شرمندگی پارک ولایت کیاسر از حضور مهمانان! + تصاویر

کیاسر که از سال ۱۳۷۲ تبدیل به شهر شده به واسطه ی دوری از مرکز شهرستان نیاز به توسعه هر چه سریعتر و مجهز شدن به تجهیزات و امکانات شهری به شدت در آن احساس می شود. وجود ادارات و سازمانهای مختلف نیازی است که با دوری مسافت شهر با مرکز شهرستان همیشه خلاء آن احساس شده و تا حدودی نیز به این نیازها در این سالها پاسخ داده شده است، اگر چه هنوز کمبودهایی وجود دارد.

یکی از نیازها و امکانات شهری که وجود آن برای آرامش روانی شهرنشینان، پر کردن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان، نیاز روانی خانواده ها برای گذران ساعاتی از شبانه روز در آن و همچنین نیاز مسافران و گردشگران به آن لازم است پارک و فضای سبز درون شهری است. بوستان ولایت که از سال ۱۳۸۷ آغاز به کار کرده، مدت چندانی از افتتاح آن نمی گذرد که متاسفانه وضعیت و شرایط اسفناک آن دل هر کیاسری را به درد آورده و موجوب تاسف و مایه ی سرافکندگی شهر است.

آقای مهدی زمانپور کیاسری، مستند ساز برجسته ی کشور و کارگردان مستند ارزشمند و معتبر « مشتی اسماعیل » در بازدیدی که از وضعیت این پارک داشته تصاویر تاسف بار و یادداشتی را در رابطه با وضعیت پارک « بوستان ولایت » کیاسر برای پایگاه خبری چهاردانگه ارسال کرده است.

…………………………………………………………..

مردمان کیاسر، از قدیم به تدین، میهمان نوازی و برگزاری مراسمات مذهبی شهره بودند. کل ایام سال در کیاسر مجلس اباعبدلله برپاست.مردمی که از اباعبدلله درس گرفتند. در مراسماتی که برپا میشود و بعضا پرتعداد است، جوانترها به احترام بزرگترها بلند میشوند و تمرین بزرگی میکنند. کمک میکنند در برپایی هرچه بهتر مجلس،  تا اینکه نوبت به انها رسد. دیس برنج برروی سفره تاکامل نشود کسی شروع نمیکند به احترام کسی که دیرتر برنج به ان میرسد. باهم شروع  و باهم تمام میکنند و البته که همیشه باهم هستند. صاحب مجلس  با اینکه سنگ تمام گذاشته اما تا از میهمانها عذرخواهی نکند ارام و قرار ندارد

کیاسری ها همیشه به میهمان احترام گذاشته و مقدم بر خود می دانند. به غریبه ها احترام میگذارند و خیلی برایشان مهم است که مسافران، خاطرات خوشی از کیاسر و کیاسری داشته باشند. کیاسری ها از جمله افرادی هستند که به کیاسری بودنشان مینازند و حتماً پسوند کیاسری را همراه دارند و خیلی نسبت به این نام کیاسری تعصب دارند. همه اینها بخاطر گذشته نیک و حال باعزت است اگر تدین، غیرت، میهمان نوازی و خوش خلقی از این مردم گرفته شود همه چیز تغییر می کند. اگر نتوانیم میزبان خوبی برای غریبه ها که این همه توصیف از کیاسر شنیده اند باشیم دیگر سربلند نیستیم.

چندی پیش دخترم را به پارک کیاسر بردم و یکباره احساس کردم که به منطقه جنگی وارد شدم!. به هم ریختگی فضای بازی بچه ها و وضعیت خاص سرویس بهداشتی و توالت. در همان یک ساعتی که در آنجا حضور داشتم حدود ۵ یا ۶ خانواده که غریبه بودند با اتومبیل وارد محدوده پارک شدند و اکثرشان از توالت جنب پارک استفاده کردند و هر کدام پس از خروج از توالت جملاتی به زبان میاوردند که نه در شان کیاسر بود و نه در شان کیاسری. کنجکاوانه وارد توالت شدم و دیدم که یکی از توالت ها به هیچ وجه قابل استفاده نیست و نمی توان حتی نزدیک شد و توالت دیگر که انگار چند سالی است کسی دستی به آن نکشیده است.

آن از پارک و این هم از توالت، جایی که اکثر مسافران حتماً به آنجا مراجعه می کنند. شرمنده شدم از این میهمان ها و سرافکنده شدم از میزبانی.

از اعضای شورای شهر و از شهردار زیاد تعریف مثبت شنیدم حتما در جریان قضایا نیستند و هیچ اطلاعی از وضعیت اسفناک آن ندارند و از عکسهایی که گرفتم مطلع خواهند شد. حتما همین است، مگر میشود اینقدر بی تفاوت بود!!!!!!!

نویسنده و عکاس: مهدی زمانپور کیاسری