بی شک منطقه ی دوسرشمار را باید بنیانگذار و پیشقراول برگزاری یادواره شهدای جنگ عراق علیه ایران در کشور دانست که از سال ۱۳۶۳ تا کنون یادواره شهدای منطقه دوسرشمار (روستاهای بالاده، پایین ده، تیله بن، قلعه و واوسر بخش چهاردانگه ساری) را با همراهی و همکاری و میزبانی این پنج روستا برگزار کرده و چندی پیش نیز در مرداد سال ۱۳۹۷، سی و پنجمین یادواره ۳۵ شهید منطقه دوسرشمار (۳۴ شهید جنگ تحمیلی و یک شهید مدافع حرم) به میزبانی روستای تیله بن برگزار شده است.
پیرامون فلسفه وجودی و ضرورت برگزاری این یادوارهها و گرامیداشت و زنده داشتن یاد و خاطره فرزندان دلاور این منطقه فقط می توان زبان به تحسین گشود که چنین یادواره ای در دورترین نقطه کوهستانی مازندران برگزار می شود. آنچه در این مقاله بیان خواهم کرد، سهم بالاده و روستاهای اطراف از برکت وجود این شهدا و برگزاری انبوه یادواره ها و دو پرسش برای یافتن دلیل عقب ماندگی و میزبان نشدن بالاده و منطقه شهدا برای برگزاری یادواره شهدای بخش چهاردانگه است و انتظار می رود ستاد یادواره شهدای بالاده و منطقه دوسرشمار به افکار عمومی پاسخی در خور دهند.
۱ . امروزه برای برگزاری مراسم یادواره شهدا که همواره با سخنرانی و دادن ناهار به بیش از ۲۰۰۰ نفر از میهمانان بومی و غیربومی همراه است، مبالغی حدود ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان صرف می شود که این مبلغ توسط خانواده های شهدا، بنیاد شهید و افراد خیّر و مردم تامین می شود. آنچه تاکنون مورد انتقاد طیف های مختلفی از اهالی (برخی از خانواده های شهدا، همسنگران شهدا و رزمندگان و مردم عادی) قرار گرفته، گم شدن اهداف این یادواره ها و صرف هزینه های هنگفت است در حالیکه در این ۳۷ سال حتی ساخت یک بنای کوچک، یک کتابخانه، یک مرکز فرهنگی و یا خدمات درمانی، یک دفتر آی تی، و یا تامین هزینه درمان یک بیمار بی بضاعت یا حمایت از تحصیل یک دانش آموز کم توان مالی و …. به نام شهدا انجام نشده است و یا در قبال تقدیم ۳۵ شهید، منطقه همچنان در فقر شدید عمرانی و آبادانی قرار دارد که مردمش بخاطر یک سکته قلبی و یا فشار خون ساده جان خود را از دست می دهند.
در کنار اینها وضعیت بسیار نامناسب جاده دسترسی به بالاده از جاده فولادمحله و نیز جاده ایلال بسیار اسفناک و خطرناک است و پرسش عامه مردم این است که چرا بالاده و روستاهای اطراف در قبال برگزاری ۳۵ یادواره شهدا و دعوت از مسوولان رده اول استان مازندران و شهرستان ساری نتوانستند کمترین توسعه و پیشرفتی پیدا کنند؟ جای دوری نرویم و در همین یادواره امسال و درست در پایین محل برگزاری یادواره، در تیله بن دره هنوز خودروها باید از کف رودخانه بجای پل رفت و آمد کنند که با اندک باران و برف این جاده نیز بسته می شود. این بخش را همین جا فصیله می دهم و به بخش دوم پرسش می پردازم.
۲ . چند روز پیش در اول شهریور ۱۳۹۷، پانزدهمین یادواره ۲۱۶ شهید بخش چهاردانگه در روستای ولویه علیا برگزار شد و میزبانی سال ۱۳۹۸ به روستای وناجم داده شد. بالاده با ۲۰ شهید و منطقه دوسرشمار با ۳۵ شهید تاکنون میزبان یادواره شهدای چهاردانگه نشده است.
چند سال پیش به دست اندرکاران یادواره شهدای بالاده تاکید کرده ام که این حق بالاده است که با تقدیم ۲۰ شهید، میزبان یادواره شهدای چهاردانگه باشد و از امکاناتی که برای اجرا در اختیار بالاده قرار داده می شود (شامل تمام هزینه های اجرایی یادواره و انجام برخی کارهای عمرانی که بواسطه برگزاری یادواره در روستای میزبان انجام می گیرد) بهره مند شویم.
بالاده و منطقه دوسرشمار بیشترین شهید چهاردانگه را دارا هستند (بالاده با سهمی حدود ۱۰ درصدی و منطقه دوسرشمار با سهمی ۱۶ درصدی از یک شهر و ۹۵ روستای بخش) و حتی شهر کیاسر نیز به اندازه نصف این شهدا را ندارد و اکنون این پرسش اساسی مطرح است که چگونه روستای ولویه علیا (با پنج شهید) و روستای وناجم (بدون شهید) می توانند میزبان شوند ولی بالاده و منطقه دوسرشمار نمی تواند؟ آیا مدیران ولویه ای که در شهر ساری سمت و پست اداری دارند تیغشان چنین بران است است ولی بالادهیها نمی توانند این برش را داشته باشند؟ آیا اراده ای برای میزبانی شهدای چهاردانگه در ما وجود ندارد یا اینکه با بی میلی ما، روستاهای دیگر از این فرصت به خوبی استفاده می کنند؟
میزبان یادواره شهدا شدن بر خلاف میزبانی یادواره شهدای منطقه دوسرشمار می تواند برای مردم سرمنشاء کارهای عمرانی بزرگی باشد که نمونه هایش در روستاهایی که پیشتر میزبان یادواره شهدای چهاردانگه بوده اند، به عینه قابل دیدن است و مردم این روستاها از اینکه بواسطه برگزاری یادواره در روستاهایشان آبادانی صورت گرفته و مسوولان استان نیز قول هایی داده اند، راضی هستند.
بیایید برای یک بار هم شده این فکر غلط را که برخی می گویند «ما شهید ندادیم تا روستای ما از سوی دولت آباد شود» را کنار بگذاریم و این بار چشمان خود را باز کنیم و ببینیم که هنوز پدران و مادران کهنسال شهدا در بالاده و منطقه دوسرشمار از هیچ امکانات و توسعه یافتگی عمرانی برخوردار نیستند و خانواده های شهدا و مردم شهیدپرور حق دارند از دولت جمهوری اسلامی بخواهند تا توجهی به آبادانی روستاهایشان کند و از این حق و حقوق ابتدایی شهروندی برخوردار شوند که ما نیز همانند روستاها و شهرها از محل بودجه عمرانی کشور به رشد و توسعه یافتگی برسیم و جلوی مهاجرت ۹۵ تا ۱۰۰درصدی گرفته شود و مردم برای نداشتن درمانگاه و جاده و تنها به خاطر یک فشار خون ساده جانشان را از دست ندهند و این وظیفه ستاد یادواره شهداست که بعنوان زبان گویای مردم بالاده و منطقه دوسرشمار این مطالبات برحق مردم را زیر پرچم مقدس شهدا پیگیری نماید و با قبول میزبانی یادواره شهدای چهاردانگه، گامی هر چند دیرهنگام برای اشتباهات و کوتاهی ها و عقب ماندگی های گذشته بردارد و به مسوولان استان مازندران نشان دهد که این منطقه محروم نه تنها «ییلاق خوش نشین» نیست بلکه این مردم که بیشترین شهدا از بهترین جوانانشان را تقدیم کرده اند، حق دارند روستایشان آباد شود.
عین اله آزموده / مدیر انجمن فرهنگی سادوای بالاده و همسنگر شهیدان در سال های جنگ
