«30 سال زندگی با 100 بند» زمانپور کیاسری در جشنواره رویش

به گزارش پايگاه خبري چهادانگه ساري، به نقل از خبرگزاری فارس،‌ مهدی زمانپور کیاسری، از برگزیدگان هشتمین جشنواره فیلم کوتاه دینی رویش در خصوص فیلم مستند خود با نام «30 سال زندگی با 100 بند» گفت: این فیلم روایت پیرمردی کیاسری است که دعای (100 بند) یا‌‌ همان (جوشن کبیر) را در طول مدت 30 سال در سقف خانه‌اش معرق کاری کرده است.

وی افزود: در این فیلم به حواشی این موضوع پرداختیم و تلاش کردیم فرم گرا به این مسئله نگاه کنیم و در اصل به این موضوع می‌پردازیم که 30 سال پیش چه جرقه‌ای خورد و عشق به قرآن باعشد که این پیرمرد به این موضوع بپردازد.

زمانپور کیاسری در خصوص لزوم برگزاری جشنواره گفت: نسبت به جشنواره فیلم کوتاه دینی رویش نگاه مثبتی دارم که حاصل عملکرد مناسب و هوشمندانه دست اندرکارن و برگزار کنندگان جشنواره است. مدیران این جشنواره هدف خیری را دنبال می‌کنند و در تمامی بخش‌ها از داوران حرفه‌ای و آشنا به کار بهره می‌برند.

وی در خصوص ملاک دینی بودن یک فیلم و انتخاب آن گفت: می‌توان گفت که هر فیلمی ساخته می‌شود تقریبا فیلمی دینی است اما اگر بخواهیم نگاه‌مان را تعدیل کنیم و به نوعی مستقیم‌تر به موضوع بپردازیم، باید با یک تعریف متناسب، فیلم‌های دینی را تفکیک کنیم زیرا هر شخصی توانایی تشخیص ندارد. داوران و برگزار کنندگان جشنواره خوب هستند و می‌توانند فیلم دینی متناسب را به درستی انتخاب کنند.

این مستندساز درمورد جایگاه جشنواره فیلم دینی کوتاه رویش در عرصه سینمای کشور گفت: این جشنواره نسبت به دوره‌های گذشته خود، رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است و توانسته جایگاه خود را پیدا و تثبیت کند. نیاز به این جشنواره همواره حس می‌شد و اینک باید این روند ادامه پیدا کند.

وی افزود: درک مناسب از شرایط فیلم دینی و تشویق فیلم سازان این عرصه توسط مدیران جشنواره باعث تشویق فیلم سازان برای ادامه مسیر می‌شود و نیرویی را در آن‌ها بر می‌انگیزد که این مسیر پیش رو را با تمام توان طی کنند.

زمانپور کیاسری در خصوص جایگاه و تعامل حوزه هنری با هنرمندان فیلم ساز گفت: حوزه هنری و مدیران آن نیاز به فیلم دین را در جامعه حس کرده‌اند و از تولید این گونه فیلم‌ها حمایت می‌کنند و به طور مستقیم پیگیر آن هستند. این پیگیری مستقیم و ادامه دار باعث می‌شود یک مستند ساز حس خوبی برای کار کردن داشته باشد.

وی در ادامه گفت: نوعی احساس مسئولیت هنری – فرهنگی در حوزه هنری وجود دارد و این احساس مسئولیت به شکلی است که باعث اطمینان خاطر در هنرمندان می‌شود و شک ندارم اگر زمانی یک طرح مناسب برای مستند دینی داشته باشم حوزه هنری از این اثر استقبال و حمایت می‌کند خود این موضوع دلگرم کننده است و باعث ایجاد انگیزه مضاعف می‌شود.