پایگاه خبری چهاردانگه نیوز: مردم بخش چهاردانگه تا قبل از سال ۱۳۵۱ مجبور بودند مسیر ساری- کیاسر را با پای پیاده طی نمایند. مشکل رفت و آمد در راه های ناهموار و جنگلی، سختی خاصی داشت . لذا مردم این دیار محروم با مکاتبات فراوان و پیگیری های زیاد از استانداری مازندران و نمایندگان مجلس شورای ملی در خواست احداث جاده ساری – کیاسر داشتند. که نامه زیر نمونه ای از آن تلاش ها می باشد.
دکتر رهنورد رئیس مجلس شورای ملی ایران- نامه‌ای است از طرف کشاورزان مازندران راجع به راه کیاسر و ساری که استدعا کرده‌اند اقدام فوری بشود تقدیم می‌کنم.(مشروح مذاکرات مجلس شورای ملی، دوره ۲۱ ،جلسه: ۲۰۵ صورت مشروح مذاکرات مجلس روز پنجشنبه (۲۹) مهرماه ۱۳۴۴ )
بالاخره آرزوی مردم چهاردانگه در سال ۱۳۵۱ به تحقق پیوست و جاده شوسه ساری – کیاسر افتتاح شد و در سال ۱۳۵۲ جاده کیاسر به سمنان نیز مورد بهره برداری قرار گرفت.
اتوبوس هایی که مسافران را از شهر ساری به کیاسر و بلعکس می رساندند و در طول مسیر مکان هایی به عنوان ایستگاه سوار و پیاده شدن مسافران روستایی وجود داشت. بعضی از این ایستگاه ها نام های خاصی داشتند، مانند مازا، دارپشت، سِه بن ، پلارو و….
ایستگاه پِلارو در کیلومتر ۳۵ جاده ساری – کیاسر واقع شده و محل سواره و پیاده شدن ۱۰ روستا است.
این ایستگاه محل سوار و پیاده شدن اهالی روستاهای حاجی کلا، سادات محله، کارنام، روشنکوه، کندی بن، آخورد،کلاگرده، کجرستاق، ششک و مزده بود.
