پایگاه خبری چهاردانگه: زباله های ساری نزدیک به ۱۱ سال است ناجوانمردانه به بخش محروم چهاردانگه و در کنار طبیعت بکر و پارک ملی شاهدژ آورده می شود، کم کم به معظلی بزرگ برای اهالی این دیار تبدیل شده و هر روز که می گذرد ابعاد فاجعه زیست محیطی آن گستره تا می شود، از آلوده شدن سفره های آب زیرزمینی منطقه تا بوی متعفن سرتاسر مسیر جاده ساری – کیاسر تا روستای ولویه در ۱۳۰ کیلومتری ساری که بر اثر ریزش شیرابه های آلوده و خطرناک پدید آمده، از تصادفات مرگبار لغزندگی جاده بر اثر ریزش شیرابه گرفته تا از بین رفتن اعتماد بنفس اهالی چهادرانگه در عاجر بودن از جلوگیری حمل زباله به سرزمینشان و مورد بی لطفی تمام عیار مسوولان قرار گرفتن و ده ها درد و مرضی که گریبان اهالی را گرفته و همه این مشکلات را بارها و بارها با عناوین مختلف بیان کرده ایم.
این بار دامنه اعتراضات به قشر تحصیلکرده چهاردانگه که تاکنون منفعل مانده بود نیز رسیده و اکنون آنها با درک عمق فاجعه، دست به قلم شدند تا شاید توجه اذهان عمومی را به این ظلم بزرگ که در حق مردم محروم چهاردانگه روا شده، جلب نمایند. دلنوشته زیر به قلم سرکار خانم دکتر سیده طیبه موسوی* می باشد که در همین رابطه نوشته شده است:
️زیبای من!
غمگین چرا نشسته ای؟!
دستان معصوم کودکانت را به کدامین گناه آلوده کرده اند!؟
لطافت بی مثال باران بهاری ات
شمیم زندگی بخش صبحگاهی ات
که بهاری جاودانه را به شقایق ها هدیه می داد
لبخند سرسبز چمنزارت را ….
چه کسی با ناجوانمردی لگد مال کرد؟!
میدانم درد بی قرارت را؛
شادی کودکانت،
آواز عاشقانه ی بلبلانت،
و هیاهوی مستانه ی جویبارهایت
دیگر عطر زندگی نمیدهد!!
من نیز چون تو پر از بیم و هراسم
مبادا شریان هایت را برای همیشه قطع کنند!
نکند بهار سرسبز چشمانت تا ابد خون بماند!
میترسم از مرگ بلبلانت اگر گلبرگی از دامن سرسبز هزار رنگت کم شود!
طاقت بیاور این کابوس سیاه را
میدانم محبوب من!
غنچه های نوشکفته ات را لگدمال کرده اند
و قلب مهربانت دیگر طاقت این همه ناجوانمردی را ندارد!
اما بمان ….
بمان و برای شقایق هایت امیدبخش فردایی سبز باش!!
* خانم دکتر طیبه موسوی اهل روستای پشرت چهادرانگه و دانشجوی رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان
