زباله ها پاشنه اشیل محیط زیست مازندران

به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، به نقل از ایرنا، در عبور از هر شهر و روستا در مازندران، تلی از زباله جلوه نمایی می کند، طوری که بخشی از جنگل ‌های شمال در مازندران و حتی سواحل دریای خزر را اشغال و ان را به تدریج به نابودی می کشاند.

حضور صدها هزار مسافر بویژه در روزهای تعطیل در استان مازندران که عمدتا نیز به صورت چادر خوابی در طبیعت سفر می کنند، انباشت زباله در استان را مضاعف کرده است.

رهاسازی زباله در جای جای طبیعت مازندران به چشم می خورد و علاوه بر ساکنان محلی در هر نقطه ای که مسافران نیز بیتوته کردند ، زباله های ناشی از غذاهای مصرفی ، پلاستیک ، کاغذ و … به چشم دیده می شود واندک زیبایی طبیعت استان را به سخره گرفته است.

با نگاهی به شرق مازندران در شهرستان بهشهر، آشغال به صورت تپه خودنمایی می کند. سالهاست زباله های بهشهر بدون در نظر گرفتن حال عمومی، شرایط زیست محیطی و تاثیر بد در زیبایی شهر، در مجاورت این شهر زیبا در مکانی که امروزه به آشغال تپه شهرت یافته، انباشته می شود.

جنگل کلبستان شهرستان نکا نیز همچون شهرهای دیگر به زباله دانی تبدیل شده و محیط زیست منطقه را نشانه گرفته است.

ساری که مرکز استان است و ادعای کلان شهر بودن را نیز دارد از این قاعده مستثنی نیست. زباله ها در جنگل های حاشیه این شهر تاریخی فرستاده می شوند و گویی همین که زباله ها از شهر دور شده، کافی است. درحالی که مراتع زیبای «ارس» بین کیاسر و سمنان که مناطقی تفریحی و تفرجگاه مردم در تعطیلات هستند، کاملا بوی زباله گرفته است.
در دل جنگل های اُرس، در دل چنین اکوسیستم شگفت انگیزی، زمینی به اسارت گرفته شده از حق نسل ها، مدفن زباله های ساری شده است.

زباله های که شاید طبیعت نیز نتواند صدها سال ان را در خود هضم کند و لذا بسیار خطرناک و تهدید کننده سلامت نسل ها و نمایشی مهلک از مدیریت منابع طبیعی و مدیریت پسماندها است که به شکل دهشتناکی روزانه در حال گسترش برای بلعیدن کل منطقه است.

زباله در گویچاله ولویه ساری، در روستای آرا دهکده ای در ۲۹ کیلومتری جنوب شرقی کیاسر و همسایگی پارک ملی کیاسر، و همچنین سمسکنده نیز دفن می شود.

رود تلار دیگر زباله دان مازندران ویژه زباله های شهرستان قائمشهر و بیمارستان مجاور آن است. رودخانه تلار که قرار بود یک دهه پیش، از دست فضولات و مرغ‌ های مرده رهایی پیدا کند، حالا به محل ثابت انباشت زباله‌های شهر قائمشهر تبدیل شده‌ است.

جنگل‌ های حفاظت شده «انجیل سی» که بخشی از آن در شیرگاه و بخشی دیگر در بابل واقع شده، گویی به زباله دان محافظت شده تبدیل گشته است.

۱۷ سال است که زباله‌ های شهر بابل در دل طبیعت بکر و بی‌ نظیر جنگل ‌های انجیل ‌سی این شهرستان دفع می‌ شود و حالا شیرابه‌ های این زباله ها بلای جان جنگل و مردم منطقه شده طوری که کارشناسان بین المللی پسماند دربازدید اخیر، اوضاع این منطقه را نابسامان دانستند.

زباله‌ ها حاشیه ساحلی و مرکز شهر توریستی بابلسر را هم به اشغال در آورده و به این شهر گردشگری نیز رحم نکرده اند. کمی بالاتر از ساحل، پارکینگ ‌های شهرستان بابلسر و در فاصله ۷۰ متری از ساحل دریا، محل دپوی عظیم زباله شهرستان مسافر پذیر بابلسر به چشم می‌خورد. به فاصله ۱۰ متر از زباله ‌ها آپارتمان ‌های مسکونی ساخته شده و تنها به علت وجود ماسه فراوان مسئولان شهری توانسته ‌اند کمی از بوی بد زباله‌ها نسبت به سایر مناطق بکاهند.

از مسیرجاده هراز به مازندران، مکان دپوی زباله آمل در منطقه عمارت واقع در ۳۰ کیلومتری شهر آمل و در جاده هراز قابل مشاهده است، جایی که در آن بیش از سه دهه زباله های هشت شهر استان دفن می شود.

شیرابه های ناشی از زباله به آب رودخانه هراز نفوذ و به زمین های کشاورزی اطراف خسارات جبران ناپذیری وارد کرده است. به نحوی که خطر آلوده شدن آب نوشیدنی شهروندان نیز وجود دارد. چون پساب حاصل از دپوی زباله و تخلیه فاضلاب در سال های اخیر تا عمق ۱۵۰ متری زمین نفوذ کرده و متاسفانه شیرابه های آن اکنون به سمت رودخانه هراز و بستر سد در حال ساخت این منطقه در حرکت است.

با وجود گردشگر پذیر بودن استان و ورود جمعیت ۲۰ میلیون نفری در سال به مازندران، این استان شاهد تل عظیمی از زباله ها نیز است که می توان به جرات یکی از مهمترین ره آورد گردشگری برای استان را همین زباله عنوان کرد، طوری که در نوروز پارسال با تکمیل شدن ظرفیت مکان دپوی زباله آمل، امکان رانش و ریزش کوه ۱۵۰ متری زباله منطقه عمارت به جاده هراز انتظار می رفت.

انباشت زباله در محور رویان – نوشهر که نه جزو بافت شهر و نه جزو بافت روستا است نیز مشکل ساز شد و این وضعیت در شهرهای گردشگر پذیر نور و چالوس تا رامسر نیز ادامه دارد.

روزانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ تن زباله پنج شهرستان غرب مازندران در جنگل‌های دو هزار دپو می‌شود، ساماندهی زباله ‌های این شهرها بر اساس قانون بر عهده شهرداری ‌هاست ولی در این زمینه تاکنون اقدامی انجام نشده است.

شاید بسیاری از شهرداری های مازندران بحث آوردن دستگاه زباله سوز یا تامین اعتبار برای کارخانه کمپوست را مطرح کنند، اما نکته مهم این است که مسئولان وقت بجای دور اندیشی و یافتن راه های مناسب برای مدیریت خردمندانه زباله به آسانترین راه ممکن یعنی دفن و رها سازی انبوه زباله در این منابع ملی، متوسل شده اند.

کاهلی ‌ها به بهانه ‌های مختلف و بی ‌تدبیری در ساخت کارخانه زباله ‌سوز، همچنان به طبیعت بکر مازندران خسران وارد می‌ کند و این رویه نابسامان و ناپسند، دامن آیندگان را نیز خواهد گرفت.

فقدان نیروگاه زباله‌ سوز و بازیافت و به ‌دنبال آن انباشت زباله‌ها در مازندران دیگر به یک معضل زیست ‌محیطی مبدل شده، ‌طوری که در برخی از نقاط این استان مقصد زباله‌ های شهری جنگل ‌ها مانند نکا، انجیل سی، ارس، شیرگاه و رودخانه ها مانند تلار و هراز است.

روزانه در استان مازندران حدود ۲ هزار و ۱۶۰ تن زباله به‌ صورت غیر اصولی دفع می ‌شود.

اگر چه محیط زیست استان بارها اعلام کرده که پرونده های قضایی برای تعداد زیادی از شهرداران استان تشکیل شده است اما چه فایده وقتی مازندران زیر خروارها زباله زنده زنده در حال دفن شدن است و کسی نمی تواند دست این استان سرسبز را از زیر زباله ها بیرون بکشد و به او اکسیژن تازه به جای بوی تعفن زباله برای تنفس و آبی سالم برای نوشیدن غیر از شیرابه بدهد.

روز گذشته پنجم ماه ژوئن برابر با ۱۶ خرداد روز جهانی محیط زیست نامگذاری شده است.