احمد صادقی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه باقیمانده گیاهان در خاک به مرور زمان و با طی شدن فرآیند پوسیدگی به گیاه خاک (هوموس) تبدیل می شود، اظهار کرد: این فرآیند تبدیل خاک به غنی شدن خاک کشاورزی کمک می کند.
وی با اشاره به اینکه سوزاندن آثار به جا مانده مزارع پس از برداشت محصول، سنتی نادرست است، تصریح کرد: هنوز در بین برخی کشاورزان این رسم ادامه دارد، سنتی که این روزها و با پایان فصل برداشت، برخی از مزارع کشور را به آتش می‌سپارد و علاوه بر آسیب رساندن به خاک و آلوده کردن هوا، احتمال گسترش آتش به دیگر نقاط از جمله مراتع و جنگل‌ها را افزایش می‌دهد.
مدیر جهاد کشاورزی محمودآباد با بیان اینکه دلیل کشاورزان برای آتش زدن کاه مبارزه با کرم ساقه خوار برنج است، گفت: با توجه به اتمام برداشت محصولات زراعی مانند برنج، باید برای حفظ و حراست از محیط زیست و جلوگیری از هرگونه آلودگی هوا، توجه به فواید مواد آلی خاک و مضرات آتش سوزی کاه و کلش جدی گرفته شود.
صادقی خاطرنشان کرد: خاک یکی از منابع طبیعی تجدید شونده بسیار مهم و اساسی برای زندگی جانوران و تولید مواد غذایی در اکوسیستم‌های کشاورزی است که بر این اساس مواد آلی خاک از مهمترین موادی است که سبب پایداری و حاصلخیزی آن می‌شود که متاسفانه هر ساله این اصل مهم کاهش چشمگیری دارد.
وی با اشاره به اینکه آتش سوزی مزارع علاوه بر خطرات زیست محیطی باعث از بین رفتن موجودات مفید خاک از جمله انواع عنکبوت ها، سنجاقک ها و پارازیت های موجود در منطقه می شود که به صورت طبیعی دشمن حشرات و محافظان اکوسیستم های طبیعی است، افزود: با کاهش مواد آلی خاک، چسبندگی بین ذرات خاک بیشتر و در هنگام شخم زدن کلوخه‌های بزرگی تشکیل و موجب افزایش هزینه خاک ورزی می‌شود.
مدیر جهاد کشاورزی محمودآباد یادآور شد: تغییر بافت خاک و کاهش ماده آلی از دیگر اثرات مضر آتش بر خاک است و شخم زدن می تواند کاه و کلش را به درون خاک ببرد و برای کشت بعدی برنج با غرقاب کردن زمین، کاه و کلش با مواد آلی خاک ترکیب شده که به سود محصول برنج است.
