پایگاه خبری چهاردانگه نیوز: برخی می‌گویند در سالروز شهادت امام حسن عکسری (ع) – نهایت در آخر روز – باید لباس نو پوشید، عطر زد و به امام زمان بابت تاجگذاری و آغاز امامت تبریک گفت. نظر شما چیست؟ آیا باید چنین کرد؟
در هر حال اگر به سیره‌ی اهل بیت علیهم السلام توجه کنیم و یا حتی اگر به آداب و رسوم و فهم خودمان توجه کنیم، پاسخ کاملاً روشن است:
الف – فرض کنید پدر کسی از دنیا رفته باشد، یا کشته شده باشد و یا فرد والامقامی بوده و به فیض شهادت نایل آمده باشد. بعد عده‌ای در عصر یا غروب آن روز، خیلی خوشحال، مسرور، با لباس‌های رنگارنگ و دلی شاد و لبی خندان به خانه او روند و به پسرش بگویند: تبریک می‌گوییم که پدرت کشته شد و از دنیا رفت و تو جانشین و وصی او شدی؟! انصافاً صاحب عزا به آنها چه می‌گوید و یا اگر چیزی نگوید، چقدر دلش به درد می‌آید و به این افراد چگونه نگاه می‌کند؟
ب – همیشه فرض کنید که در زمان و معرکه حاضر هستید و در شب قدر، خبر شهادت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام، رسماً اعلام و منتشر شده است؛ حالا اگر یک عده شاد و خندان بروند به امام حسن مجتبی علیه‌السلام تبریک بگویند، وصف‌شان چیست؟! نمی‌گویند یا دشمن علی (ع) بوده و بغض ایشان را در دل داشته که اکنون خوشحال است، یا کلاً خیلی نادان است و یا …؟
ج – وقتی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، رحلت نمودند، امیرالمؤمنین، همسر و فرزندان ایشان علیهم السلام و پیروان صدیق چه کردند؟ آیا لباس نو پوشیدند و شاد و مسرور شدند و به جانشین ایشان تبریک گفتند؟!
وقتی سیدالشهداء، امام حسین علیه‌السلام در گودال قتلگاه به شهادت رسیدند، حضرت زینب علیهاالسلام چه کرد؟ بله، بدن امام را رها کرد و به سوی امام عصرش، حضرت سجاد علیه‌السلام شتافتند؛ اما آیا به ایشان تبریک گفتند و یا خیلی خوشحال عرضه داشتند: امام قبلی شهید شد و به شما آغاز امامت و یا به قول اینها تاجگذاری را تبریک می‌گویم؟!
د – در هشتم ربیع الاول که امام حسن عکسری علیه‌السلام به شهادت رسیدند، امام زمان علیه‌السلام در چه حال و احوالی بودند؟ آیا شاد بودند یا محزون و گریان؟! اکنون در سالروز شهادت پدر بزرگوارشان در چه حالی هستند و از شیعیان خود، پدر و اجداد معصوم‌شان چه انتظاری دارند؟!
آیا منتظرند که یک عده لباس نو بپوشند، خود را معطر کنند، گل و شیرینی پخش کنند و نزد ایشان رفته و عرض تبریک کنند؟!
ﻫ – بله، باید محضر ایشان مشرف شد، سلام گفت، تسلیت عرض نمود، و با ایشان بیعت (تجدید بیعت) کرد، آن هم با دل و چهره‌ای محزون و قلبی مغموم، نه این که مسرور تبریک گفت. تبریک و خوشحالی به چه؟ به این که امام حسن عکسری علیه‌السلام به شهادت رسیدند؟!
آیا اگر امام زمان علیه‌السلام حاضر بودند و می‌شد که به در خانه‌ی ایشان بروند، چه می‌کردند؟ شاد و مسرور می‌رفتند و تبریک می‌گفتند؟!
پس اجازه ندهیم که این خرافات را ترویج کنند. امام علیه‌السلام، شیعیانی عاقل، بصیر، هوشیار، اهل ولایت و دشمن شناس و تابع می‌خواهند.
