چرایی از دست دادن کرسی مجلس شورای اسلامی توسط چهاردانگه
در این مقاله به چرایی از دست دادن کرسی نمایندگی مجلس شورای اسلامی توسط چهاردانگه پرداخته می شود.
پایگاه خبری چهاردانگه: حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به مناسبت آغاز سال ۱۳۹۴ هجری شمسی، با تبریک سال نو و نوروز به ملت ایران و همه ملتهایی که نوروز را گرامی می‌دارند، سال جدید را سال «دولت و ملت، همدلی و هم‌زبانی» نامگذاری کردند.
حدود یک سال پیش بود (یک ماه کمتر) که رهبر و معیار کبیر انقلاب اسلامی، نام و هدف امسال را «هم دلی و هم زبانی» خواند تا با هم دلی و هم زبانی بین مردم و مسوولان، قطار انقلاب با سرعت بیشتری به سوی پیشرفت حرکت کند.
در این مقاله قصد دارم عدم هم دلی و هم زبانی در بخش چهاردانگه ساری را واکاوی کنم و عدم راهیابی نماینده ای چهاردانگه ای بعد از حدود ۲۴ سال در مجلس شورای اسلامی را بررسی کنم.
ابتدا به این نکته مهم اشاره کنم که اساس نوشتن این مقاله، تلنگر به عدم هم دلی بین مسوولان و صاحب نفوذان چهاردانگه ای است و اینکه یک چهاردانگه ای نماینده مردم ساری و میاندرود نشد اساسا بد نمی باشد و نمی خواهم حس ناسیونالیستی بگیرم و بگویم چرا یکی از نمایندگان ساری از چهاردانگه نیست! بلکه تنها عدم موفقیت و از دست دادن کرسی مجلس از منطقه چهاردانگه را واکاوی می کنم.
دلیل اول: بزرگترین عامل از دست دادن کرسی مجلس در دوره دهم مجلس شورای اسلامی در بخش چهاردانگه را می توان به خود بزرگ بینی و کوتاه نیامدن نامزدهای چهاردانگه ای اشاره نمود. زیرا ۱۰ نفر از چهاردانگه به عنوان نامزد انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نام نویسی کردند که تعداد زیاد نامزدها باعث جدایی و شکافی عمیق بین صاحب نفوذان بخش و مسوولان شد.
دلیل دوم: نداشتن اجماع باعث از دست دادن رای اعتماد دیگر مناطق به چهاردانگه شد. دیگران این مهم را گوشزد می کردند که وقتی بین خانواده چهاردانگه اجماع ندارید، فردا چطور می توانید نماینده همه مردم ساری و میاندرود شوید؟
دلیل سوم: توزیع رأی چهاردانگه بین چندین نفر با تایید صلاحیت ها و انصراف تعدادی از نامزدهای چهاردانگه ای کم شد اما اشکال بزرگ همچنان وجود داشت؛ یعنی کوتاه نیامدن به خاطر مردم منطقه و توهم داشتن رأی زیاد و اقبال بالا، باعث شد هیچ کدام از کاندیدا چهاردانگه ای اجماع نکنند.
دلیل چهارم: اشکال بزرگ دیگر این بود که صاحب نفوذان چهاردانگه ای که در ساری بسیار مقبولیت داشتند نقش لیدر را بازی نکرده و تمام توان خود را برای نامزدی در منطقه ای دیگر خرج کردند.
دلیل پنجم: در بحث تایید صلاحیت ها یکی از نامزدهای قوی که احتمال رای آوردنش بالا بود، می توانست به دلیل تنگ نظری، سنگ اندازی و رقابت بالا در حوزه ساری و میاندرود زیرکی نماید و ابتدا از حوزه غیر ساری ثبت نام نموده و بعد از گرفتن تاییده صلاحیت حوزه انتخابیه خود را تغییر دهد.
دلیل ششم: اما آخرین دلیل عدم اعتماد مردم ساری و میاندرود به یک چهاردانگه ای می توان به بازخورد این مطلب اشاره کرد که اکثر چهاردانگه ایها دچار خودزنی شده و همواره اعتراض داشتند که مگر این ۲۴ سال نماینده چهاردانگه ای چه گلی به سر ما زده؟ پس این دوره بیایم متفاوت عمل کنیم. متاسفانه مجالی نیست تا در این مقاله به اهمیت داشتن یک نماینده در این حوزه به خصوص اشاره کنم اما قطعاً کارهای بزرگی در منطقه شده؛ مانند کارخانه سیمان کیاسر و …. که اگر حضور یک چهاردانگه ای در مجلس امتداد داشت قطعا چهاردانگه ای بهتر را شاهد بودیم.
با توجه به کسب قریب به ۸۰۰۰۰ رای توسط نامزدهای چهاردانگه ای در این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی ( بابایی ۳۳۰۰۰ – یوسفی ۲۵۰۰۰ و زمانی ۲۰۰۰۰) اگر حقیقتاً اجماع درست و حسابی روی یک فرد می شد و متنفذین چهاردانگه ای حمایت خود را انجام می دادند ما چهاردانگه ای ها قطعاً یک نماینده در مجلس شورای اسلامی داشتیم .
ما چهاردانگه ای ها به رأی مردم شهرستان ساری و میاندورود تمکین میکنیم و معتقدیم همه نقاط ساری و میاندورود برای نمایندگان کنونی یکسان است و این اعتقاد قلبی ماست؛ چون نظام ما جمهوری اسلامی است و اسلام هم تاکید بر مساوات و عدالت دارد.
این مقاله صرفاً تلنگری به مردم بخش چهاردانگه بوده نه ناراحتی برای از دست دادن کرسی مجلس.
و من الله توفیق
بهادر نوکنده
احسنت اقای نوکنده از دلایل عمده از دست دادن این کرسی بزرگ بینی کاندیدا چهاردانگه ای بوده
البته بنظر میاد قضیه به این سادگی‌ای که شما تشریح کردین هم نیست.
مگر چهاردانگه های ها به خصوص آقای شجاعی که مورد حمایت جنابعالی بودند برای چهاردانگه چکار کردند؟
باسلام درود بر مهندس نوکنده واقعا حیف شد یک چهاردانگه ای رای نیاورد
با سلام و خدا قوت خدمت دوست عزیز آقای نوکنده. به نظر بنده هم مطالبی که بیان فرمودید کاملاً صحیح می باشد
نماینده دو دانگه و چهار دانگه از بزرگترین ایراد کاری انها این بود که در اول نمایندگی کاری نمیکردند و دقیقه نود برای انکه حرفی برای گفتن داشته باشند دست به کارهای مقطعی میزدند مثل خالی کردن شن و ماسه در جاده تاکام که به چشم مردم بیاد این کارها دیگه جواب نمیده بزرگترین دغدغه مردم چهار دانگه زباله بود که چقدر تلفات جاده ای بابت همین موضوع داریم که اعتنایی نشد و بیکاری بزرگ جوانان که قدمی برداشته نشد و نمایندگان محترم هم دیگر مغرور شده بودند که رای خواهند اورد اما اینگونه نشد مردم هوشیار و اگاه شدن و مطالبات خود را در پس قومی و فامیلی قرار نخواهند داد