تشکر «ته‌دلی» از طلبه‌های جهادی در تدفین اموات کرونایی + عکس
پایگاه خبری چهاردانگه نیوز:
خبرگزاری فارس مازندران ـ سرویس فرهنگی| ویروس کرونا چندماهی است که در ایران و سراسر جهان یکه تازی می‌کند و عده‌ای آن را نوعی جنگ جهانی می‌دانند که یک تنه حریف دنیا شده و هر روز قربانیان زیادی را به کام مرگ می‌فرستد.
*کشورگشایی کووید 19 و سوغاتی مرگ
وقتی که این ویروس در چین شیوع پیدا کرد کمتر کسی متصور بود که کووید ۱۹ در چشم به هم زدنی کشورگشایی‌ها می‌کند و سوغات مرگ و بیماری را برای مردم به ارمغان می‌آورد. برخلاف گفته‌ها و شنیده‌ها با گرم شدن هوا ضعیف‌تر که نشد هیچ، از غفلت و ساده انگاری مردم استفاده کرد و با توان و قوای بیشتر تازاند تا جایی که در هر هفت دقیقه جان یک ایرانی را می‌گیرد.
*هشتک‌هایی که فراموش شدند
اسفندماه سال گذشته که کرونا وارد ایران شد فکرش را هم نمی‌کرد که هشتک‌های ما کرونا را شکست می‌دهیم و در خانه می‌مانیم خیلی زود توسط مردم به فراموشی سپرده شود و دوباره مراودات اجتماعی بدون حفظ فاصله اجتماعی و رعایت پروتکل‌های بهداشتی آغاز شود.
همین سهل‌انگاری و عادی شدن اوضاع سبب شد تا موج دوم کرونا قوی‌تر از موج نخست آغاز و رشته های کادر درمانی و بهداشتی به سادگی پنبه شود و فقط خستگی در تن و جانشان بماند و گاهی هم آنها را از پای درآورد.
*حضور طلبه‌ها و روحانیون در کنار کادر درمان
در کنار کادر درمانی و پزشکی که فداکارانه در بیمارستانه مشغول درمان و مراقبت از بیماران کرونایی هستند نیروهای جهادگری وجود دارند که بدون هیچ چشمداشتی پا به عرصه گذاشتند تا سهمی کوچک در این همدلی داشته باشند.
طلبه‌های جوانی که در بیمارستان‌ها حاضر شدند و با دادن آب میوه و آب به بیماران و تر و خشک کردن آنها و نشست پای صحبت‌شان سعی کردند کمی از آلام این بیماری بکاهند و تسکین قلب و روح باشند برای خانواده‌هایی که عزیزان خود را از دست دادند و طلب آمرزش داشته باشند برای بیمارانی که نتوانستند در برابر حریف قدر خود تاب بیاورند و آسمانی شدند.
*عده‌ای هم این کار ما را کسب درآمد و ریاکاری می‌دانستند
میلاد رضانژاد کریمی طلبه جوان از شهرستان بابل است که به همراه پسر عموی خود دل را به دریا زد و تصمیم گرفت اموات کرونایی را تا خانه ابدی‌شن بدرقه کند.
وی با بیان اینکه کار ما از پانزدهم اسفند ۹۸ شروع و تاپانزدهم خرداد ۹۹ ادامه پیدا کرد، اظهار کرد: از طرف معاونت بهداشت و درمان به‌عنوان نماینده بهداشت به آرامستان معرفی شدیم تا جنازه‌های کرونایی را طبق پروتکل بهداشتی دفن کنیم.
رضانژاد افزود: ما برای دفن جنازه به محلاتی که نماینده بهداشت نداشت می‌رفتیم تا طبق قانون وزارت بهداشت جنازه دفن شود و اینکه چون طلبه بودیم گاهی نماز میت و تلقین میت هم می‌خواندیم.
این طلبه جوان از بازخوردهای مثبت منفی کارش گفت که بسیاری از مردم از کار ما تشکر وبرای ما و خانواده ما دعا می‌کردند و عده‌ای هم این کار ما را کسب درآمد و ریاکاری می‌دانستند.
هر وقت به من بگویند به شما در آرامستان احتیاج داریم با جان و دل خواهم رفت
وی با بیان اینکه مراسم تدفین و جدایی از عزیز همیشه تلخ است به ویژه اینکه کرونا سبب شد تا خانواده‌ها نتوانند با عزیزان‌شان وداع کنند، اظهار کرد: تلخ‌ترین خاطره برای من دفن پدری بود که بر اثر کرونا درگذشت و دو تن از همسایه‌های مرحوم برای مراسم دفن آمده بودند و از خانواده‌اش خبری نبود.
رضانژاد تصریح کرد: خانواده من و خانمم از کارم راضی بودند و دعایم می‌کردند و بعضی‌ها هم به دلیل خطرناک بودن کار، من را از رفتن به مراسم تدفین بیماران کرونایی منع می‌کردند ولی هروقت به من بگویند به شما در آرامستان احتیاج داریم با جان و دل خواهم رفت و اصلا هم نگران هیچ چیزی نیستم و تا زمانی‌که در آرامستان بودم در ایام کرونا بیش از ۱۵۰ نفر را دفن کردیم.
*تقدیر مقام معظم رهبری
وی به تقدیر مقام معظم رهبری اشاره کرد و گفت: حضرت آقا با سخنان خودشان ما را مورد لطف و محبت قرار دادند و از کار ما تقدیر و تشکر کردند باز هم هر جا که احتیاج باشد حضور پیدا خواهیم کرد.
رضانژاد در رابطه با اعمال تدفین بیماران کرونایی گفت: از قبل هماهنگی‌ها انجام می‌شود و به دلیل کرونایی بودن جنازه، خانواده‌ها اجازه نزدیک شدن به جنازه و محل دفن را ندارند و این در حالی است که خانواده‌ها دوست دارند برای آخرین بار عزیزان‌شان را ببوسند و دستی روی جنازه بکشند ولی ما طبق قانون نمی‌توانیم چنین اجازه‌ای بدهیم.
*از گریه خانواده متوفی متأثر می‌شوم
لحظه‌های روحانی هنگام بردن جنازه ذکر گفته و صلوات و فاتحه‌ای بین راه خوانده و مهر، تسبیح و یا تبرکی دیگری که خانواده متوفی داشته باشد داخل قبر روی جنازه گذاشته و تلقین خوانده می‌شود ولی از نظر عاطفی به‌خاطر گریه‌ها و ضجه‌های بسیار خانواده در فراق عزیزشان ما هم متأثر می‌شویم و وقتی خودمان را جای آنها قرار می‌دهیم گاهی اشک ما هم به خاطر این‌گونه دفن شدن جاری می‌شود و این وداع واقعا سخت است و گاهی به خاطر آرام شدن خانواده چندقیقه‌ای اجازه داده می‌شود با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برسر خاک عزیزشان فاتحه‌ای بخوانند.
دیگر عضو خانواده مهدی رضانژادکریمی هم که طلبه سطح چهار حوزه علمیه است در گفت‌و‌گو با فارس گفت: از اسفندماه سال گذشته که زمزمه‌های ورود کرونا به کشور شنیده شد نیاز به نیروهای جهادی حس شد و از همانجا تصمیم گرفتیم و نام‌نویسی کردیم و ما را به مرکز بهداشت شهرستان بابل معرفی کردند و از آنجا به آرامگاه گِله محله بابل اعزام شدیم.
مهدی رضانژاد اظهار کرد: کار ما این بود علاوه بر انجام مراسم کفن، دفن، تلقین و نماز میت، مراقب باشیم خانواده‌ها به جنازه نزدیک نشوند و در مدت سه ماهی که مشغول این کار بودیم نظارت بر کارهای کفن و دفن متوفیان را انجام دادیم.
وی به برخورد مردم با کار آنها اشاره کرد و افزود: اوایل شایع شده بود که این ویروس از قم آمده است ولی این شهر را به خاطر حضور علما و بزرگان قرنطینه نکردند؛ از این دست شایعات که در فضای مجازی وجود داشت و در گوش مردم خواندند و برخی را نسبت به روحانیون بدبین کرده بودند و همین سبب شد تا تعدادی انگشت شمار نسبت به ما طلبه‌ها نگاه خوبی نداشتند ولی در مجموع از ته دل تشکر کردند که به‌صورت جهادی کار کردیم.
*جنازه‌ای که 11 روز در سردخانه ماند
این طلبه جوان تصریح کرد: یکی از تلخ‌ترین خاطراتم در این دوران جنازه‌ای بود که به دلیل حاضر نشدن خانواده برای تحویل جسد متوفی و شرکت در مراسم تدفین، ۱۱ روز در سردخانه نگه داشته شد و سرآخر هم مجبور شدیم با حضور چند تن از کارکنان آرامگاه جنازه را به صورت غریبانه دفن کنیم.
*باید سنگر را حفظ کنیم
وی ادامه داد: گاهی خانواده و دوستان از سر دلسوزی به ما نصیحت می‌کردند که نروید و این کار را رها کنید و خطرناک است ولی حرف من این بود زمانی این خطر در جبهه جنگ بود ولی عزیزان‌مان با از خودگذشتگی از کشور دفاع کردند و حالا در قالب دیگر در کفن کردن و غسل و خواندن نماز میت باید سنگر را حفظ کنیم چرا که کرونا، جبهه دیگری برای ارائه خدمت است و اگر همه افراد بگویند خطر دارد صحنه خالی می‌شود.
رضانژاد در پایان پیام مقام معظم رهبری را برای خود حسن خطاب دانست و گفت: مشوق ما برای ورود به این عرصه، پیام گهربار مقام معظم رهبری بود و این حال را در یک بیت وصف کنم و آن هم این که «از وی به یک اشاره، از ما به سر دویدن»
/۸۶۰۴۴/ج/و
