بسم الله الرحمن الرحیم

“”و لا تحسین الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیا ربهم یرزقون”” (آل عمران 169)

“”کشته شدگان در راه خدا را مرده نپندارید که زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند””

با درود و تحیت به محضر مقدس حضرت ولی عصر، مهدی موعود (عج) و نائب بر حق و بزرگوارش، بت شکن عصرمان، حضرت امام خمینی و با درود و صلوات فراوان بر طاهر و اطهر شهدای اسلام؛ از صدر اسلام تا کنون.

سلام . مادرعزیزم  که بهتر از جانم می باشد؛ امیدوارم که سلام بی قابل من را که از منطقه جنوب و از کوه ها و فرسنگ ها دور می گذرد و از ته قلبم سرچشمه می گیرد، بپذیرید! از زحمات بی دریغ ات که در طول زندگیم متحمل شده اید، نهایت تشکر را دارم و از رنج و زحمت شما شرمنده ام. امیدوارم که بعد از من مادرو پدرباشید؛ برای پسرانم پدرو برای همسرم مادر. وصی من آقا مصطفی و ناظر من همسرم می باشد.

همسرم! همانطوری که در مرخصی هایم به تو سفارش های زیادی کرده ام، می دانم که هرگزآنها را فراموش نخواهی کرد. راجع به من نگران و ناراحت نباشید! همسرم ! اگر تا 15 روز دیگر آمدم، هیچ؛ وگرنه دیگر منتظرم نباش. هر چند که می دانم برای شما سخت است ولی سفارشی که مهم است، می دانم تا به حال به آنها عمل می کردی. حرف مادرم را گوش کن! از این که من نیستم، احساس نکن جایم خالی است، شاد باش و شادی کن! همسرم! اگر من شهید شده ام اول تو بیا بیمارستان و مرا نگاه کن! فرزندانم را روی بدنم بگذار! روز تشییع جنازه ام گریه نکن. پسرم آقا مصطفی را ” به منزله پدر گرامیم ” بالای تابوت بگذار تا آرزویم بر آورده کند، و روز تشییع، جنازه ام را زینت دهید و از آن عکس بگیرید! همسرم ومادرم ! از فرزندانم خوب نگهداری کنید؛ بچه هایم را خوب تربیت کنید تا مثل پدرش، آنها را حسین گونه به جامعه تحویل دهید و البته من خودم می دانم فرزندانم خوب تربیت خواهند شد. مرا در گلزار شهیدان (مزار دختر امام) کنار قبر پدرم دفن کنید!

فرزندانم! مصطفی جان و مهدی جان! دلم برایتان تنگ شده است. نور چشمانم! سعی کنید پسران خوب و نازنینی باشید.

آنجائی که تویی رهگذری نیست مرا                     جز دوری تو غم دگری نیست مرا

خواهم  که  به جانب تو پرواز کنم                       اما چه کنم، بال و پری نیست مرا

عمو جان! تا بحال جای پدرم بوده اید؛ از زحمات و محبتهای شما سپاسگزارم. از وضع خانوادگی من ازهر نظر خودت خبر داری؛ اموال مرا بررسی کنید و حق خواهران من را که وارث هستند، بدهید.

مادرم ، همسرم ، عمه هایم ، خواهرانم و خواهرزاده هایم! برایم گریه نکنید؛ عوض گریه برای رزمندگان اسلام و یاوران رهبر کبیر دعا کنید. از راه دور صورت آقا مصطفی و آقا مهدی و مادر غم پرورم را می بوسم. من این سال نو را به رهبر کبیر انقلاب و امت شهید پرور و تمامی عزیزان و دو نور چشمانم؛ مصطفی و مهدی و کلیه احوال پرسان، تبریک می گویم؛ و از اینکه نتوانستم خدمتتان برسم، عذرخواهی می کنم. ما اینجا عیدی خودمان را با گلوله توپ 203 به صدام و صدامیان تقدیم می کنیم. عیدی ما انشاالله باز شدن راه کربلا است و دیگر تا کربلا برایمان راهی نمانده است. اگر این جنگ، 100 سال هم طول بکشد ما ایستاده ایم و می جنگیم؛  میمیریم وسازش نمی پذیریم. اگر مرگ می خواهد بیاید، ما خودمان دنبال مرگ می رویم و از مرگ نمی ترسیم. جنگ جنگ جنگ تا پیروزی .

سید حمزه قریشی