الگویی که به توسعه کشاورزی مازندران منجر می‌شود
عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر گفت: الگوی توسعه کشاورزی مازندران باید بر تقویت و توسعه صنایع تبدیلی باشد.
یاسر فیض آبادی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه تئوری‌های اقتصاد در کشور و مازندران بر توسعه و رشد بخش کشاورزی به عنوان موتور رشد کل اقتصاد دلالت دارد، اظهار کرد: با توجه به اینکه در کشورهای توسعه یافته ابتدا رشد کشاورزی اتفاق افتاده است بنابراین الگو توسعه کشاورزی در مازندران باید مبتنی بر توسعه و تقویت صنایع تبدیلی باشد.
وی تصریح کرد: واردات ۹۰ درصد روغن مصرفی کشور در صنعت روغن‌گیری است در حالی که نهاده اصلی آن باید در بخش کشاورزی تولید شود و بی توجهی در این بخش باعث خروج مقدار زیادی ارز از کشور که در نهایت به دلیل عدم تولید در بخش اشتغال شاهد بیکاری گسترده در کشور هستیم.
عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر گفت: با تقویت صنایع کوچک کاربری مانند قند و شکر، نساجی و روغن گیری که نهاده اصلی بخش کشاورزی است و با توجه به وابستگی صنعت به کشاورزی می‌توان به جای وابسته بودن به سرمایه گذاری خارجی باعث رشد اقتصادی در کشور شد.
فیض آبادی با اشاره به فاصله زیاد وضعیت موجود مازندران که قطب کشاورزی کشور است با وضعیت مطلوب، خاطرنشان کرد: یکی از دلایل رکود در صنعت نساجی مازندران که نهاده اصلی آن پنبه است و در بخش کشاورزی تولید می‌شود و می‌توان گفت الگوی توسعه کشاورزی به جای تاکید بر توسعه بخش کشاورزی در صنایع سنگین سرمایه گذاری شده است.
وی ادامه داد: به عنوان نمونه با سرمایه گذاری در صنعت خودروسازی، زمان اجرای تحریم شرکت‌های خارجی و طرف قرارداد خارج شدند و کل تولید صنعتی با رکود مواجه می‌شود.
عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر افزود: با توجه به شرایط اقلیمی مازندران و شرایط بسیار مطلوب آب و هوایی به ازای هر یک واحد سرمایه گذاری در بخش کشاورزی، اشتغال بیشتری به نسبت صنعت ایجاد می‌شود که متأسفانه چنین نشده است.
فیض آبادی تقویت تکنولوژی کشاورزی در بخش‌های باغی، زراعی، شیلات و منابع طبیعی را از ضروریات این بخش برشمرد و گفت: سالانه حدود ۳۰ درصد در بخش مرکبات به دلیل تکنولوژی قدیمی در بخش‌های جمع آوری، بسته بندی، حمل و نقل، انبار داری، توزیع در بین مصرف کننده از بین می‌رود که می‌توان گفت تولید محصول کم نیست اما مرحله پس از تولید به دلیل تکنولوژی قدیمی باعث ضایعات فراوان می‌شود.
وی افزود: قیمت تضمینی که توسط مسئولان برای محصولات باغی تعیین می‌کند مهم‌ترین عامل برای جلب رضایت‌مندی باغداران در جهت حمایت از آنان است.
عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر ادامه داد: تعیین قیمت تضمینی در بخش برنج هم وجود دارد اما متأسفانه افزایش قیمت برنج و محصولات زراعی منجر به افزایش حاشیه سود شالیکاران در بلند مدت نمی‌شود.
فیض آبادی یادآور شد: مطالعات نشان می‌دهد افزایش ۱۰ درصدی قیمت برنج با افزایش نهاده‌ها همراه است و متأسفانه در بلند مدت به ضرر کشاورزان تمام می‌شود.
وی با اشاره به اینکه محصولات کشاورزی در یک بازار رقابتی کامل خرید و فروش می‌شوند، خاطرنشان کرد: کشاورزان بر خلاف صنعتگران نمی‌توانند تعیین کننده قیمت باشند اما هیچ وقت از جهت قیمت‌ها کامشان شیرین نمی‌شود، پس می‌توان گفت که افزایش قیمت به ضرر مصرف کننده است و الزاماً به سود کشاورزان هم نیست.
