بعد از هر تعطیلات، بویژه ایام نوروز، میتوان جای پای ما آدمها را در گوشه و کنار طبیعت مشاهده کرد؛ جای پایی که ابداً منظرهای تمیز، دلچسب و دوستداشتنی را رقم نزده است؛ زبالههای ریخته، شاخههای آویخته و زمینِ سوخته، توصیفی اجمالی از بلایی است که طی کمتر از سه هفته بر سر طبیعت میآوریم. محیطی که قرار است جایی برای زیستمان باشد، گاه هیچ شباهتی به نشیمن و مأمن و خانه ندارد، بلکه تنها به انباری و زبالهدانی خانههایمان یا حتی به بدتر از آن شبیه است. این سوختگیها و شکستگیها و پسماندها، بازماندههای نوروزی ماست.
عکس: اشکان شعبانی- مصطفی شانچی- مهناز دژبان- مصطفی قربان موحد- امیر حسین خورگویی/ ایسنا
بعد از هر تعطیلات، بویژه ایام نوروز، میتوان جای پای ما آدمها را در گوشه و کنار طبیعت مشاهده کرد؛ جای پایی که ابداً منظرهای تمیز، دلچسب و دوستداشتنی را رقم نزده است؛ زبالههای ریخته، شاخههای آویخته و زمینِ سوخته، توصیفی اجمالی از بلایی است که طی کمتر از سه هفته بر سر طبیعت میآوریم. محیطی که قرار است جایی برای زیستمان باشد، گاه هیچ شباهتی به نشیمن و مأمن و خانه ندارد، بلکه تنها به انباری و زبالهدانی خانههایمان یا حتی به بدتر از آن شبیه است. این سوختگیها و شکستگیها و پسماندها، بازماندههای نوروزی ماست.
عکس: اشکان شعبانی- مصطفی شانچی- مهناز دژبان- مصطفی قربان موحد- امیر حسین خورگویی/ ایسنا