پایگاه خبری چهاردانگه: به گزارش فارس از شهرستان ساری، محل دفن زباله مرکز مازندران در منطقه پشت‌کوه واقع شده که مشکلات بسیاری را برای اهالی منطقه ایجاد کرده است، در شرایطی که مردم منطقه چهاردانگه با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند اما هنوز پروژه زباله‌سوز به بهره‌برداری نرسیده است.
واقعاً باید به حال مسؤولان تأسف خورد، یک نفر در شیرابه‌های حاصل از زباله غرق شد و میلیون‌ها لیتر شیرابه در استخرهای خاکی رها شد که موجب آلودگی آب روستاها به میکروب‌ها و فلزات سنگین شده است.
در آزمایش‌های انجام‌شده از آب شرب روستاهای هم‌جوار درصد سرب و کادمیوم که از فلزات سنگین و سرطان‌زا هستند که حدود ۲۰ برابر سطح طبیعی بوده است.
فنس‌کشی اطرف زباله‌ها به‌درستی انجام نشده و حیوانات وحشی ازجمله گرگ و گوزن و سایر با خوردن شیرابه تلف می‌شوند، سگ‌های ولگرد با تعداد بسیار زیاد در محل دپو زباله حضور دارند که می‌توانند موجب انتقال انواع بیماری‌ها به مردم منطقه شوند، کما اینکه برای نخستین بار در منطقه یک مورد بیماری سالک با درگیری کبد و طحال در روستاهای اطراف گزارش شده است.
* رهاسازی شیرابه حاصل از حمل زباله در مسیر کوهستانی جاده ساری سمنان
شیرابه حاصل از حمل زباله در مسیر کوهستانی جاده ساری سمنان رها می‌شود که موجب لغزندگی جاده شده و روزانه تصادفات ناگواری را سبب می‌شود.
همچنین آمار بیماری‌های سرطانی در روستاهای اطراف به‌ویژه روستای ولویه و تلمادره افزایش یافته است.
از طرفی با توجه به نزدیکی سرچشمه رودخانه تجن قطعاً آلودگی این رودخانه موجب انتشار این بیماری تا ساری و دریای خزر خواهد شد.
با توجه به ازدیاد حشرات و احتمال همه‌گیری بیماری ازجمله سالک خطراتی برای توریست‌هایی که به چشمه جهانی سورت می‌روند، ایجاد خواهد کرد.
* دپوی زباله‌های بیمارستانی
زباله‌های بیمارستانی به‌صورت مخلوط با سایر زباله‌ها در این مکان دپو می‌شود که خطرات خاص خود را خواهد داشت.
موضوع دیگر اینکه فاصله چند متری محل دپوی زباله با جاده اصلی سمنان ساری و ساری شاهرود مشکلات فراوانی برای مسافران ایجاد می‌کند که متأسفانه مسؤولان استانی و شهرستان هیچ تدبیری برای حل این معضل نمی‌اندیشند و جان مردم این منطقه هیچ ارزشی برای آنها ندارد.
براساس برآوردها مواد تفکیک‌پذیر دست‌کم ۸۰ درصد زباله در استان مازندران و شھرستان ساری را تشکیل می‌دهد که می‌توان با تفکیک در مبدأ از آن برای تھیه کمپوست و کود استفاده کرد و باقی‌مانده که حجم بسیار کمی از زباله را شامل می‌شود می‌توان دفن کرد یا سوزانده شود ولی متأسفانه این امر انجام نمی‌شود؛ چراکه با حمل زباله به چھاردانگه میلیاردها تومان سود به جیب مافیای زباله واریز می‌شود.
در حال حاضر در دنیا زباله تفکیک می‌شود و اجزای غیرقابل استفاده آن، دفن یا سوزانده می‌شود اما گروه مدیریت شھری در شھرستان ساری غیربھداشتی‌ترین روش مدیریت زباله را انتخاب کردند و با دپوی آن در مرتفع‌ترین و بکرترین قسمت استان، جان انسان‌ها و حیات‌وحش را به خطر انداختند؛ درصورتی‌که زباله باید به‌صورت بھداشتی دفن شود.
محل دفن زباله باید دست‌کم ۲۰ کیلومتر با روستاها و شھرها فاصله داشته باشد درصورتی‌که دست‌کم ۲۰ روستا و شھر فاصله‌ای کمتر از ۲۰ کیلومتر با محل دپو زباله دارند و این در حالی است که اصلاً دفنی صورت نمی‌گیرد و زباله روی هم تلنبار می‌شود و با این شرایط قطعاً آلودگی آب‌های زیرزمینی را تا صدها کیلومتر به‌دنبال خواهد داشت.
* با هزینه این ۱۱ سال انتقال زباله چندین کارخانه مجهز زباله‌سوز احداث می‌شد
از نظر اقتصادی برای هیچ دولتی به‌صرفه نیست زباله به مسافتی بیشتر از ۲۵ کیلومتر از محل اصلی انتقال داده شود، ولی به‌دلیل برخی زد و بندها و مسائل پشت پرده به‌مدت ۱۱ سال با هزینه‌ای بسیار بالا زباله به مسافتی ۱۱۰ کیلومتر به چھاردانگه انتقال داده می‌شود و این در حالی است که با هزینه این ۱۱ سال انتقال زباله می‌توانستند چندین کارخانه مجهز زباله‌سوز احداث کنند.
* انتخاب محل زباله کاملا ً اشتباه بوده است
انتخاب محل زباله کاملا ً اشتباه بوده است و تیم مدیریت شھری ۱۱ سال بر این اشتباه خود اصرار داشتند و هیچ فکری برای دفن بھداشتی زباله نشد و زباله در مرتفع‌ترین قسمت استان دپو شد که شیرابه کامیون‌های حمل زباله سبب آلودگی و سر شدن جاده شده که موجب تصادفات مرگباری در چند سال اخیر شده است.
همچنین فنس‌کشی به‌درستی انجام نشده که در چند سال قبل باعث غرق شدن یک چوپان در شیرابه‌ها شده است و هر روز شاهد تلف شدن حیوانات اهلی و وحشی در این محل هستیم.
با توجه به وجود چشمه جهانی باداب سورت در این منطقه و جمعیت بالای منطقه چھاردانگه دپوی غیربھداشتی و غیراصولی زباله در این مکان هیچ مقبولیت مردمی و کشوری ندارد و باعث تخریب محیط زیست می‌شود.
موضوعی دیگر اینکه پیمانکار حمل زباله باید تدابیری برای جلوگیری از نشت شیرابه زباله به داخل آب می‌اندیشید و بھداشت و محیط زیست بر این امر نظارت می‌کردند ولی متأسفانه هیچ زباله‌ای دفن نشد و میلیون‌ها لیتر شیرابه به داخل گودال‌های عمیقی انتقال داده شد تا به عمق زمین نفوذ کنند که باعث آلودگی آب‌ها شد و هیچ نهادی هم طی این سال‌ها به این مسأله اعتراض نکرد که حقیقتاً جای سؤال دارد.
دپو زباله در نزدیکی دو چشمه چوپین بالا و پایین که آب شرب دبیرستان شبانه‌روزی المهدی را تأمین می‌کند و آب شرب روستای ولویه و در نزدیکی سرچشمه رودخانه تجن هیچ توجیه علمی ندارد و باید دنبال علت‌های غیرعلمی و بھداشتی قضیه باشیم.
وقتی زباله به ایستگاه دفن منتقل و با هر یک از روش‌های موجود دفن می‌شود به‌دلیل وجود فعل وانفعالات بیولوژیکی و شیمیایی از زباله گازهایی به‌وجود می‌آید که تا جای ممکن باید جمع‌آوری شده و برای تولید انرژی مصرف شوند درصورتی‌که زباله روی هم دپو شود گازهای خطرناک در لایه‌های زباله تجمع پیدا خواهد که احتمال انفجارھای خطرناک وجود خواهد داشت.
دپوی غیربهداشتی زباله موجب زیادشدن حشرات خواهد شد، براساس مطالعات انجام‌شده انتشار بسیاری از امراض همچون اسهال‌های آمیبی و باسیلی، تراخم، حصبه و شبه حصبه، وبا، سل، جذام، طاعون و سیاه‌زخم به‌وسیله حشرات امکان‌پذیر است.
در صورتی‌که روش دفع زباله به‌صورت تلنبار کردن در فضای آزاد باشد کرمینه حشرات در داخل زباله که از نظر حرارت، رطوبت و موادغذایی، مناسب‌ترین محیط به شمار می‌رود رشد و نمو کرده و پس از رسیدن زمان بلوغ به منازل و اماکن مجاور پرواز می‌کند که می‌تواند علاوه بر انتشار بیماری انسانی باعث آلودگی مزارع و محصولات کشاورزی هم شود.
* آلودگی محصولات گیاهی در طول مسیر
علاوه بر آن ریزش شیرابه در سطح جاده هم باعث ازدیاد مگس و برخی کرم‌ها در سطح جاده شده که آلودگی محصولات گیاهی در طول مسیر را به دنبال خواهد داشت که آلودگی گیلاس سال قبل نمونه‌ای از این آسیب به محصولات کشاورزی است.
یکی از خطرناک‌ترین مضرات عدم توجه به دفع زباله ازدیاد موش‌ها است؛ بیماری لپتوسپیروز یا تب شالیزار در نتیجه تغذیه موادغذایی آلوده به مدفوع موش بیمار و با استحمام در آب آلوده و یا در تماس مستقیم با موش آلوده، به‌وجود می‌آید.
یکی دیگر از بیماری‌هایی که به‌صورت غیرمستقیم توسط موش انتقال پیدا می‌کند سالک است، هیچ‌کدام از انواع سالک بومی استان مازندران نیست ولی متأسفانه یک مورد سالک احشایی با درگیری پیشرفته کبد و طحال دو سال قبل در روستای پشرت از روستاهای چھاردانگه گزارش شد.
سالک احشایی یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌های منتقل شده از طریق موش و پشه است که با بزرگی کبد و طحال و مشکلات خونی خود را نشان می‌دهد و در بسیاری از موارد مرگ را به‌دنبال خواهد داشت.
نکته دیگر اینکه آب، شرط اصلی ادامه حیات در جھان است و دانشمندان فعال محیط زیست جنگ جھانی سوم را قطعاً بر سر آب می‌دانند؛ هر تن زباله شھری حدود ۵۰۰ لیتر شیرابه تولید می‌کند و هر لیتر شیرابه حدود ۴ هزار لیتر آب زیرزمینی را آلوده می‌کند.
راهیابی فلزات سنگین مثل جیوه، سرب، کادمیوم و آرسنیک که به‌وفور در زباله‌های صنعتی وجود دارد در صورت انتقال به آب سطحی و زیرزمینی باعث ایجاد انواع سرطان در انسان‌ها می‌شود.
مجاورت و یا احاطه شدن ریشه گیاهان به‌وسیله مواد پلاستیکی در خاک سبب نرسیدن آب و غذا به ریشه گیاه شده و طی زمان در اطراف ریشه حرارت، رطوبت و خواص شیمیایی کاملاً غیرمتعادلی به وجود می‌آورند که موجب ضعف رشد و یا خشکی گیاه می‌شوند.
قطعاً موادشیمیایی موجود در زباله‌های بیمارستانی همچون مواد ضدسرطان، مواد شیمیایی که به‌صورت خوراکی و تزریقی در پسماندهای بیمارستانی وجود دارند، ترکیبات الکلی و به‌ویژه فلزات سنگین به‌راحتی جذب بدن حیوانات می‌شوند، در تمام ساختمان‌های بدن حیوانات رسوب می‌کنند.
در این میان با توجه به اینکه کبد، مرکزی است که خون را غیرسمی می‌کند، این آلودگی‌ها را بیشتر جذب کرده و بیشتر در معرض آلایندگی قرار می‌گیرد؛ دام‌هایی که از مواد آلوده تغذیه می‌کنند، شیرشان هم آلوده می‌شود این آلودگی به‌راحتی وارد بدن انسان‌ها می‌شود اما کسی به آن توجه نمی‌کند، آلودگی فلزات سنگین، با پختن از بین نمی‌رود و به بدن فرد مصرف‌کننده منتقل می‌شود.
یکی از اثرات باقی ماندن فلزات سنگین در خوراک و آب حیوانات، انتقال این فلزات به بدن فرد مصرف‌کننده گوشت و در نھایت ابتلا به سرطان است.
* شهرداری‌ها در زمینه بهسازی جایگاه دفن زباله پاسخگو باشند
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران دراین‌باره در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: حل مشکل زباله به‌صورت جدی در کارگروه پسماند درحال پیگیری است.
حسینعلی ابراهیمی کارنامی بیان کرد: در بحث بهسازی جایگاه دفن فعلی نیز تا پایان خرداد باید همه شهردارها پاسخگو باشند.
وی ادامه داد: در ارتباط با عدم بهره‌برداری کارخانه زباله‌سوز نیز مسؤولان ذیربط باید پاسخگو باشند که چرا هنوز به بهره‌برداری نرسیده است.
* پیشرفت مطلوب نیروگاه زباله‌سوز ساری
مدیرکل امور شهری استانداری مازندران در ادامه به فارس، گفت: بحث احداث زباله‌سوز طی پنج ماه اخیر و سرعت خوبی گرفته هر هفته روزهای یک‌شنبه جلسه پیگیری پروژه برگزار می‌شود.
سیدمحمد محمدی‌تاکامی با اشاره به اینکه طی هفته گذشته مشکل مالی نیروگاه زباله‌سوز رفع شده است، افزود: در زمینه واردات نیز منابع مالی تأمین شده است.
وی تصریح کرد: کل استان به ۹ منطقه تقسیم کرد در ۶ ناحیه ساری و نوشهر نیروگاه زباله سوز و در شهرهای بهشهر و بابل و تنکابن بحث کمپوست در دستور کار قرار گرفت.
مدیرکل امور شهری و شوراهای استانداری مازندران بیان کرد: حل مشکل زباله قائم‌شهر و نور در مرحله انتخاب و فراخوان پیمانکار و در بابلسر نیز برای فراخوان تکنولوژی است.
محمدی‌تاکامی یادآور شد: مهم‌ترین موضوع این است که پروژه‌هایی که بلاتکلیف بوده طی یک یا دو سال آینده تعیین تکلیف می‌شوند.
* مردم منطقه چهاردانگه حق دارند ناراضی باشند
عضو شورای اسلامی شهر ساری در این‌باره در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: مردم منطقه چهاردانگه حق‌شان است که ناراضی باشند چراکه قولی که به مردم داده بودند کوتاه بود ولی طولانی شد.
علیجان شمشیربند ادامه داد: همه تلاش برای رفع مشکل زباله منطقه پشت‌کوه بر راه‌انداری نیروگاه زباله‌سوز بوده و چاره دیگری ندیدند.
وی بیان کرد: حل معضل زباله بر عهده شورا و شهرداری نیست بلکه مقوله‌ای ملی است.
این عضو شورای اسلامی شهر ساری اظهار کرد: پیگیری می‌کنیم زودتر این کارخانه به بهره‌برداری برسد و کار جهش بیشتری پیدا کند.
شمشیربند تصریح کرد: سالانه بابت جمع‌آوری و حمل زباله ۱۳ میلیارد تومان به شهرداری ساری تحمیل می‌شود.
وی ادامه داد: همچنین پشت‌کوه منطقه بکر و کویری است و مردم نسبت به آب و مرتع مشکل دارند که زباله نیز بر مشکلات آنان افزوده است.
عضو شورای اسلامی شهر ساری با اشاره به اینکه در مسیر انتقال زباله و همچنین نوع دفن آن در منطقه باید دقت بیشتری شود، گفت: باید تمامی تمهیدات لازم اندیشیده شود تا مردم منطقه کمتر آسیب ببینند؛ چراکه ما جزو مردم هستیم و تافته جدا بافته نیستیم.
شمشیربند یادآور شد: تردد روزانه کامیون‌های حمل زباله در محور کیاسر نیز مشکلاتی برای مردم و مسافران ایجاد کرده که باید در این زمینه تمهیدات لازم اندیشیده شود.
* زباله زندگی و سلامتی مردم را نشانه رفته است
نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس نیز در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: بیش از ۱۰ سال است که زباله‌های شهری به‌دلیل نداشتن ماشین‌های زباله‌سوز در منطقه سرسبز و زیبای چهاردانگه دپو می‌شود و به همین دلیل بوی مشمئزکننده آن زندگی و سلامتی مردم را نشانه رفته است.
محمد دامادی با طرح این سؤال که آیا زمان آن نرسیده که با این همه پیگیری به داد مردم مظلوم و محروم برسید؟ خاطرنشان کرد: این موضوع بسیار جدی ایت و مردم نیز منتظر جواب قانع‌کننده‌ای هستند.
به گزارش فارس، نداشتن زباله‌سوز مدت‌هاست سلامتی مردم را به مخاطره انداخت، لازم است تا هرچه سریع‌تر نسبت به رفع این مشکل اقدام شود؛ چراکه یک روز هم زودتر این اتفاق بیفتد برای مردم مظلوم منطقه یک روز است.
