاورزی باشد، موجب تقویت این زمین‌ها می‌شود اما اگر این زباله صنعتی، سمی و حاوی مواد شیمیایی باشد، آلودگی زمین کشاورزی را به همراه دارد.
وی با اشاره اینکه شیرآبه‌های حاصل از پسماندی که به اراضی کشاورزی وارد می‌شود، آلودگی محصولات را به همراه دارد، گفت: راه حلی در حال حاضر برای این موضوع در مازندران در نظر گرفته نشده است.
در مازندران محل دپوی زباله مناسب نداریم؛ فرآوری که هیچ!
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری خاطرنشان کرد: متأسفانه در مازندران فرآوری زباله که هیچ، محل دپوی آن را نیز نداریم و این امر یکی از بزرگترین مشکلات موجود در سطح استان محسوب می‌شود.
