هیئت علمی گروه آب و محیط زیست دانشگاه مازندران گفت: احیا و یکپارچه
سازی اراضی کشاورزی در این استان باعث معکوس شدن روند مهاجرت نیروی فعال از روستا شده
است.
محمود محمدرضا پورطبری در گفت‌و گو با ایسنا مازندران، بابیان اینکه
یکپارچه سازی اراضی کشاورزی باعث معکوس شدن روند مهاجرت از روستا شده است، اظهار
کرد: به طور مثال در روستاها زمین ها به بلوک‌های ۲۰۰ و ۵۰۰ متری تبدیل شده و به فروش
می‌رسد که عملاً شاهد افزایش قیمت مسکن شمال کشور حواشی شهرهای این استان هستیم.
وی بااشاره به اینکه مازندران تقریبا ۲۴ هزار کیلومترمربع از یک و نیم
درصد از کل کشور است، تصریح کرد: این استان پتانسیل بالایی در میزان آب سطحی و زیرزمینی
را دارد.
هیئت علمی گروه آب و محیط زیست دانشگاه مازندران خاطرنشان کرد: در کل
استان تقریبا نزدیک به ۶۰۰ آبندان با حجم حدود ۲۷۰ میلیون متر مکعب داشته که در مواقع
سیلابی و بارندگی، می‌تواند پذیرای بسیار مناسبی از روان آب‌های سطحی و هرز آبهایی
باشد که ممکن است باعث خسارت شود.
محمدرضا پورطبری با اشاره به اینکه مازندران ظرفیت بیش از ۶ میلیارد متر
مکعب آب راداراست، گفت: آب سطحی کمتر از ۹ درصد در استان مهارشده و باقی به صورت تبخیر
یا خارج شدن به دریا می‌ریزد که تاکنون بیش از ۳۰۰ میلیون متر مکعب آب پشت این مخازن
مهار اما در مقایسه با آبی که وجود دارد، حجم قابل توجهی نیست.
وی افزود: با توجه به سیل اخیر، بررسی‌های انجام شده نشان دهنده
مشکلات زیربنایی است از جمله آبهایی که در زیر زمین وجود دارند و منبع تامین آب شرب
استان است.
هیئت علمی گروه آب و محیط زیست دانشگاه مازندران ادامه داد: نزدیک به
۱۳ میلیارد متر مکعب آب مازندران گنجایش داشته که از این میزان چیزی حدود یک و نیم
میلیارد مترمکعب حجم دینامیک است، یعنی سالانه در اثر بارش وارد مخازن زیرزمینی شده
و بعد در اثر حرارت به صورت چشمه یا توسط منابع بهره‌وری مثل چاه استحصال می شود.
محمدرضا پورطبری بابیان اینکه تاکنون نزدیک به ۲۷۰ میلیون متر مکعب از
این کاسه آب ها با کسری مواجه است که حجم قابل توجهی است،یادآورشد: حجم آب سیل فروردین
ماه امسال می توانست به این کاسه آب‌ها به صورت سینوسی ریخته و به ذخایر زیرزمینی هدایت
شود.
وی تصریح کرد: سطوح نفوذپذیر در معابر شهری کم و به صورت آسفالت سخت مانع
نفوذ مستقیم آب به داخل زمین می شود.
هیئت علمی گروه آب و محیط زیست دانشگاه مازندران بااشاره به اینکه سیل
اخیر نتیجه تخریب اراضی جنگلی و پوشش‌های گیاهی بومی استان است، افزود: خاک جنگلی پوشش‌های
موجود را تقویت و حجم قابل توجهی از آب را در ارتفاعات ذخیره می‌کند.
محمدرضا پورطبری تاکید کرد: در ارتفاعات دریاچه های آب شیرین که در اثر
گسل یا زمین لرزه به وجود می آید، می توانند مخازن خوبی برای ذخیره آب باشد اما در
وضعیت فعلی این دریاچه ها کاربرد ندارند.
وی گفت: مساحت پوشش گیاهی مازندران از ۳ میلیون و ۴۰۰ هزارهکتار به یک
میلیون و ۸۰۰ هزار هکتار کاهش پیدا کرده و تقریبا پنج دهه گذشته بیش از ۴۰ درصد از
جنگل‌های شمال را از دست دادیم.
هیئت علمی گروه آب و محیط زیست دانشگاه مازندران خاطرنشان کرد: در
حال حاضر بخش قابل توجهی از آب باران که توسط برگ درخت و پوشش های گیاهی قابلیت جذب
داشته کاهش یافت.
محمدرضا پورطبری بااشاره به اینکه پوشش گیاهی ما قابلیت و توان ذخیره
سازی این حجم آب را نداشته و سریعا به اراضی پایین‌دست و اراضی که شیب آن ها کم بوده
منتقل شد، گفت: با ایجاد اتحادیه های کشاورزی محلی برای حفظ اراضی موجود و اطلاع
رسانی درست از سوی رسانه‌ها می‌توان به ذخیره سازی آب کمک کرد.
وی با اشاره به شرایط استفاده از امواج دریا و انرژی خورشیدی اظهار کرد:
ما در مازندران شاهد بیش از ۲۰۰ روز از سال بارندگی هستیم که می توان از سنسورهای ضربه
ای در پشت بام ها استفاده کرده و آن را به انرژی الکتریکی تبدیل کرد.
