این مراسم با حضور جمعی از اهالی موسیقی و شعر و دیگر هنرمندان مازندرانی، مسئولان شهرستانی و دوستداران هنر پنجشنبه شب در سالن حر شهرستان قائمشهر برگزار شد.
فرماندار قائمشهر در این مراسم گفت : تا چند دهه پیش شاید در حد صحبت هم مباحث فرهنگی خیلی جایگاه خاصی نداشت، اما بعدها پژوهشگران طی کنکاش در موضوع توسعه پایدار به این امر واقف شدند که مباحث فرهنگی زیرساخت اصلی توسعه پایدار است چرا که هدف توسعه پایدار، انسان است و این گونه از توسعه بدون توجه به فرهنگ به نتیجه مطلوبی نخواهد رسید.
یحیی یوسف پور افزود: بر همین اساس نیز سازمان فرهنگی هنری ملل متحد موسوم به ” یونسکو ” در سال های گذشته موضوع فرهنگی را به عنوان یک رکن توسعه پایدار در کنار چهار رکن دیگر اضافه و تاکید کرد که اگر بنا است توسعه در کشوری محقق شود، بدون مباحث فرهنگی کامل نمی شود.
وی از روز مازندران به عنوان فرصت مغتنم برای بالیدن به داشته های فرهنگی تبرستان یاد کرد و گفت: در هفته مازندران باید برای ترویج مسائل فرهنگی تلاش و آن را به نسل جوان منتقل کنیم و مهم ترین عنصر در امتداد مسائل فرهنگی و پاسداشت آیین های بومی ، افرادی هستند که این آئین ها را احیاء کرده اند .
نماینده عالی دولت در شهرستان قائمشهر با تاکید بر این که هر مراسمی در سرزمین تبرستان برگزار می شده، دارای پیام خاصی بوده ، افزود: به عنوان مثال آیین تیرماه سیزده شو که پیامش این است که نامداران این سرزمین حاضر بودند تا جانشان را برای سرزمینشان فدا کنند .
‘تیرماه سیزده شو’ یا ‘جشن تیرگان’ که قدمتی به درازای تاریخ اسطوره ای ایران و تبرستان دارد، جشن معروف ایرانیان باستان است که در ۱۲ آبان تقویم جلالی مصادف با ۱۳ تیرماه در تقویم طبری برگزار می شود.
در باره تاریخچه این جشن روایات متعددی وجود دارد، برخی پیروزی کاوه بر ضحاک را مبنای این جشن می دانند و برخی معتقدند انداختن تیر آرش از کمان برای مشخص کردن مرز ایران و توران مصادف با این روز است.
احیای عشق ، احیای زبان مادری
فردوس حاجیان مبتکر شهرک الفبا و معلم برگزیده یونسکو هم در این مراسم با بیان اینکه آموزش جهت ترویج زبان مادری باید احیاگر مادر زبان ها باشد ، گفت: مادر زبان ها در ایران جزء کلمه چیز دیگری نیست و کلمه در نزد ما عشق است .
وی افزود: اگر آموزش و پرورش می خواهد بدون ترس تفکر انتقالی را جا بیندازد و انسان ها هم می خواهند به قومیت های فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی توجه کنند باید راه آموزش برای هنرمندان باز شود، چرا که تنها هنر است که می تواند هویت قومی را به انحصار طلبی قومی رجحان دهد .
در این مراسم استاد محمد علی کاظمی ( استاد شروین ) و فردوس حاجیان به مناسبت هفته مازندران شعری را قرائت کردند .
استاد ابوالحسن خوشرو متولد چهاردهمین روز از دی ماه ۱۳۲۵ است و در روستای ساروکلای قائمشهر به دنیا آمد. به واسطه اینکه پدرش نی می‌نواخت و آواز هم می‌خواند، به موسیقی علاقه‌مند شد و از دوران کودکی نی محلی مازندران یا همان «لَلِه‌وا» را برای نواختن انتخاب کرد. از اواخر دهه ۳۰ با تشکیل یک گروه موسیقی فعالیت موسیقایی او جدی‌تر شد و سال ۱۳۴۵ همکاری‌اش با رادیو مازندران در زمینه موسیقی آغاز شد. سال ۱۳۵۰ گروه موسیقی «روجا» را تشکیل داد و به مرور فعالیت‌هایش در زمینه موسیقی مازندران بیشتر از گذشته شد. خوشرو از دهه ۶۰ با خواندن منظومه‌های حماسی مانند «هوژبر سلطون» و «مشتی پروری» جایگاه ویژه‌ای در مردم پیدا کرد و کم‌کم بر تعداد آلبوم‌های موسیقی او و کنسرت‌هایی که برگزار می‌کرد و همیشه هم مملو از جمعیت بود افزوده شد.
خوشرو برای علاقه‌مندان به موسیقی مازندرانی یک صدای منحصربه‌فرد و فراموش نشدنی است، صدایی که گاهی مانند قطعه معروف «نرگیس جار» او دشتِ پر از نرگس می‌شود و گاهی لابلای تار و پود جاجیم‌ها از عشق می‌گوید. زمانی در دنیای پرحسرت شاباجی‌ها و طالب و زهره‌ها از دلتنگی و غریبی ناله سر می‌دهد و گاهی هم دماوندوار، استوار و با صلابت در حماسه هژبرها و رشیدها و مشتی‌ها جولان می‌دهد. صدای خوشرو پس از چند دهه خوانندگی و نوازندگی، حالا به دالان موسیقاییِ تاریخ و عشق و دلتنگی و طراوت مازندران تبدیل شده است.
این مراسم با حضور جمعی از اهالی موسیقی و شعر و دیگر هنرمندان مازندرانی، مسئولان شهرستانی و دوستداران هنر پنجشنبه شب در سالن حر شهرستان قائمشهر برگزار شد.
فرماندار قائمشهر در این مراسم گفت : تا چند دهه پیش شاید در حد صحبت هم مباحث فرهنگی خیلی جایگاه خاصی نداشت، اما بعدها پژوهشگران طی کنکاش در موضوع توسعه پایدار به این امر واقف شدند که مباحث فرهنگی زیرساخت اصلی توسعه پایدار است چرا که هدف توسعه پایدار، انسان است و این گونه از توسعه بدون توجه به فرهنگ به نتیجه مطلوبی نخواهد رسید.
یحیی یوسف پور افزود: بر همین اساس نیز سازمان فرهنگی هنری ملل متحد موسوم به ” یونسکو ” در سال های گذشته موضوع فرهنگی را به عنوان یک رکن توسعه پایدار در کنار چهار رکن دیگر اضافه و تاکید کرد که اگر بنا است توسعه در کشوری محقق شود، بدون مباحث فرهنگی کامل نمی شود.
وی از روز مازندران به عنوان فرصت مغتنم برای بالیدن به داشته های فرهنگی تبرستان یاد کرد و گفت: در هفته مازندران باید برای ترویج مسائل فرهنگی تلاش و آن را به نسل جوان منتقل کنیم و مهم ترین عنصر در امتداد مسائل فرهنگی و پاسداشت آیین های بومی ، افرادی هستند که این آئین ها را احیاء کرده اند .
نماینده عالی دولت در شهرستان قائمشهر با تاکید بر این که هر مراسمی در سرزمین تبرستان برگزار می شده، دارای پیام خاصی بوده ، افزود: به عنوان مثال آیین تیرماه سیزده شو که پیامش این است که نامداران این سرزمین حاضر بودند تا جانشان را برای سرزمینشان فدا کنند .
‘تیرماه سیزده شو’ یا ‘جشن تیرگان’ که قدمتی به درازای تاریخ اسطوره ای ایران و تبرستان دارد، جشن معروف ایرانیان باستان است که در ۱۲ آبان تقویم جلالی مصادف با ۱۳ تیرماه در تقویم طبری برگزار می شود.
در باره تاریخچه این جشن روایات متعددی وجود دارد، برخی پیروزی کاوه بر ضحاک را مبنای این جشن می دانند و برخی معتقدند انداختن تیر آرش از کمان برای مشخص کردن مرز ایران و توران مصادف با این روز است.
احیای عشق ، احیای زبان مادری
فردوس حاجیان مبتکر شهرک الفبا و معلم برگزیده یونسکو هم در این مراسم با بیان اینکه آموزش جهت ترویج زبان مادری باید احیاگر مادر زبان ها باشد ، گفت: مادر زبان ها در ایران جزء کلمه چیز دیگری نیست و کلمه در نزد ما عشق است .
وی افزود: اگر آموزش و پرورش می خواهد بدون ترس تفکر انتقالی را جا بیندازد و انسان ها هم می خواهند به قومیت های فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی توجه کنند باید راه آموزش برای هنرمندان باز شود، چرا که تنها هنر است که می تواند هویت قومی را به انحصار طلبی قومی رجحان دهد .
در این مراسم استاد محمد علی کاظمی ( استاد شروین ) و فردوس حاجیان به مناسبت هفته مازندران شعری را قرائت کردند .
استاد ابوالحسن خوشرو متولد چهاردهمین روز از دی ماه ۱۳۲۵ است و در روستای ساروکلای قائمشهر به دنیا آمد. به واسطه اینکه پدرش نی می‌نواخت و آواز هم می‌خواند، به موسیقی علاقه‌مند شد و از دوران کودکی نی محلی مازندران یا همان «لَلِه‌وا» را برای نواختن انتخاب کرد. از اواخر دهه ۳۰ با تشکیل یک گروه موسیقی فعالیت موسیقایی او جدی‌تر شد و سال ۱۳۴۵ همکاری‌اش با رادیو مازندران در زمینه موسیقی آغاز شد. سال ۱۳۵۰ گروه موسیقی «روجا» را تشکیل داد و به مرور فعالیت‌هایش در زمینه موسیقی مازندران بیشتر از گذشته شد. خوشرو از دهه ۶۰ با خواندن منظومه‌های حماسی مانند «هوژبر سلطون» و «مشتی پروری» جایگاه ویژه‌ای در مردم پیدا کرد و کم‌کم بر تعداد آلبوم‌های موسیقی او و کنسرت‌هایی که برگزار می‌کرد و همیشه هم مملو از جمعیت بود افزوده شد.
خوشرو برای علاقه‌مندان به موسیقی مازندرانی یک صدای منحصربه‌فرد و فراموش نشدنی است، صدایی که گاهی مانند قطعه معروف «نرگیس جار» او دشتِ پر از نرگس می‌شود و گاهی لابلای تار و پود جاجیم‌ها از عشق می‌گوید. زمانی در دنیای پرحسرت شاباجی‌ها و طالب و زهره‌ها از دلتنگی و غریبی ناله سر می‌دهد و گاهی هم دماوندوار، استوار و با صلابت در حماسه هژبرها و رشیدها و مشتی‌ها جولان می‌دهد. صدای خوشرو پس از چند دهه خوانندگی و نوازندگی، حالا به دالان موسیقاییِ تاریخ و عشق و دلتنگی و طراوت مازندران تبدیل شده است.
