آب شرب کیاسر ، قسم حضرت عباس یا دم خروس !

پایگاه خبری چهاردانگه: آب ، واژه ای ساده و دو حرفی است که حیات همه ی موجودات زمین به آن وابسته است و اگر آب نبود زمین نیز چون کرات همسایه اش متروک و بی روح در مدار خویش می چرخید . آب منشا حیات و ضامن و ادامه دهنده ی آن است اما آبی که ما انسان ها بدان نیازمند و از برکت وجود آن زنده ایم سهم کمی از دو سوم آب موجود بر کره ی خاکی ماست . منابع آب شیرین آن قدر محدود و دور از دسترس شده است که بحران آینده ی جهان را بر محور آن پیش بینی نموده اند و هر روز و هر ساعت و با عناوین ریز و درشت در رسانه های دیداری ، شنیداری و دیجیتال دنیا به حفظ و صیانت از این منبع محدود خداداد تاکید و سفارش می شود .

منابع و سفره های آب شیرین دنیا به طور یکسان بر پهنه ی قاره های آن توزیع نگردیده است به طوری که در مناطقی از دنیا قطره قطره ی آن را ارج می نهند و در حفظ آن می کوشند و در مناطقی دیگر، آب ، همسنگ هوا ، در زندگی مردمان جریان دارد و به سبب آن از ارج و قرب برخوردار نیست .

منطقه ی بزرگ چهاردانگه نیز از دیرباز به برکت وجود رشته کوه البرز در دامنه ی جنوبی آن ، از نعمت سفره های آب شیرین برخوردار بوده و هست و وجود آن گاهی برایمان چنان عادی است که از اهمیت وجودی آن غافل شده و بی محابا در مصرف بی رویه ی آن از یکدیگر پیشی می گیریم . اما باید دانست ، آب شیرین امانتی است که در اختیار ماست و باید در داشت و برداشت از آن نهایت توان و دقت را به عمل آوریم تا نسل های بعدی مان نیز از این نعمت بهره مند شوند .

اصطلاح ” داشت و برداشت ” را عمدا” به کار بردم تا به موضوع مهمی اشاره کنم : متاسفانه در اغلب اوقات و در رسانه های مختلف شاهدیم که فقط مردم و یا به عبارت دیگر مصرف کننده گان را به مدیریت در مصرف صحیح از آب شبرین و تصفیه شده سفارش می کنند و صد البته سفارشی است واجب . اما سوال این جاست که آیا آبی که به دست مصرف کننده می رسد واجد فرضیات مطرح شده می باشد ؟یعنی آیا ما به عنوان متولیان امر تولید و توزیع آب شهری ، آب ” شیرین و تصفیه شده ” در اختیار مصرف کننده قرار می دهیم که از او می خواهیم در مصرف آن نهایت دقت و صرفه جویی را به عمل آورد ؟

مدت زیادی است که این فرض ، در شهر کیاسر ، مخدوش و شایسته ی تجدید نظر می باشد . در این مدت آبی به کام همشهریانم جاری است که نه شیرین است و نه تصفیه شده و شاهد این مدعا کتری ها و سماورهای آب جوشی است که در هر خانه ای با خروارها آهک معلق یا چسبیده به آن موجود است و شاهد دیگر ، قوه ی بینایی و چشایی ماست که به راحتی رنگ و مزه ی زنگ آهن را تشخیص می دهد .

مهم ترین اصل در سلامت جامعه ، سالم بودن خوردنی ها و آشامیدنی هاست . وقتی آب شرب یک شهر که ابتدایی ترین و ضروری ترین نیاز ساکنین آن شهر است ، فاقد درجه ی حداقلی مطلوبیت و سلامت باشد پس بر همه ی ما فرض است تا آستین ها را بالا زده و اگر برای سلامت خودمان ، خانواده و فرزندانمان اهمیت قائلیم در رفع هر چه زودتر آن بکوشیم .

شاید سکوت مسئولین بخش و شهر ، این شائبه را در ذهن متولیان آب و فاضلاب شهر کیاسر ایجاد کرده است که مشکلی وجود ندارد و بنا بر آزمایش های دوره ای !! همه چیز خوب و نرمال است . اما باید گفت بیش از نیمی از اهالی شهر کیاسر از آشامیدن آب بی طعم و بی بو و بی رنگ محرومند و علاوه بر آن ، آهک بیش از حد موجود و معلق در آب ، ذره ذره در بدنهایمان رسوب می کند و شاید آینده ای تاریک و پرهزینه را برایمان رقم می زند .

علیهذا ، بنده به عنوان یک شهروند : اولا” از مسئولین امر در حوزه ی بخش و شهر کیاسر ، خواهشمندم به سکوت خود پایان داده و در برابر چیزی که مستقیما ” و بی واسطه با سلامت مردم سر و کار دارد مسئولانه تر و جدی تر برخورد نمایند تا بتوانند از عواقب خطرناک آن در آینده بکاهند .

ثانیا ” از سروران خودم در اداره آب و فاضلاب شهر کیاسر ، خواهشمندم که بدون پاک کردن صورت مساله و برخورد تدافعی با این موضوع ، منصفانه برخورد کرده و همچون گذشته نهایت تلاش خود را مصروف کنند تا آبی پاک و شیرین را به کام همشهریانشان جاری کنند . و نهایتا” از همشهریان خودم خواهشمندم مانند گذشته ، در مصرف درست و بهینه ی آب شیرین ، سهیم باشند تا خدای ناکرده شاهد کم آبی یا بی آبی در بخش بهشت آسای چهاردانگه نباشیم .

  من الله التوفیق ابوالفضل قنبرنژاد

پایگاه خبری چهاردانگه: این فرصت برای اداره آب و فاضلاب شهر کیاسر وجود دارد جهت تنویر افکار عمومی شهروندان محترم کیاسر و روستاهای اطراف توضیحات خود را ارائه تا در همین سایت منتشر شود.