کرنانوازی؛ از سنت‌های اصیل مذهبی غرب مازندران
به گزارش خبرگزاری فارس از مازندران، “کرنازنی” ازسنت های اصیل مذهبی و ریشه دار مناطق غرب مازندران است که با آغاز ماه محرم شروع شده و تا روز هفتم شهادت امام حسین (ع) و یاران باوفایش ادامه دارد.
کرنازنی در واقع نوعی وسیله اعلام برپایی مراسم سینه زنی و نوحه خوانی برای بزرگداشت شهدای کربلا در روزهای مختلف این مناسبت محسوب می شود.
این آداب و رسوم سوگواری ویژه خاص این منطقه بوده است و پس سالها صدای کرنازنان همچنان به گوش می رسد. اهالی این منطقه همچون سایر مناطق کشور با برپایی این آیین و با حضوردر تکایا، مساجد، حسینه ها و امام زاده ها و با راه اندازی دسته های عزاداری عشق و ارادت خود را به سرور و سالار شهیدان ابراز می دارند.
مردم این منطقه با شنیدن آهنک دلنشین و حزن آور کرنا در مجلس عزا حضور می یابند.
هیات کرناچی متشکل از دو سرکرناچی بود، ابتدا رهبری کرناچیان می نوازد و یا امام می گوید و کرناچیان آهنک یاامام حسین می گویند و گروه آنان مرکب از پنج الی هفت نفر است.
در ایام محرم کرناچیان پس از گذر از محلات و امام زاده های شهرستان، موقعی که وارد قبرستان می شوند بر مزار جوانانی که در آن سال دیده از جهان فرو بسته اند لحظاتی کرنا می نواختند.
آئین کرنا نوازی یکی از رسم های قدیمی و کهن ایرانی ها در ایام محرم و عزاداری امام حسین از میراث معنوی ایرانی است.صدای کرنا که در کوچه ها بپیچد یعنی محرم آمده است و هنگام برگزاری آئین های عزا ست؛ هنگام برپایی مراسم سینه زنی و نوحه خوانی برای بزرگداشت شهدای کربلا.
آئین کرنا نوازی محرم در سال ۱۳۹۱ به عنوان مراسم آئینی در فهرست آثار ملی و معنوی ایرانیان به ثبت رسیده است.
منبع کتاب تاریخ و جغرافیای تاریخی رامسر،اثر استاد شادروان حجت الاسلام سجادی
/۸۶۰۳۴/
