پایگاه خبری چهاردانگه نیوز:
به گزارش خبرگزاری فارس مازندران، حجت‌الاسلام دکتر عباس نیکزاد مسؤول نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی بابل به ۱۳ سؤال شبهات کرونایی با استناد به قرآن کریم، پاسخ داد که به شرح زیر است؛
۱. سؤال: چرا حرم‌هایی که روزی دارالشفای بیماران و پناهگاه حاجت‌مندان بودند، امروز با شیوع کرونا توسط مواد ضدعفونی گندزدایی شده و مانع تجمع مردم می‌شوند تا مبادا بیمار شوند؟ این چگونه دارالشفایی است که خود نیازمند به گندزدایی است و نگرانید که مبادا مردم در آن بیمار شوند؟ اصلاً چرا این مراکز داروشفا را تعطیل کردید؟
*پاسخ: این حرم‌ها دارالشفاء هستند اما این شفاء، شفاءِ معنوی است، شفاءِ امراض روحی و روانی است، همانطور که در سوره اسراء آیه ۸۲ آمده؛ ” و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم و باعث هدایت مردم است”. (بقره/۱۸۵، آل عمران/۵۸، مائده/۹۷، آل عمران/۵۸،مائده/۹۷مائده/۹۷،آل عمران/۹۶،بقره/۱۸۵، آل عمران/۵۸)
که این موارد همگی جنبه معنوی دارند، بیماری‌هایی داریم که مربوط به روح و روان است، از این حرم‌ها خیلی کارها بر می‌آید، اما معنایش این نیست که ما این حرم‌ها را ضدعفونی و گندزدایی نکنیم.
با اینکه کعبه، مبارک و رحمت است که الطاف الهی را به همراه دارد و باعث ریزش وآمرزش گناهان می‌شود و خیلی کارها از کعبه بر می‌آید ولی در عین حال خداوند دستور به طهارت و رعایت نظافت آن میدهد.
از این گذشته مگر خود حضرات معصومین(ع) نظافت را رعایت نمی‌کردند؟ آیا استحمام نمی‌کردند؟ آیا دست و صورت و لباس‌های خود را نمی‌شستند و مسواک نمی‌زدند؟
۲. سؤال: آیا تطهیر و گندزدایی این اماکن با آیه تطهیر در سوره (احزاب/ ۳۳)همخوانی دارد؟ پس چطور الان حرم های آنها را تطهیر و گندزدایی می‌کنیم؟
*پاسخ: این آیه دلالت بر طهارت اهل بیت (ع) دارد، نه حرم و گنبد و بارگاه آنها و بعد اینکه مراد از تطهیر در این آیه تطهیر معنوی است والّا مگر خود اهل بیت (ع) حمام نمی‌رفتند؟ درست است که آنها پاک و مطهرند ولی در عین حال حمام می‌رفتند و نظافت را رعایت می‌کردند.
این مطالب با هم منافات ندارند، این‌ها از نظر معنوی پاک و مطهرند و هیچ‌گونه آلودگی و پلیدی روحی و روانی ندارند ولی از نظر ظاهری نظافت را رعایت می‌کردند، حرم اهل بیت (ع) از این نظر همچون کعبه است که از نظر معنوی محل پاک و مقدسی است ولی از نظر ظاهری اگر آلوده به نجاست یا خباثتی شد باید آن را تطهیر کرد، و قرآن چنان که گذشت دستور به تطهیر و شست‌وشوی آن میدهد.
۳.سوال: آیا متبرک دانستن این حرم‌ها با علم و عقل منافات ندارد؟ اصلا اینکه می‌گوییم این مکان، این سنگ، این فلز متبرک است و به آنها دست کشیده و تبرک می‌جوئیم چه مبنایی دارد؟
*پاسخ: قرآن کریم سنگ زیر پای حضرت ابراهیم را جزء آیات بینات الهی معرفی کرده است که دارای تبرک و تقدس است.( سوره آل عمران/۹۷)
حجرالاسود که یک سنگ سیاه است در حالی که انبیاء و ائمه(ع) به این سنگ دست می‌مالیدند و از آن تبرک می‌جستند، یا اینکه پیامبر همواره ملتزم بودند هنگام طواف قسمت رکن یمانی کعبه را دست بکشند، عصای حضرت موسی (ع) یک چوب بود ولی چه برکتی داشت وقتی آن را به سنگ می‌زد از دل سنگ چشمه‌های متعدد می‌جوشید.
۴. سؤال: علمای دینی ادّعا می‌کنند امامان‌شان دارای قدرت بیکران هستند و می‌توانند در امور جهان تصرف انجام بدهند و خیلی کارها از دست آنها بر می‌آید، ولی الان با بسته شدن حرم‌هایشان و ممانعت از حضور مردم در این اماکن مشخص شد نه تنها از دست آنها کارهای خارق العاده برنمی‌آید، بلکه حتی قدرتی ندارند که مانع از بسته شدن حرم‌های خودشان بشوند.
* پاسخ: کسی که معتقد به قرآن و یا هر دین آسمانی باشد این حرف را نمی‌زند، این علما دین نیستند که این مطلب را می‌گویند بلکه خود دین است است که می‌گوید و اختصاص به اسلام هم ندارد.
مسیحیان هم معتقدند که حضرت عیسی (ع) مرده زنده می‌کرد، کور مادرزاد شفا میداد، بیماران مبتلا به پیسی را شفا میداد و با گل مجسمه پرنده می‌ساخت و با دمیدن به آن پرنده جان می‌گرفت و یا یهودیان معتقدند که حضرت موسی علیه‌السلام عصایش تبدیل به اژدها می‌شد، از سنگ چشمه‌های متعدد آب در می‌آورد و با عصایش رود بزرگ نیل را شکافت.(سوره بقره/۶۰ و شعرا/۶۳و نمل/۱۴۰ )
ولی بسته شدن این حرم‌ها به خاطر رعایت مسایل بهداشتی است و اینکه ما وظیفه داریم جلوی شیوع و گسترش بیماری را بگیریم، همانطور که خود این بزرگواران با اینکه چنین قدرت بیکران داشتن این طور امور را رعایت می‌کردند.
در روایت داریم شخصی که مبتلا به جزام بود برای بیعت نزد پیامبر آمد اما حضرت به او دست ندادند و فرمودند بدون آنکه با من دست بدهید بیعتت را پذیرفتم. (بحار الانوار، ج ۶۲، ص ۸۲)
یا در روایت داریم حضرت علی (ع) از طرف شکسته ظرف که محل تجمع میکروب است آب نمی‌نوشیدند و دیگران را هم از این کار منع می‌کردند. ( وسایل الشیعه، ج ۳، ص ۳۱۰)، در مجموع این حضرات مسائل بهداشتی را چه در عرصه فردی و چه در عرصه اجتماعی مراعات می‌کردند.
۵.در روایت از امام (ع) داریم که هنگامی که فتنه‌ها و بلاها شهرها را گرفت به قم پناه ببرید که بلا از آنجا دور است در حالی که دیدیم بلا نه تنها از آنجا دور نبود بلکه کرونا از آنجا شروع شد.
* پاسخ: مستند این مطلب که بلا از غم دور است دو روایت است،که علامه مجلسی (ره) آنها را در کتاب بحارالانوار آورده که هر دو از نظر سند ضعیف هستند و قابل استناد نیستند، مرفوعه و مرسوله هستند، علاوه بر اینکه برخی از راویان آن ضعیف‌اند.
علاوه بر این بر فرض صحت این دو روایت مراد از بلا، بلاهای ظاهری نظیر سیل و زلزله، وبا، طاعون و سایر نیست بلکه در طول تاریخ در قم هم سیل آمده و هم وبا و هم سایر در قم از این نظر همچون مکه است.(عنکبوت/۶۷)
۶. سوال: بیماری کرونا نشان داد که از آسمان، ملکوت، غیب و از عالم معنا کاری ساخته نیست و تمام توجهات به زمین و امور زمینی است که مردم فهمیدند این علم است که باید دست مردم را بگیرد نه اینکه منتظر دستی از غیب باشند.
* پاسخ: برعکس، این بیماری کرونا ضعف و ناتوانی و جهل بشر را نشان داد که چطور یک ویروس نادیدنی زندگی مردم را مختل کرده است و علم و دانش پزشکی را به چالش کشیده است. پیشرفته‌ترین کشورها هم گرفتار مشکلات ناشی از کرونا شدند.
قضیه کرونا باعث شد توجه به آسمان بیشتر شود و مردم بیشتر به سراغ خداوند و راز و نیاز با او برای حل شدن مشکلات‌شان بروند.
علاوه بر این مگر این مطالب با هم تناقض دارند که بگوییم یا آسمان باید دست ما را بگیرد یا زمین؟ مگر کسی که اعتقاد به دعا و دستگیری خداوند داشته باشد نباید دنبال امور دیگر برود؟ نباید دنبال بهداشت و درمان برود؟ دیگر نیازی نیست که حمام برود، مسواک بزند، چون این‌ها امور زمینی هستند و او منتظر بود دستی از غیب بیاید و تمام مشکلاتش را حل کند؟!!
این‌ها منافاتی با هم ندارند، دعا و صدقه و توسل و توکل سر جای خودش، رعایت اصول بهداشتی و درمنی و تدبیر زندگی و دنبال علم و دانش رفتن هم سر جای خودش. مگر پیشوایان ما اینطور نبودند؟
۷. سوال: توسل جستن به ائمه چه مبنایی دارد؟ آیا توجه به غیر خدا و شرک نیست؟ آیا استعانت و کمک خواستن از غیر خدا نیست؟ در حالیکه هر روز در نماز می‌خوانیم از این خفتگان در خاک چیزی بر نمی‌آید و کاری از آنها ساخته نیست.
*جواب: آقای قرائتی تعریف می‌کردند که در بقیع بودیم دیدیم یکی از مبلغان وهابی می‌گفت از این حسن و سجاد و باقر و صادق که در اینجا خفته‌اند کاری ساخته نیست بعد خودکاری را که در دستش بود به زمین انداخت و گفت یا حسن این خودکار را به من بده یا سجاد این خودکار را به من بده و ادامه داد دیدید کاری از شان ساخته نیست.
آقای قرائتی می‌گوید جلو رفتم و خودکار را برداشتم و انداختم پایین و گفتم یا الله این خودکار را به من بده بعد رو به وهابی کردم و گفتم دیدی که خدا هم خودکار را به من نداد پس با منطق تو خدا هم مرده است مگر هر کس که زنده است باید نوکر تو باشد.
توسل مبنای عقلانی دارد این حضرات، مقربین درگاه خداوند هستند، پاکانی هستند که با اعمال صالح و بندگی خود نزد خدا وجیه و آبرومند لذا از آنها می‌خواهیم نزد خداوند شفیع ما بشوند چنانکه در دعای توسل می‌گوییم؛ ای کسی که نزد خدا آبرو داری شافع ما نزد خدا باش.
توسّل در قرآن هم وجود دارد در داستان حضرت یوسف وقتی برادران حضرت برای توبه نزد پدرشان حضرت یعقوب آمدند، از او خواستند واسطه بین آن،ها و خدا باشد.(یوسف/۹۷، اعراف/ ۱۳۴)
۸. سوال: برخی از علما گفتند که کرونا آزمون الهی است، خب اگر آزمون الهی است چرا اینقدر دستپاچه شدید؟ چرا اینقدر تلاش می‌کنید برای بیرون رفتن از آن؟ بالاخره این کرونا آزمون الهی است یا بحران؟ اگر آزمون الهی است که باید آن را مقدس بشمارید، از آن استقبال کنید و در آغوشش بگیرید، در حالیکه تمام تلاش شما این است که زودتر از دستش رها بشوید.
* پاسخ: کرونا آزمون الهی است و مهم این است که ما برخورد درست با آن داشته باشیم و در این آزمون درست به وظیفه‌مان عمل کنیم مثل اینکه اگر کسی بیمار شود این بیماری برای او یک آزمون الهی است و وظیفه این شخص در این آزمون این است که ناشکری و بی‌صبری نکند و تلاش کند تا سلامتی‌اش را زودتر پیدا کند و دنبال بهبود و درمان باشد.
کرونا هم یک آزمون بزرگ الهی است که ما باید به وظیفه مان در آن درست عمل کنیم که بعضی از آنها عبارتند از؛ تعاون و همکاری دلسوزانه برای کنترل و از بین بردن این بیماری وهمچنین حمایت از اقشار ضعیف جامعه و کمک‌های مومنانه در حد توان خودمان.
۹. سوال: دعا کردن بی‌فایده است، زیرا اگر حکمت خدا بر این است که فلان چیز را به ما عطا کند آن را به ما عطا می‌کند، چه دعا بکنیم چه دعا نکنیم و اگر حکمتش این است که عطا نکند دعا کردن بی فایده است، چون خداوند کار خلاف حکمت انجام نمی‌دهد.
* پاسخ: اگر اینطور بود چرا خود خداوند این همه تأکید و سفارش بر دعا کردن دارد. (نساء/۳۲، بقره/۱۸۶، غافر/۶۰ )
خداوند در عین حالی که می‌گوید دنبال دعا بروید می‌گوید همه چیز بر اساس علل و اسباب است و این اسباب دو گونه است اسباب مادی مثل کار و تلاش و کوشش و اسباب معنوی مثل دعا و توکل و توسل، هر کدام سرجای خودش.
اما اینکه گفته شد اگر حکمت خدا بود که فلان چیز را بدهد میدهد،چه ما دعا کنیم چه نه و اگر بگوییم کار و تلاش برای کسب روزی بی‌فایده است، زیرا اگر حکمت خدا بر این باشد که فلان روزی را به من بدهد میدهد چه کار کنم و چه کار نکنم و اگر حکمتش این باشد که ندهد، نمی‌دهد چه کار بکنم چه کار نکنم.
یا در زمان بیماری دنبال دارو و درمان نرویم و بگوییم اگر حکمت خدا بر این باشد که شفا بدهد، میدهد چه دنبال درمان بروم چه نروم!! حکمت خدا اقتضا کرده که خدا شفا بدهد ولی با دارو و درمان. روزی بدهد اما با تلاش و کوشش، در اینجا هم حکمت خدا اقتضا کرده فلان چیز را بدهد در صورتی که از او بخواهیم و در خانه او برویم و با او وصل بشویم.
خود همین دعا کردن باعث می‌شود انسان لیاقت و زمینه و آمادگی این را پیدا بکند که فلان چیز را خدا به او عطا بکند به عبارت دیگر خود دعا یکی از عوامل موفقیت است همانند تلاش و کوشش و در حقیقت جزء علل حکمت ساز است یعنی حکمت خداوند اقتضاء کرده که فلان امر را به ما بدهد.
۱۰. سوال: علماء دین به جای توصیه به رعایت بهداشت، توصیه به خواندن زیارت عاشورا و حدیث کسا و سایر می‌کنند، آیا این کار به نوعی به سخره گرفتن دانش پزشکی و به بازی گرفتن جان مردم نیست؟
*پاسخ :کدام عالم دینی گفت فقط دعا کنید و بس و لازم نیست دستورات بهداشتی را رعایت کنیم، بلکه علما در عین تأکید بر لزوم رعایت دستورات بهداشتی، توصیه کردند به خداوند متوسل بشویم و با دعا و راز و نیاز از خدا بخواهید که این مشکلات را حل کند.
۱۱. سوال: کاشف الکل که امروزه ما برای ضدعفونی کردن به آن نیازمندیم، محمد بن زکریای رازی بود که یک انسان ملحد و بی‌دین بود و اعتقادی به خدا و مذهب و نبوت نداشت این فرد کافر توانست مشکل گشای ما باشد در حالی که از دعا و توسل کاری ساخته نیست.
* پاسخ: شهید مطهری شواهد فراوانی را ارائه می‌کند که رازی سخت پایبند به توحید و معاد بوده و یک انسان مؤمن و ملتزم به احکام الهی است و در اثبات خدا و اعتقادات دینی کتاب هم نوشته است.
بله، نسبت‌های ناروایی را به وی داده شد و کتاب‌هایی هم به اسم ایشان نوشتند یا اسم کتاب‌های ایشان را عوض کردند به طوری که وانمود می‌شود که اعتقادی به دیانت ندارد..
به اعتقاد شهید مطهری چون رازی تا حدودی طرز تفکر شیعه امامیه داشته همچون بسیاری از متفکران دیگر از سوی دشمنان شیعه متهم به کفر و زندقه شده است
حال بر فرض که رازی یک شخص ملحد و بی‌دین باشد آیا نمی‌شود که یک کافر پیشرفت کند؟ آیا نمی‌شود در عرصه‌های مختلف موفق شود؟ مگر خداوند راه پیشرفت را بر روی کافران بسته است. (اسراء/۲۰)، خلاصه این که پیشرفت هر کسی به خاطر تلاش است و این امر منافاتی با تأثیر دعا و توسل و توکل ندارد.
۱۲. سوال: چرا جمهوری اسلامی این همه هزینه برای بارگاه این امامزاده‌ها می‌کند؟ اگر این هزینه‌ها را صرف پیشرفت علم پزشکی و خدمات اجتماعی می‌کردند الان اینقدر گرفتار نبودیم و این همه مشکلات کمبود بیمارستان و تخت‌های ویژه نداشتیم.
*پاسخ: هزینه این بارگاه‌ها توسط بودجه‌های دولتی نیست و با نذورات و موقوفات و صدقات مردمی اداره می‌شوند، این نذورات و موقوفات نه تنها صرف نگهداری و هزینه‌های جاری این بارگاه ها می‌شود بلکه با آن بسیاری از مشکلات مردم حل می‌شود و صرف امور عام المنفعه می‌شوند.
بعد اینکه کشور هم به دانشگاه و بیمارستان و هم به مساجد و امامزاده‌ها نیاز دارد، به پیشرفت‌های علمی و امور معنوی هم نیاز دارد، در همین حرم مطهر رضوی در طول سال میلیون‌ها زائر از سراسر کشور با زیارت این حرم مطهر ایمان‌شان را تقویت کرده و از نظر روحی و روانی آرامش می‌گیرند و اعتقاداتشان را تقویت می‌کنند.
در نظام جمهوری اسلامی به اندازه کافی هزینه‌گذاری برای پیشرفت‌های علوم پزشکی و درمانی شده است و ما الان در سطح منطقه و دنیا جزو کشورهای پیشرفته در امور پزشکی و تجهیزات بیمارستانی و داروئی هستیم.
۱۳. سوال: در قرآن کریم خطاب به بت پرستان آمده است ” آیا چیزی را می‌پرستید که نه سودی برای شما دارد و نه زیانی به شما می‌رساند”، حال همین اشکال درباره حرم‌ها هست، از این در و دیوار و فلز و سایر چه کاری بر می‌آید؟
پاسخ: سود و زیان را چطور معرفی می‌کنید؟ آیا این سرویس‌دهی‌های مادی و معنوی که حرم‌ها دارند سود نیستند؟ این همه ارتباط با خدا و اولیای خدا، تقویت ایمان‌ها، توبه‌کردن‌ها، آرامش‌های روحی و روانی سود نیستند؟ (نور/۳۶) حرم های اهل از برترین مصادیق این آیه هستند.
جایی که به اذن خدا، انوار هدایت الهی در آنجا تجلی کرده و محل ذکر و یاد خدا است، جایی که انسان به خالق خودش نزدیک تر می‌شود و محل امنیت و آرامش اوست.
/۸۶۰۴۸/ج/و
پایگاه خبری چهاردانگه نیوز:
به گزارش خبرگزاری فارس مازندران، حجت‌الاسلام دکتر عباس نیکزاد مسؤول نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی بابل به ۱۳ سؤال شبهات کرونایی با استناد به قرآن کریم، پاسخ داد که به شرح زیر است؛
۱. سؤال: چرا حرم‌هایی که روزی دارالشفای بیماران و پناهگاه حاجت‌مندان بودند، امروز با شیوع کرونا توسط مواد ضدعفونی گندزدایی شده و مانع تجمع مردم می‌شوند تا مبادا بیمار شوند؟ این چگونه دارالشفایی است که خود نیازمند به گندزدایی است و نگرانید که مبادا مردم در آن بیمار شوند؟ اصلاً چرا این مراکز داروشفا را تعطیل کردید؟
*پاسخ: این حرم‌ها دارالشفاء هستند اما این شفاء، شفاءِ معنوی است، شفاءِ امراض روحی و روانی است، همانطور که در سوره اسراء آیه ۸۲ آمده؛ ” و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم و باعث هدایت مردم است”. (بقره/۱۸۵، آل عمران/۵۸، مائده/۹۷، آل عمران/۵۸،مائده/۹۷مائده/۹۷،آل عمران/۹۶،بقره/۱۸۵، آل عمران/۵۸)
که این موارد همگی جنبه معنوی دارند، بیماری‌هایی داریم که مربوط به روح و روان است، از این حرم‌ها خیلی کارها بر می‌آید، اما معنایش این نیست که ما این حرم‌ها را ضدعفونی و گندزدایی نکنیم.
با اینکه کعبه، مبارک و رحمت است که الطاف الهی را به همراه دارد و باعث ریزش وآمرزش گناهان می‌شود و خیلی کارها از کعبه بر می‌آید ولی در عین حال خداوند دستور به طهارت و رعایت نظافت آن میدهد.
از این گذشته مگر خود حضرات معصومین(ع) نظافت را رعایت نمی‌کردند؟ آیا استحمام نمی‌کردند؟ آیا دست و صورت و لباس‌های خود را نمی‌شستند و مسواک نمی‌زدند؟
۲. سؤال: آیا تطهیر و گندزدایی این اماکن با آیه تطهیر در سوره (احزاب/ ۳۳)همخوانی دارد؟ پس چطور الان حرم های آنها را تطهیر و گندزدایی می‌کنیم؟
*پاسخ: این آیه دلالت بر طهارت اهل بیت (ع) دارد، نه حرم و گنبد و بارگاه آنها و بعد اینکه مراد از تطهیر در این آیه تطهیر معنوی است والّا مگر خود اهل بیت (ع) حمام نمی‌رفتند؟ درست است که آنها پاک و مطهرند ولی در عین حال حمام می‌رفتند و نظافت را رعایت می‌کردند.
این مطالب با هم منافات ندارند، این‌ها از نظر معنوی پاک و مطهرند و هیچ‌گونه آلودگی و پلیدی روحی و روانی ندارند ولی از نظر ظاهری نظافت را رعایت می‌کردند، حرم اهل بیت (ع) از این نظر همچون کعبه است که از نظر معنوی محل پاک و مقدسی است ولی از نظر ظاهری اگر آلوده به نجاست یا خباثتی شد باید آن را تطهیر کرد، و قرآن چنان که گذشت دستور به تطهیر و شست‌وشوی آن میدهد.
۳.سوال: آیا متبرک دانستن این حرم‌ها با علم و عقل منافات ندارد؟ اصلا اینکه می‌گوییم این مکان، این سنگ، این فلز متبرک است و به آنها دست کشیده و تبرک می‌جوئیم چه مبنایی دارد؟
*پاسخ: قرآن کریم سنگ زیر پای حضرت ابراهیم را جزء آیات بینات الهی معرفی کرده است که دارای تبرک و تقدس است.( سوره آل عمران/۹۷)
حجرالاسود که یک سنگ سیاه است در حالی که انبیاء و ائمه(ع) به این سنگ دست می‌مالیدند و از آن تبرک می‌جستند، یا اینکه پیامبر همواره ملتزم بودند هنگام طواف قسمت رکن یمانی کعبه را دست بکشند، عصای حضرت موسی (ع) یک چوب بود ولی چه برکتی داشت وقتی آن را به سنگ می‌زد از دل سنگ چشمه‌های متعدد می‌جوشید.
۴. سؤال: علمای دینی ادّعا می‌کنند امامان‌شان دارای قدرت بیکران هستند و می‌توانند در امور جهان تصرف انجام بدهند و خیلی کارها از دست آنها بر می‌آید، ولی الان با بسته شدن حرم‌هایشان و ممانعت از حضور مردم در این اماکن مشخص شد نه تنها از دست آنها کارهای خارق العاده برنمی‌آید، بلکه حتی قدرتی ندارند که مانع از بسته شدن حرم‌های خودشان بشوند.
* پاسخ: کسی که معتقد به قرآن و یا هر دین آسمانی باشد این حرف را نمی‌زند، این علما دین نیستند که این مطلب را می‌گویند بلکه خود دین است است که می‌گوید و اختصاص به اسلام هم ندارد.
مسیحیان هم معتقدند که حضرت عیسی (ع) مرده زنده می‌کرد، کور مادرزاد شفا میداد، بیماران مبتلا به پیسی را شفا میداد و با گل مجسمه پرنده می‌ساخت و با دمیدن به آن پرنده جان می‌گرفت و یا یهودیان معتقدند که حضرت موسی علیه‌السلام عصایش تبدیل به اژدها می‌شد، از سنگ چشمه‌های متعدد آب در می‌آورد و با عصایش رود بزرگ نیل را شکافت.(سوره بقره/۶۰ و شعرا/۶۳و نمل/۱۴۰ )
ولی بسته شدن این حرم‌ها به خاطر رعایت مسایل بهداشتی است و اینکه ما وظیفه داریم جلوی شیوع و گسترش بیماری را بگیریم، همانطور که خود این بزرگواران با اینکه چنین قدرت بیکران داشتن این طور امور را رعایت می‌کردند.
در روایت داریم شخصی که مبتلا به جزام بود برای بیعت نزد پیامبر آمد اما حضرت به او دست ندادند و فرمودند بدون آنکه با من دست بدهید بیعتت را پذیرفتم. (بحار الانوار، ج ۶۲، ص ۸۲)
یا در روایت داریم حضرت علی (ع) از طرف شکسته ظرف که محل تجمع میکروب است آب نمی‌نوشیدند و دیگران را هم از این کار منع می‌کردند. ( وسایل الشیعه، ج ۳، ص ۳۱۰)، در مجموع این حضرات مسائل بهداشتی را چه در عرصه فردی و چه در عرصه اجتماعی مراعات می‌کردند.
۵.در روایت از امام (ع) داریم که هنگامی که فتنه‌ها و بلاها شهرها را گرفت به قم پناه ببرید که بلا از آنجا دور است در حالی که دیدیم بلا نه تنها از آنجا دور نبود بلکه کرونا از آنجا شروع شد.
* پاسخ: مستند این مطلب که بلا از غم دور است دو روایت است،که علامه مجلسی (ره) آنها را در کتاب بحارالانوار آورده که هر دو از نظر سند ضعیف هستند و قابل استناد نیستند، مرفوعه و مرسوله هستند، علاوه بر اینکه برخی از راویان آن ضعیف‌اند.
علاوه بر این بر فرض صحت این دو روایت مراد از بلا، بلاهای ظاهری نظیر سیل و زلزله، وبا، طاعون و سایر نیست بلکه در طول تاریخ در قم هم سیل آمده و هم وبا و هم سایر در قم از این نظر همچون مکه است.(عنکبوت/۶۷)
۶. سوال: بیماری کرونا نشان داد که از آسمان، ملکوت، غیب و از عالم معنا کاری ساخته نیست و تمام توجهات به زمین و امور زمینی است که مردم فهمیدند این علم است که باید دست مردم را بگیرد نه اینکه منتظر دستی از غیب باشند.
* پاسخ: برعکس، این بیماری کرونا ضعف و ناتوانی و جهل بشر را نشان داد که چطور یک ویروس نادیدنی زندگی مردم را مختل کرده است و علم و دانش پزشکی را به چالش کشیده است. پیشرفته‌ترین کشورها هم گرفتار مشکلات ناشی از کرونا شدند.
قضیه کرونا باعث شد توجه به آسمان بیشتر شود و مردم بیشتر به سراغ خداوند و راز و نیاز با او برای حل شدن مشکلات‌شان بروند.
علاوه بر این مگر این مطالب با هم تناقض دارند که بگوییم یا آسمان باید دست ما را بگیرد یا زمین؟ مگر کسی که اعتقاد به دعا و دستگیری خداوند داشته باشد نباید دنبال امور دیگر برود؟ نباید دنبال بهداشت و درمان برود؟ دیگر نیازی نیست که حمام برود، مسواک بزند، چون این‌ها امور زمینی هستند و او منتظر بود دستی از غیب بیاید و تمام مشکلاتش را حل کند؟!!
این‌ها منافاتی با هم ندارند، دعا و صدقه و توسل و توکل سر جای خودش، رعایت اصول بهداشتی و درمنی و تدبیر زندگی و دنبال علم و دانش رفتن هم سر جای خودش. مگر پیشوایان ما اینطور نبودند؟
۷. سوال: توسل جستن به ائمه چه مبنایی دارد؟ آیا توجه به غیر خدا و شرک نیست؟ آیا استعانت و کمک خواستن از غیر خدا نیست؟ در حالیکه هر روز در نماز می‌خوانیم از این خفتگان در خاک چیزی بر نمی‌آید و کاری از آنها ساخته نیست.
*جواب: آقای قرائتی تعریف می‌کردند که در بقیع بودیم دیدیم یکی از مبلغان وهابی می‌گفت از این حسن و سجاد و باقر و صادق که در اینجا خفته‌اند کاری ساخته نیست بعد خودکاری را که در دستش بود به زمین انداخت و گفت یا حسن این خودکار را به من بده یا سجاد این خودکار را به من بده و ادامه داد دیدید کاری از شان ساخته نیست.
آقای قرائتی می‌گوید جلو رفتم و خودکار را برداشتم و انداختم پایین و گفتم یا الله این خودکار را به من بده بعد رو به وهابی کردم و گفتم دیدی که خدا هم خودکار را به من نداد پس با منطق تو خدا هم مرده است مگر هر کس که زنده است باید نوکر تو باشد.
توسل مبنای عقلانی دارد این حضرات، مقربین درگاه خداوند هستند، پاکانی هستند که با اعمال صالح و بندگی خود نزد خدا وجیه و آبرومند لذا از آنها می‌خواهیم نزد خداوند شفیع ما بشوند چنانکه در دعای توسل می‌گوییم؛ ای کسی که نزد خدا آبرو داری شافع ما نزد خدا باش.
توسّل در قرآن هم وجود دارد در داستان حضرت یوسف وقتی برادران حضرت برای توبه نزد پدرشان حضرت یعقوب آمدند، از او خواستند واسطه بین آن،ها و خدا باشد.(یوسف/۹۷، اعراف/ ۱۳۴)
۸. سوال: برخی از علما گفتند که کرونا آزمون الهی است، خب اگر آزمون الهی است چرا اینقدر دستپاچه شدید؟ چرا اینقدر تلاش می‌کنید برای بیرون رفتن از آن؟ بالاخره این کرونا آزمون الهی است یا بحران؟ اگر آزمون الهی است که باید آن را مقدس بشمارید، از آن استقبال کنید و در آغوشش بگیرید، در حالیکه تمام تلاش شما این است که زودتر از دستش رها بشوید.
* پاسخ: کرونا آزمون الهی است و مهم این است که ما برخورد درست با آن داشته باشیم و در این آزمون درست به وظیفه‌مان عمل کنیم مثل اینکه اگر کسی بیمار شود این بیماری برای او یک آزمون الهی است و وظیفه این شخص در این آزمون این است که ناشکری و بی‌صبری نکند و تلاش کند تا سلامتی‌اش را زودتر پیدا کند و دنبال بهبود و درمان باشد.
کرونا هم یک آزمون بزرگ الهی است که ما باید به وظیفه مان در آن درست عمل کنیم که بعضی از آنها عبارتند از؛ تعاون و همکاری دلسوزانه برای کنترل و از بین بردن این بیماری وهمچنین حمایت از اقشار ضعیف جامعه و کمک‌های مومنانه در حد توان خودمان.
۹. سوال: دعا کردن بی‌فایده است، زیرا اگر حکمت خدا بر این است که فلان چیز را به ما عطا کند آن را به ما عطا می‌کند، چه دعا بکنیم چه دعا نکنیم و اگر حکمتش این است که عطا نکند دعا کردن بی فایده است، چون خداوند کار خلاف حکمت انجام نمی‌دهد.
* پاسخ: اگر اینطور بود چرا خود خداوند این همه تأکید و سفارش بر دعا کردن دارد. (نساء/۳۲، بقره/۱۸۶، غافر/۶۰ )
خداوند در عین حالی که می‌گوید دنبال دعا بروید می‌گوید همه چیز بر اساس علل و اسباب است و این اسباب دو گونه است اسباب مادی مثل کار و تلاش و کوشش و اسباب معنوی مثل دعا و توکل و توسل، هر کدام سرجای خودش.
اما اینکه گفته شد اگر حکمت خدا بود که فلان چیز را بدهد میدهد،چه ما دعا کنیم چه نه و اگر بگوییم کار و تلاش برای کسب روزی بی‌فایده است، زیرا اگر حکمت خدا بر این باشد که فلان روزی را به من بدهد میدهد چه کار کنم و چه کار نکنم و اگر حکمتش این باشد که ندهد، نمی‌دهد چه کار بکنم چه کار نکنم.
یا در زمان بیماری دنبال دارو و درمان نرویم و بگوییم اگر حکمت خدا بر این باشد که شفا بدهد، میدهد چه دنبال درمان بروم چه نروم!! حکمت خدا اقتضا کرده که خدا شفا بدهد ولی با دارو و درمان. روزی بدهد اما با تلاش و کوشش، در اینجا هم حکمت خدا اقتضا کرده فلان چیز را بدهد در صورتی که از او بخواهیم و در خانه او برویم و با او وصل بشویم.
خود همین دعا کردن باعث می‌شود انسان لیاقت و زمینه و آمادگی این را پیدا بکند که فلان چیز را خدا به او عطا بکند به عبارت دیگر خود دعا یکی از عوامل موفقیت است همانند تلاش و کوشش و در حقیقت جزء علل حکمت ساز است یعنی حکمت خداوند اقتضاء کرده که فلان امر را به ما بدهد.
۱۰. سوال: علماء دین به جای توصیه به رعایت بهداشت، توصیه به خواندن زیارت عاشورا و حدیث کسا و سایر می‌کنند، آیا این کار به نوعی به سخره گرفتن دانش پزشکی و به بازی گرفتن جان مردم نیست؟
*پاسخ :کدام عالم دینی گفت فقط دعا کنید و بس و لازم نیست دستورات بهداشتی را رعایت کنیم، بلکه علما در عین تأکید بر لزوم رعایت دستورات بهداشتی، توصیه کردند به خداوند متوسل بشویم و با دعا و راز و نیاز از خدا بخواهید که این مشکلات را حل کند.
۱۱. سوال: کاشف الکل که امروزه ما برای ضدعفونی کردن به آن نیازمندیم، محمد بن زکریای رازی بود که یک انسان ملحد و بی‌دین بود و اعتقادی به خدا و مذهب و نبوت نداشت این فرد کافر توانست مشکل گشای ما باشد در حالی که از دعا و توسل کاری ساخته نیست.
* پاسخ: شهید مطهری شواهد فراوانی را ارائه می‌کند که رازی سخت پایبند به توحید و معاد بوده و یک انسان مؤمن و ملتزم به احکام الهی است و در اثبات خدا و اعتقادات دینی کتاب هم نوشته است.
بله، نسبت‌های ناروایی را به وی داده شد و کتاب‌هایی هم به اسم ایشان نوشتند یا اسم کتاب‌های ایشان را عوض کردند به طوری که وانمود می‌شود که اعتقادی به دیانت ندارد..
به اعتقاد شهید مطهری چون رازی تا حدودی طرز تفکر شیعه امامیه داشته همچون بسیاری از متفکران دیگر از سوی دشمنان شیعه متهم به کفر و زندقه شده است
حال بر فرض که رازی یک شخص ملحد و بی‌دین باشد آیا نمی‌شود که یک کافر پیشرفت کند؟ آیا نمی‌شود در عرصه‌های مختلف موفق شود؟ مگر خداوند راه پیشرفت را بر روی کافران بسته است. (اسراء/۲۰)، خلاصه این که پیشرفت هر کسی به خاطر تلاش است و این امر منافاتی با تأثیر دعا و توسل و توکل ندارد.
۱۲. سوال: چرا جمهوری اسلامی این همه هزینه برای بارگاه این امامزاده‌ها می‌کند؟ اگر این هزینه‌ها را صرف پیشرفت علم پزشکی و خدمات اجتماعی می‌کردند الان اینقدر گرفتار نبودیم و این همه مشکلات کمبود بیمارستان و تخت‌های ویژه نداشتیم.
*پاسخ: هزینه این بارگاه‌ها توسط بودجه‌های دولتی نیست و با نذورات و موقوفات و صدقات مردمی اداره می‌شوند، این نذورات و موقوفات نه تنها صرف نگهداری و هزینه‌های جاری این بارگاه ها می‌شود بلکه با آن بسیاری از مشکلات مردم حل می‌شود و صرف امور عام المنفعه می‌شوند.
بعد اینکه کشور هم به دانشگاه و بیمارستان و هم به مساجد و امامزاده‌ها نیاز دارد، به پیشرفت‌های علمی و امور معنوی هم نیاز دارد، در همین حرم مطهر رضوی در طول سال میلیون‌ها زائر از سراسر کشور با زیارت این حرم مطهر ایمان‌شان را تقویت کرده و از نظر روحی و روانی آرامش می‌گیرند و اعتقاداتشان را تقویت می‌کنند.
در نظام جمهوری اسلامی به اندازه کافی هزینه‌گذاری برای پیشرفت‌های علوم پزشکی و درمانی شده است و ما الان در سطح منطقه و دنیا جزو کشورهای پیشرفته در امور پزشکی و تجهیزات بیمارستانی و داروئی هستیم.
۱۳. سوال: در قرآن کریم خطاب به بت پرستان آمده است ” آیا چیزی را می‌پرستید که نه سودی برای شما دارد و نه زیانی به شما می‌رساند”، حال همین اشکال درباره حرم‌ها هست، از این در و دیوار و فلز و سایر چه کاری بر می‌آید؟
پاسخ: سود و زیان را چطور معرفی می‌کنید؟ آیا این سرویس‌دهی‌های مادی و معنوی که حرم‌ها دارند سود نیستند؟ این همه ارتباط با خدا و اولیای خدا، تقویت ایمان‌ها، توبه‌کردن‌ها، آرامش‌های روحی و روانی سود نیستند؟ (نور/۳۶) حرم های اهل از برترین مصادیق این آیه هستند.
جایی که به اذن خدا، انوار هدایت الهی در آنجا تجلی کرده و محل ذکر و یاد خدا است، جایی که انسان به خالق خودش نزدیک تر می‌شود و محل امنیت و آرامش اوست.
/۸۶۰۴۸/ج/و
