عباس مهدوی مسئول روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان مازندران و یکی از خبرنگاران فعال حوزه گردشگری نوشت : دیروز به روستای مالخواست در ۱۳۰ کیلومتری جنوب شرقی چهاردانگه ساری سفر کردیم تا در برنامه ای تلویزیونی بوم گردی در این روستا را معرفی کنیم. روستایی بکر و پرجاذبه که به ابیانه مازندران معروف است.
مال= پُر، مالامال (فرهنگ معین)
خواست= از خواستره به معنی چراگاه خوب، بخشنده.
مال خواست= آبادی ای که در منطقه ی پر از چراگاه های خوبی که بخشیده شده، ایجاد شد. ( عظیمی، پژوهش در نام آبادی های شهرستان ساری، ص ۲۳۹)
با توجه به این که شغل عمده مردم این روستا دامداری و همچنین این روستا دارای چراگاهای وسیع می باشد، چنین وجه تسمیه ای درست به نظر می رسد.
در مالخواست هویت و معماری روستا هنوز به طور کامل دستخوش تحولات شهری و آجر و سیمان نشده است.
مالخواست این روزها به دلیل پی بردن خانواده ای جوان به اهمیت گردشگری و بوم گردی کانون توجه برخی گردشگران قرار گرفته است. خانواده آقای ساداتی پای گردشگران را به این روستا باز کردند و خانه و باغ شان را به مجموعه ای اقامتی با پذیرایی کاملا بومی مبدل کرده اند.
در یکی از روزها شش گردشگر اتریشی به مالخواست می آیند و میهمان خانه ساداتی می شوند . اتریشی ها از فضای این خانه روستایی و غذاهای محلی لذت می برند. این حضور جرقه ای می شود در ذهن ساداتی تا خانه اش را به کلبه گردشگران مبدل کنند.
پذیرایی در این خانه با محصولات تولیدی و کاملا طبیعی انجام می شود. کره محلی ، سرشیر ، عسل ، گردو و نان محلی.
دست بافته های سنتی این خانه هم کار خانم سکینه موسوی ، پیرزن هنرمندی است که هنوز با ابزار قدیمی بافته های دلربایی را خلق می کند.
عطر نان محلی مالخواست در کوچه پس کوچه ها به مشام می رسد و طبیعت مالخواست هم دلربایی می کند.
منبع : مازنی خبر