ساری محروم ترین مرکز استان کشور

نویسنده:  شعبان وفایی نژاد
شهر ساری از نظر استاندارد سازی و امکانات و تأسیسات درون شهری در بین همه مراکز استان ها ، مکان انتهایی جدول را به خود اختصاص داده و در بحث داشتن ناوگان اتوبوسرانی یا حمل و نقل درون شهری در بین مراکز استان ها حرفی برای گفتن ندارند و بزرگترین افتخار مدیران این شهر را باید در واگذاری ۹۰ درصد ناوگان عمومی به بخش خصوصی بدانیم .

در بحث آتش نشانی و خدمات ایمنی نیز از نظر امکانات و از نظر ایستگاهها و استعدادهای نیروی انسانی شرایط خوبی را نمی توانیم برای ساری ارزیابی کنیم و همین جمله بس که یکی از شهرهای مازندران به عنوان مرکز آموزش پرسنل سازمان های آتش نشانی کشور فارغ التحصیل این رشته را معرفی می کند ؛ در حوزه داشتن فضاهای سبز شهری هم ، شهرهای کویری کشورمان به مراتب بیشتر و برتر از ساری دارای فضای سبز هستند ؛ در بحث عمران و آبادانی و امکانات فنی مهندسی در عمران و آبادانی شهر ساری نیز از سازمان عمران شهرداری یکی از کلان شهرهای کشور یاد می کنیم که به تنهایی یکصد برابر کل امکانات ، تجهیزات و تأسیسات ساری فعالیت می کند ؛ اگر همه ادارات ، سازمان ها و نهادهای شهرستان ساری را با یکدیگر جمع کنیم ۱۰ درصد امکانات یک سازمان در یکی از کلان شهرها را نمی توانیم با آن مقایسه کنیم. کل اعتبارات عمرانی شهرستان ساری در حد یکی از سازمان های توابع شهرداری یکی از کلان شهرهای کشور هم نیست در حالی که در ساری سه منطقه شهری وجود دارد اما این تعداد در شهرهایی همچون اصفهان – تبریز و یا مشهد بالغ بر ۲۰ منطقه است .

سیستم فاضلاب شهری پیش از انقلاب اسلامی در رشت اجرا شد اما در ساری ۳۰ سال پس از انقلاب اسلامی در ۸۰ درصد مراکز استان ها زباله به صورت پسماند ساماندهی شد درحالی که در ساری هر روز صدها تن زباله که می تواند بازیافت و از آن به عنوان طلای کثیف یاد می شود به سبک دوران هخامنشی دفن می شود از نظر امکانات و اعتبارات مالی و تأسیسات ساری در ردیف ضعیف ترین مراکز استان های کشور مطرح است ، در بحث تأمین امنیت نیز متأسفانه با توجه به تنوع خیانت در مرکز استان در بحث اعتیاد ، فساد ، فحشا ، بیکاری ، کاهش سن اعتیاد و افزایش تعداد معتادین باید نگران باشیم ؛ براستی کدام کارخانه در ساری پویا است ؟ اکثر کارخانجات در ساری رو به تعطیلی و کارگران در بازخرید به سر می برند و این شهر از نظر اماکن تفریحی – فرهنگی و ورزشی در حد ضعیف ترین مراکز استان های کشور تلقی می شود ؛ برای تصدیق این گزارش به سینما سپهر ساری اشاره می کنیم که بزرگترین سالن اجتماعات مظلوم ترین پایتخت استان های کشور می باشد که آن نیز مربوط به ۶۵ سال قبل برمی گردد!!!

در توضیح بیشتر این مقال اشاره به این موضوع می شود که قبل از انقلاب ساری ۴ سینما وجود داشت که حالا به یک سینما کاهش پیدا کرده و هیچ یک از مشکلات زیربنایی شهر مرتفع نشده است . ساروی ها در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های استان هیچ نقشی ندارند و تنها دلخوش به استقرار ادارات کل استان در این شهر هستند و متأسفانه ادارات ساری در حد سرایدار ادارات کل مستقر در این شهر هستند آنها از شهر و شهرداری ساری خدماتی ملموس دریافت می کنند اما در برابر این خدمات هیچ عوارض و یا هزینه ای پرداخت نمی کنند؛ متأسفانه احداث چندین ساختمان بزرگ بانک ها و چندین پروژه احداث اماکن تفریحی در ساحل دریا برای مرکز نشینان و یا میزبانی از همایش ها از دید مسئولین به توسعه ساری تعریف شده است ، در مظلومیت ساری همین بس که از آغاز احداث یک ساختمان بزرگ به عنوان تالار اداره ارشاد بیش از ۱۰ سال می گذرد و هنوز هم مردم این شهر منتظر بهره برداری پروژه مذکور هستند . زمانی که عکس یک رجال سیاسی فقید در ساری توسط یک جریان سیاسی این شهر در ورودی یک شهر نصب می شود جریاناتی دیگر این موضوع را به وزارت کشور می کشانند که چرا باید این عکس نصب شود ؛ این اوج تفکرات غلط سیاسی برخی از مسئولین شهر ساری است یا مصاحبه مطبوعاتی برای پاره کردن بنر یا همزمانی مجلس جشن با ختم یا حتی دریدن همدیگر و جریان های ورزشی و … نیز باعث شده تا مسئولین سیاسی این شهر در جدال فی مابین به هم رحم نکنند حال اگر کمی این مسئله را مورد واکاوی قرار دهیم آیا از خروجی این جریانات می توان عمران و آبادانی شهر را متصور بود؟ آیا به غیر از عقب ماندگی حاصلی دیگر می توانیم جستجو کنیم؟ ساری روزگارانی است که اسیر طایفه بازی و منطقه گرایی و جریانات سیاسی شده و تنها در یک بحث شاهد وحدت و همدلی مسئولین هستیم و آن نیز در زمان تشییع جنازه رجال سیاسی است که مسئولین برای بهره برداری تبلیغاتی خود در آن حضور به هم می رسانند .

آقایان مدیر کل و مسئولین مازندران و نمایندگان مجلس چه خدماتی برای مرکز استان داشته اید؟ساروی ها در تأمین آب آشامیدنی با مشکلات زیادی روبرو هستند در همین حال برخی شعار انتقال آب ساری به سمنان را می دهند این تفکر در حالی مطرح است که مشکلات آب از شهر به کلیه روستاها و حتی در بحث باغداری ، کشاورزی و دامداری نیز رسیده است ؛ رجال سیاسی مرکز استان همواره در کارهای کوچک همچون بنربازی ها ، بنر پاره کردن ها ، جشن گرفتن و برگزاری همایش با همدیگر درگیر هستند و حاصل این درگیری های نافرجام در طول تاریخ این شهر تنها عقب ماندگی و محرومیت های مضاعف را در شهر مشاهده می کنیم . تا زمانیکه ساروی ها در سایه وحدت و همدلی زیرچتر یک چهره شاخص قرار نگیرند نمی توانیم توسعه ای متناسب با نیاز و لیاقت موجود این شهر و شایسته شهروندان متصور بود .

خلاصه کلام اینکه مرکز مازندران از نظر امکانات فرهنگی ، تفریحی و هنری و ورزشی و در مباحثی دیگر همچون دامداری – باغداری و کشاورزی زیرخط فقر به سر می برد و عامل اصلی همه عقب ماندگی را باید در جدال بی دستاورد مسئولین سیاسی ساری جستجو و ارزیابی کرد. آیا ما مردم ساری می توانیم مدعی باشیم که مسئولین ما در اجرای پروژه های عمرانی ، خدماتی ، رفاهی و هنری و امنیتی و … توانایی این را داشته اند که با مراکز سایر استان های کشور خود را مقایسه کنند مشکل بزرگ ساری اینست که همواره با شهرهای همجوار خودش همچون قائمشهر – بابل – آمل و … بحث رقابت را دارد شما اصفهان را ملاحظه کنید کدام شهر در استان اصفهان می تواند قابل مقایسه با اصفهان باشد کدام شهر در آذربایجان قابل مقایسه با تبریز یا ارومیه است ؟ کدام شهر در خراسان رضوی قابل مقایسه با مشهد است بسیاری از مراکز استان که سابقه زیر ۱۰ سال دارند همچون گرگان ، بجنورد ،قم و … از نظر امکانات رفاهی برتر از مرکز استان مازندران هستند مردم ساری حق دارند از وضعیت شهرستان معترض باشند زیرا جنگل هایشان مرکز دپو زباله ، جاده هایشان جاده مرگ ،ساحلشان در انحصار مرکزنشینان برای این شهر به هیچ عنوان عمران و آبادانی و توسعه و خدمات رسانی که برازنده مرکز مازندران باشد ، وجود ندارد . قرار بود رودخانه تجن به عنوان یک رودخانه احیا شده در بحث سازمان عمران تجن باشد یعنی از این استعداد خدادادی در همه جایگاهها استفاده شود اما ما تنها دلخوش به ساخت سد لاستیکی و پارک ملل شده ایم اما از مسیر پارک ملل تا دریا که بیش از ۳۰ کیلومتر است یا از مسیر پل ریلی تا سد سلیمان تنگه چه برنامه ای برای این رودخانه داریم ؟ از جنگل و فراورده های جنگل کدام خدمت برای مرکز استان مهیا شده است آیا به غیر از بوی تعفن کارخانه صنایع چوب چیز دیگر نصیب مردم ساری شده است ؟ تکلیف کارخانه نکاچوب ، کشت و صنعت ، نئوپان ساز و چوخا و خوش نوش و شهرک های صنعتی چه شده است ؟ آیا پروژه آزاد سازی ساحل خزر در مرکز استان به اتمام رسیده ؟ در کجا کار هستیم ؟ این پروژه که نیمه کاره رها شده ساحل دریای ساری را همچون مناطق جنگی رها کرده است ما وقتی که سخن از آزاد سازی ساحل دریا می کنیم یعنی حد فاصل بین ساحل و اماکن تجاری و مسکونی و اداری و تفریحی باید یکصد متر رها شده باشد ؛ همین طرح غلط و بی سازمان آزادسازی ساحل موجب شده که همه ساله شاهد افزایش مرگ و میر مردم کشورمان در ساحل دریا باشیم چرا که اعتباری برای طرح های سالم سازی در این مناطق نداشته ایم و در داخل دریا هم در مسیرهایی که آزاد شده به هیچ عنوان پاکسازی حاشیه دریا را نداشته ایم و در رودخانه تجن هم لایروبی و پاکسازی از مسیر سلیمان تنگه تا ساحل دریای خزر هیچ پاکسازی قابل توجهی صورت نگرفته است .

در بحث حفظ و حراست از اماکن میراث فرهنگی هیچ اقدامات شایسته ای صورت نگرفته . هر یک از ادارات و سازمان ها و نهادهای در حد توان خودشان برای تصرف و تخریب اماکن فرهنگی یا اقدام کرده اند و یا در بی تفاوتی مطلق به سر می برند تنها در برخی از ایام اماکن تاریخی ساری مورد بهره برداری تبلیغاتی قرار می گیرد شما توجه کنید خانه کلبادی در ساری ، سرداب خیابان ۱۸ دی در زمان مرحوم مهندس علی خان محمدی شهردار وقت توجهی به آن شده بود و در پشت آن پارکی احداث شده بود اما الان هر دو آنها تخریب شده است اما در ساری در بحث سنتی چیزی که رونق پیدا کرده احداث قهوه خانه و سفره خانه های سنتی با مانور قلیان کش ها و قلیان فروشی ها است و در احیای سنت ها و اماکن سنتی ، ساری از این نظر از برترین شهرها به حساب می آید . طی چند سال گذشته نهضتی در ساری تحت عنوان خراب کردن حمام های سنتی راه اندازی شد که این نیز موجب مشکلاتی برای مهمانان و مسافران و بسیاری از شهروندان ساروی شده است این شهر سرویس های بهداشتی مناسبی برای مهمانان و مسافران ندارد . به هر حال اجازه بدهید بیش از این ها ادامه ندهیم که این آخر خدمت ما موجب تلخ کامی بسیاری از مدیران نشویم .