درباره «ام‌وهب ایران»؛ اسوه اقتدار و صبر مادران شهدا

خبرگزاری فارس استان مازندران-حمیدرضا محمدی‌کلاریجانی|محمدصادق رضایی بسیجی ۱۹ ساله اهل شهرستان قائمشهر که به عنوان بسیجی در اوایل جنگ به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شده بود و در کردستان اسیر نیروهای کومله شد.

این رزمنده شهید اطلاعات همراه خود را به موقع اسیر شدن می‌بلعد که بعد از انتقال به کردستان عراق، نیروهای گروهک کومله این موضوع را متوجه می‌شوند و او را به سختی شکنجه می‌کنند. طبق بیانات مادرش بدن این شهید را با آتش سیگار سوزانده و دندان‌هایش را شکسته‌اند.

بعد از گذشت مدتی محمد صادق با مکافاتی که از سر می‌گذراند به وطن بازگشته و به آغوش گرم خانواده برمی‌گردد و بعد از یک ماه طاقت نمی‌آورد دوباره به جبهه می‌رود.

این شهید والامقام که این بار به شلمچه اعزام می‌شود طی عملیات کربلای چهار در جزیره ام‌الرصاص به درجه رفیع شهادت نائل می‌شود و پیکر مطهرش بعد از گذشت ۱۰ سال به وطن می‌رسد.

وقتی که مادر شهید محمد صادق رضایی این موضوع را متوجه می‌شود برای شناسایی پسرش که بعد از ۱۰ سال به خاک وطن برگشته می‌رود و با انبوهی از اجساد شهدا مواجه می‌شود. به گفته این مادر، شهید در بچگی سنگ به سر فرزندش اصابت کرده بود و دچار فرورفتگی بر جمجمه شده بود؛ همچنین شکستگی دندان هم از کومله بر پیکر شهید به جا مانده بود. با این نشانه‌ها مادر توانست پسرش را شناسایی کند. مادر استخوان‌های شهید را در دست گرفت و اسکلت جمجمه را بر سر گذاشت. تصویری که از این مادر شهید گرفته شد بعدها در رسانه‌ها به «ام‌وهب ایران» معروف شد.

حالا بعد از گذشت چندین سال مادر و پدر این شهید والامقام که به دست فراموشی سپرده شده اند و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کنند.

پدر شهید محمدصادق رضایی، ۱۰ سال پیش در سانحه رانندگی دچار شکستگی از ناحیه پا می شود و چون مراقبت‌های لازم را نمی بیند، حالا دیگر از کار افتاده شده و توان کار کردن ندارد. 

مادر شهید رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس چنین بیان کرد که از پس هزینه‌های درمانشان بر نمی‌آیند و زیر بار قرض و بدهی هستند و خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنند دچار رطوبت گرفتگی است و به دلیل تعمیرات مکرر خانه ظاهر خودش را از دست داده و دیگران به آن‌ها خطاب می‌کنند که خانه شما هفت رنگ است.

پدر و مادر شهید رضایی با این که فرزندشان را فدای امنیت ایران اسلامی کردند تا به حال خواسته مالی از کسی نداشته‌اند و سهمشان از سفره انقلاب بسیار کمتر از حق و حقوق آن‌ها بوده است و با توجه به وضعیت نامناسب مالی حالا این خانواده بیشتر از هرکس دیگری نیازمند توجه نهادهای مرتبط هستند تا بتوانند از پس مشکلات کهولت سن بربیایند.

پایان پیام/۸۶۰۳۱/غ