استاد گروه صنایع غذایی تبریز گفت: هنوز در اندازه کشورهای توسعه یافته و بین‌المللی واحدهای تحقیق و توسعه نداریم.
بابک قنبرزاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: یکی از کارهایی که این واحدها باید انجام دهند تولید مواد اولیه‌ای است که در کارخانه‌ها مصرف می‌شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه یکی از ضعف‌های بزرگ در کشور متاسفانه این است که بخش عمده‌ای از مواد اولیه مثل ترکیباتی که برای تولید محصول به کار می بریم، وارداتی است، اظهار کرد: در حالی که تجربه کشورهایی مانند هند و ترکیه این را نشان می‌دهد که می‌توان با سرمایه گذاری در این بخش باعث خودکفایی داخلی و حتی صادرات این محصولات هم شود اما متاسفانه ما بعضا می‌بینیم که درآمد، پول و سرمایه واحدها برای تولید محصولاتی به کار برده می‌شود که مشابه آن در کشور تولید می‌شود.
استاد گروه صنایع غذایی تبریز گفت: به عنوان مثال ما در کشور واحد تولید گلیسرول خوراکی یا وانیل نداریم به همین منظور باید تولید واحد های بزرگ خود را به سمت تولید مواد اولیه و پایه‌ای برای صنعت تشویق کنیم. متاسفانه سیاست ها در کشور بیشتر بر تولید نهایی بوده که همان تولید نهایی به تعداد زیاد در واحد های مختلف تولید شده باشد.
وی افزود: مهندسی صنایع غذایی شاخه‌های متفاوتی دارد که در ۴ گرایش اصلی، شیمی، تکنولوژی، مهندسی و میکروبیولوژی مواد غذایی تقسیم بندی می شود. هر گرایش وظایف خاص خود و اهمیت خاص خود در تولید، فناوری و نگهداری مواد غذایی داشته است.
این محقق حوزه صنایع غذایی افزود: توجه به این حوزه می‌تواند بسیار مهم باشد. به عنوان مثال برخی از غذاهای موجود علاوه بر داشتن خصوصیات غذای اصلی، ویژگی درمانی و پیشگیری کننده نیز دارد. به عنوان نمونه ما می‌توانیم یک آبمیوه را غنی سازی و با ترکیبات مفید به یک سری مواد غذایی فراسودمند تبدیل کرده و پیشگیری لازم انجام شود.
وی یادآور شد: یکی از بیماری‌هایی که در جوامع رو به پیشرفت به وفور دیده می‌شود و ایران هم با آن درگیر شده است بیماری دیابت بوده اما ما با تولید غذاهایی می‌توانیم از بروز بیماری دیابت جلوگیری کنیم؛ با کاهش کالری، قند و غنی سازی مواد غذایی با موادی مثل فیبرها می‌توان غذاهای فرا سودمندی تولید کرده تا جلوی دیابت را گرفت.
قنبرزاده تصریح کرد: در علم صنایع غذایی در حال حاضر بر روی محورهایی چون کاهش کالری و قند مواد غذایی، افزایش فیبر، پیوبیوتیک کردن مواد غذایی به منظور کاهش بیماری مردم جامعه فعالیت می‌کنیم.
وی با اشاره به مشکلات ارتباط میان دانشگاه و صنعت، گفت: بخشی از مطالعات علمی در اختیار صنعت قرار می گیرد و بخش دیگری نیز اینگونه نیست.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: در دانشگاه‌ها رساله و پایان نامه‌هایی که نتوانسته در خدمت صنعت در بیاید به دانش آموخته می‌آموزد چگونه تحقیق کند. دانشگاه‌ها همواره با تربیت محققان به طور مستقیم بر روی صنعت نقش آفرینی می کنند و بسیاری از شرکت های تولیدی بزرگ در حال حاضر دارای یک واحد تحقیق و توسعه هستند.
استاد گروه صنایع غذایی تبریز گفت: هنوز در اندازه کشورهای توسعه یافته و بین‌المللی واحدهای تحقیق و توسعه نداریم.
بابک قنبرزاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: یکی از کارهایی که این واحدها باید انجام دهند تولید مواد اولیه‌ای است که در کارخانه‌ها مصرف می‌شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه یکی از ضعف‌های بزرگ در کشور متاسفانه این است که بخش عمده‌ای از مواد اولیه مثل ترکیباتی که برای تولید محصول به کار می بریم، وارداتی است، اظهار کرد: در حالی که تجربه کشورهایی مانند هند و ترکیه این را نشان می‌دهد که می‌توان با سرمایه گذاری در این بخش باعث خودکفایی داخلی و حتی صادرات این محصولات هم شود اما متاسفانه ما بعضا می‌بینیم که درآمد، پول و سرمایه واحدها برای تولید محصولاتی به کار برده می‌شود که مشابه آن در کشور تولید می‌شود.
استاد گروه صنایع غذایی تبریز گفت: به عنوان مثال ما در کشور واحد تولید گلیسرول خوراکی یا وانیل نداریم به همین منظور باید تولید واحد های بزرگ خود را به سمت تولید مواد اولیه و پایه‌ای برای صنعت تشویق کنیم. متاسفانه سیاست ها در کشور بیشتر بر تولید نهایی بوده که همان تولید نهایی به تعداد زیاد در واحد های مختلف تولید شده باشد.
وی افزود: مهندسی صنایع غذایی شاخه‌های متفاوتی دارد که در ۴ گرایش اصلی، شیمی، تکنولوژی، مهندسی و میکروبیولوژی مواد غذایی تقسیم بندی می شود. هر گرایش وظایف خاص خود و اهمیت خاص خود در تولید، فناوری و نگهداری مواد غذایی داشته است.
این محقق حوزه صنایع غذایی افزود: توجه به این حوزه می‌تواند بسیار مهم باشد. به عنوان مثال برخی از غذاهای موجود علاوه بر داشتن خصوصیات غذای اصلی، ویژگی درمانی و پیشگیری کننده نیز دارد. به عنوان نمونه ما می‌توانیم یک آبمیوه را غنی سازی و با ترکیبات مفید به یک سری مواد غذایی فراسودمند تبدیل کرده و پیشگیری لازم انجام شود.
وی یادآور شد: یکی از بیماری‌هایی که در جوامع رو به پیشرفت به وفور دیده می‌شود و ایران هم با آن درگیر شده است بیماری دیابت بوده اما ما با تولید غذاهایی می‌توانیم از بروز بیماری دیابت جلوگیری کنیم؛ با کاهش کالری، قند و غنی سازی مواد غذایی با موادی مثل فیبرها می‌توان غذاهای فرا سودمندی تولید کرده تا جلوی دیابت را گرفت.
قنبرزاده تصریح کرد: در علم صنایع غذایی در حال حاضر بر روی محورهایی چون کاهش کالری و قند مواد غذایی، افزایش فیبر، پیوبیوتیک کردن مواد غذایی به منظور کاهش بیماری مردم جامعه فعالیت می‌کنیم.
وی با اشاره به مشکلات ارتباط میان دانشگاه و صنعت، گفت: بخشی از مطالعات علمی در اختیار صنعت قرار می گیرد و بخش دیگری نیز اینگونه نیست.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: در دانشگاه‌ها رساله و پایان نامه‌هایی که نتوانسته در خدمت صنعت در بیاید به دانش آموخته می‌آموزد چگونه تحقیق کند. دانشگاه‌ها همواره با تربیت محققان به طور مستقیم بر روی صنعت نقش آفرینی می کنند و بسیاری از شرکت های تولیدی بزرگ در حال حاضر دارای یک واحد تحقیق و توسعه هستند.
