بیش از ۳۷ سال از پیروی شکوهمند انقلاب اسلامی گذشته است انقلابی که به تعبیر معمار کبیر آن انقلاب پابرهنگان و مستضعفان بود. امام راحل همیشه و در همه حال خود را وامدار مردم مستضعف دانسته و جانشین و نائب بر حق ایشان نیز تاکیدات فراوانی به رسیدگی مستمر و دلسوزانه بر احوال قشر ضعیف جامعه و صاحبان اصلی انقلاب داشته و دارند
جاده ساری به کیاسر نماد عینی حرکت از امکانات و تجهیزات بهتر به سمت محرومیت است .پس چرا علی رغم تاکیدات همه جانبه رهبری ، دولت و …. هنوز گرد و غبار محرومیت از چهره سبز منطقه چهاردانگه کنار نرفته و بزرگترین مشکل و چالش ساکنان آن که همان جاده صعب العبور، غیر استاندارد و بقول رهگذران جاده مرگ است چاره ای برای آن اندیشیده نشده است؟
تا کی باید خون عزیزانمان در این جاده وحشت ریخته شود و ما همچنان درگیر جلسات و همایشهای بی ثمر باشیم؟
تا چه زمانی قرار است مسئولان امر در خواب راحت خود خواسته باشند و مردم داغدار و عذادار عزیزانشان باشند؟
برادران عزیر مسئول جاده ساری کیاسر و سمنان بوی خون می دهد اگر از این جاده گذر کرده باشید به وضوح خون ریخته شده هموطنان بی گناهمان در جاده مزبور استشمام خواهید کرد.
وجود پیچ و خم های بسیار زیاد و غیر استاندارد، جاده کم عرض، مناطق صعب العبور و کوهستانی از دلایل مهم بروز حوادث رانندگی در این جاده است.ولی از همه اینها مهمتر عدم دلسوزی برای مردم و عدم توجه به مناطق کمتر توسعه یافته و محروم در بین مسئولان ذیربط است که مایه تاسف و نگرانی است.
