قدم‌های آهسته جارو بندی در امیرکلا مازندران

بوسیله علي نظري در 2 بهمن 1398

ایسنا/مازندران جارو بندی شغلی سنتی است که از دیر باز در امیرکلای بابل نان‌آور بسیاری از خانه‌هایش است گیاه جارو که در شهر میانه و یا زنجان کشت شده، برای جاروبندی به امیرکلا ارسال می‌شود و جاروبند با ابزاری بسیار ساده و فنونی که از پدران خود نسل به نسل آموخته جارو را تولید می‌کند اما تکنولوژی و سبک زندگی جدید باعث شده که این شغل قدم‌های آهسته خود را رو به خاموشی بردارد.

بسیاری از دکان‌ها و کارگاه‌های قدیمی خیابان طالقانی شهر امیرکلا جای خود را به شغل‌های لوکس دیگر داده‌ است، چند کارگاه جارو بندی هم که مانده رونق سابق را ندارد.

در گذشته هر کسبه شاید روزی بیش از ۳۰۰ جارو تولید می‌کرد اما در حال حاضر در بهترین روزهای بازارش شاید به ۸۰ جارو هم نرسد، بسیاری از فعالان در این شغل به علت سرپا ایستادن‌های طولانی دچار بیماری واریس پا شده‌اند یا وجود گرد و غبار موجب بیماری‌های تنفسی برای آن‌ها شده است.

این مهارت سال‌ها در میان اهالی روستای امیرآباد بابل نسل به نسل منتقل می‌شد اما به علت تغییر سبک زندگی در حال فراموشی است، ایستادن‌های طولانی مدت که باعث بروز بیماری واریس پا می‌شود و استنشاق گرد و غبار از مصائب این شغل به حساب می‌آید.

به علت سبک شغل جاروبندی نمی‌توان از دستکش استفاده کرد و این خود عوارضی نیز به همراه دارد.

کارگاه‌های قدیمی رونق گذشته را ندارد، بالا رفتن قیمت مواد اولیه و دستمزدهای کارگران و تقاضای کم خریدارن از عواملی دیگر بسته شدن کارگاه‌ها در طی این سالیان است.

سر زدن جارو در جهت برداشتن ساق‌های اضافی و مرتب شدن جارو انجام می‌شود.

در قسمت دیگر کارگاه دانه‌های گیاه جارو از روی ساق‌های آن برداشته می‌شود تا جارو هم شکیل‌تر شده و هم هنگام استفاده دانه‌های آن جدا نشود.

علاوه برداشتن مهارت‌های لازم در این شغل نیاز به آمادگی جسمی بالایی نیز است.

ریسمان کشی به دور جارو به شیوه سنتی انجام شده که موجب استحکام و ماندگاری جارو می‌شود، بسته‌بندی و ریسمان کشی بدور جارو کار بسیار طلاقت فرسا و خسته کننده‌ای است.