همایون خوشروان روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا به پروژه انتقال آب دریای خزر به سمنان اشاره کرد و افزود: انتقال آب خزر به سمنان علاوه بر تبعات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به لحاظ زیست محیطی کار درستی نیست زیرا حین بهرهبرداری و در زمان احداث تاسیسات، مشکلات عدیدهای در مناطق ساحلی و حتی در منطقه مقصد میتواند رقم بخورد. در واقع مهمترین مشکلات این انتقال بحث نمکهای حاصل از فرآیند شیرینسازی است.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه انتقال آب دریای خزر، میتواند نوعی نگاه جزیرهای به منافع یک استان باشد، گفت: اگر بخواهیم برای آب دریای خزر برنامهریزی داشته باشیم بهتر است این برنامهریزی برای استحصال آب مورد نیاز سه استان باشد چرا که سه استان شمالی کشور با گرم شدن کره زمین و کاهش بارندگی خود درگیر مشکلات عدیده منابع آبی هستند، بنابراین اگر قرار باشد استانی از این آب برخوردار باشد اولویت با استانهای ساحلی است که باید از این فرآیند استفاده کنند.
مدیر سابق مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر اظهار داشت: دریای خزر را باید به عنوان یک ظرفیت مناسب برای رفع بحران کمآبی کشور در سالهای آتی تصور کنیم اما نه اینکه الان تصمیم بگیریم که آب این دریا را فقط به یک استان تخصیص دهیم در حالی که استانهای دیگر کشور هم با چالش کمآبی مواجه هستند.
وی با تاکید بر ضرورت چارهاندیشی برای رفع کمآبی کشور، گفت: مهمترین کار برای مقابله با این بحران این است که در ابتدای امر، کشاورزی را که بیش از ۹۰ درصد میزان آبهای تجدیدپذیر را به خود اختصاص داده، تحت مدیریت دقیق قرار دهیم. در این راستا ضرورت دارد الگوی کشت را تغییر و بر اثر آمایش سرزمین انجام دهیم و سعی کنیم از هدر رفت منابع آب در مناطق بسیار خشک جلوگیری کنیم.
رئیس گروه پژوهشی مدیریت محیط زیست، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ادامه داد: هیچ دلیلی وجود ندارد که در ۱۷ استان کشور برنج کشت کنیم و جاهایی که مرکز تولید برنج است مانند استانهای مازندران، گیلان و گلستان را به حال خود رها کنیم.
این مدرس دانشگاه، فرسودگی سامانههای توزیع منابع آب را یکی از اساسیترین مشکلات کشور ذکر کرد و گفت: هدر رفت زیاد آب از این سامانهها شرایط آسیبپذیری خشکزایی و خشکسالی را افزایش میدهد اما مهمتر از همه اینها، بهینهسازی کادر مدیریتی در سطح وزارتخانههای متولی است، ما به مدیران کارآمد و کارآزموده نیاز داریم که در وزارت نیرو سکان هدایت مدیریت منابع آب کشور را با پرهیز از هرگونه افراط و تفریط بر عهده گیرند و با انسجام کامل، دانش و تخصص لازم گامهای موثری را برای هدایت آب کشور بردارند و تنها در این صورت است که میتوانیم حرفهای اساسی برای گفتن داشته باشیم.
خوشروان تصریح کرد: متاسفانه امروزه خط بطلانی بر روی پژوهش و منابع آب کشور کشیده شده و پژوهش منابع آب کشور به سستی و با ضعف شدید در حال انجام است، لازم است بتوانیم با استفاده از معلومات علمی و آگاهیهای کاربردی این بخش را غنی کنیم و در این راستا جهت آسیبشناسی چالشهای موجود و رفع مشکلات منابع آبی کشور، فرصت هماندیشی به نخبگان و متخصصان امر دهیم.
رئیس گروه پژوهشی مدیریت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تاکید کرد: دریای خزر راه نجات ما در بحران کمآبی سالهای آینده است لذا بهتر است تمام تلاش خود را به این سمت سوق دهیم که خزر را از آلودگیها پاک کنیم. قطعا همین دریا میتواند در آینده کمکهای زیادی به ما کند تا از بحران کمآبی با موفقیت خارج شویم.
همایون خوشروان روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا به پروژه انتقال آب دریای خزر به سمنان اشاره کرد و افزود: انتقال آب خزر به سمنان علاوه بر تبعات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به لحاظ زیست محیطی کار درستی نیست زیرا حین بهرهبرداری و در زمان احداث تاسیسات، مشکلات عدیدهای در مناطق ساحلی و حتی در منطقه مقصد میتواند رقم بخورد. در واقع مهمترین مشکلات این انتقال بحث نمکهای حاصل از فرآیند شیرینسازی است.
این مدرس دانشگاه با اشاره به اینکه انتقال آب دریای خزر، میتواند نوعی نگاه جزیرهای به منافع یک استان باشد، گفت: اگر بخواهیم برای آب دریای خزر برنامهریزی داشته باشیم بهتر است این برنامهریزی برای استحصال آب مورد نیاز سه استان باشد چرا که سه استان شمالی کشور با گرم شدن کره زمین و کاهش بارندگی خود درگیر مشکلات عدیده منابع آبی هستند، بنابراین اگر قرار باشد استانی از این آب برخوردار باشد اولویت با استانهای ساحلی است که باید از این فرآیند استفاده کنند.
مدیر سابق مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر اظهار داشت: دریای خزر را باید به عنوان یک ظرفیت مناسب برای رفع بحران کمآبی کشور در سالهای آتی تصور کنیم اما نه اینکه الان تصمیم بگیریم که آب این دریا را فقط به یک استان تخصیص دهیم در حالی که استانهای دیگر کشور هم با چالش کمآبی مواجه هستند.
وی با تاکید بر ضرورت چارهاندیشی برای رفع کمآبی کشور، گفت: مهمترین کار برای مقابله با این بحران این است که در ابتدای امر، کشاورزی را که بیش از ۹۰ درصد میزان آبهای تجدیدپذیر را به خود اختصاص داده، تحت مدیریت دقیق قرار دهیم. در این راستا ضرورت دارد الگوی کشت را تغییر و بر اثر آمایش سرزمین انجام دهیم و سعی کنیم از هدر رفت منابع آب در مناطق بسیار خشک جلوگیری کنیم.
رئیس گروه پژوهشی مدیریت محیط زیست، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ادامه داد: هیچ دلیلی وجود ندارد که در ۱۷ استان کشور برنج کشت کنیم و جاهایی که مرکز تولید برنج است مانند استانهای مازندران، گیلان و گلستان را به حال خود رها کنیم.
این مدرس دانشگاه، فرسودگی سامانههای توزیع منابع آب را یکی از اساسیترین مشکلات کشور ذکر کرد و گفت: هدر رفت زیاد آب از این سامانهها شرایط آسیبپذیری خشکزایی و خشکسالی را افزایش میدهد اما مهمتر از همه اینها، بهینهسازی کادر مدیریتی در سطح وزارتخانههای متولی است، ما به مدیران کارآمد و کارآزموده نیاز داریم که در وزارت نیرو سکان هدایت مدیریت منابع آب کشور را با پرهیز از هرگونه افراط و تفریط بر عهده گیرند و با انسجام کامل، دانش و تخصص لازم گامهای موثری را برای هدایت آب کشور بردارند و تنها در این صورت است که میتوانیم حرفهای اساسی برای گفتن داشته باشیم.
خوشروان تصریح کرد: متاسفانه امروزه خط بطلانی بر روی پژوهش و منابع آب کشور کشیده شده و پژوهش منابع آب کشور به سستی و با ضعف شدید در حال انجام است، لازم است بتوانیم با استفاده از معلومات علمی و آگاهیهای کاربردی این بخش را غنی کنیم و در این راستا جهت آسیبشناسی چالشهای موجود و رفع مشکلات منابع آبی کشور، فرصت هماندیشی به نخبگان و متخصصان امر دهیم.
رئیس گروه پژوهشی مدیریت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تاکید کرد: دریای خزر راه نجات ما در بحران کمآبی سالهای آینده است لذا بهتر است تمام تلاش خود را به این سمت سوق دهیم که خزر را از آلودگیها پاک کنیم. قطعا همین دریا میتواند در آینده کمکهای زیادی به ما کند تا از بحران کمآبی با موفقیت خارج شویم.