مربی سابق تیم‌های ملی دوچرخه سواری کشور گفت: به آینده دوچرخه سواری خوش بین نیستم.
ادگار شمعونیان در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه کسب مدال آوری ایران در مسابقات قهرمانی دوچرخه سواری طی سال گذشته کاهش تدریجی داشته است، اظهار کرد: سالیان متمادی دوچرخه سواری جاده‌ای کشور جزو ۳ تیم برتر قاره کهن بود اما متأسفانه این موضوع در سال‌های اخیر به شدت کمرنگ شده و فارغ از تنوع مدال‌ها، مردان ایران مدالی را در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ و همچنین مسابقات قهرمانی آسیایی پیست ۲۰۱۹ از آن خود نکرده اند.
وی با اشاره به اینکه تیم ملی دوچرخه سواری ایران با داشتن ۲ سهمیه مستقیم از ۳ سهمیه موجود در المپیک ۲۰۱۶، باز هم در المپیک سال آینده دست خالی است، تصریح کرد: مسابقات دوچرخه سواری پیست، امکان گرفتن سهمیه را از دست داده و در مسابقات جاده‌ای نیز تاکنون امتیاز کافی برای دریافت سهمیه به دست نیامده است.
مربی سابق تیم‌های ملی دوچرخه سواری با اشاره به فاصله زمانی کمی که تا المپیک ۲۰۲۰ باقی مانده، عدم حضور ایران در این مسابقات را دور از انتظار ندانست و گفت: فدراسیون دوچرخه سواری توان جذب مربی حرفه‌ای را ندارد و با عدم حضور مربیان خارجی و نیز کمبود مربیان حرفه‌ای فدراسیون، از ورزشکاران حرفه‌ای یا قهرمانانی که به تازگی مدال کسب کرده بدون داشتن تجربه کافی برای مربیگری در سطح ملی در قالب مربی استفاده می‌کند.
شمعونیان با تاکید بر اینکه مربیگری شامل آیتم‌های متفاوتی نظیر آشنایی به تغذیه، دانش علم تمرین، روانشناسی و بدنسازی در کنار علم دوچرخه سواری است، خاطرنشان کرد: سرمایه گذاری برای پرورش مربیان و استفاده از پتانسیل‌های داخل کشور و در ادامه اجرایی کردن خواسته‌ها و برنامه‌های مربیان، قطعاً موفقیت را به دنبال خواهد داشت.
داور ملی در رشته دوچرخه سواری یکی از علت‌های عدم موفقیت ورزشکاران را حضور نداشتن مستمر در مسابقات متعدد دوچرخه سواری دانست و افزود: دلایل کسب مدال‌های رنگارنگ در سنوات گذشته وجود چند باشگاه حرفه‌ای در کشور نظیر پتروشیمی تبریز، پیشگامان کویر یزد، شهرداری تبریز و دانشگاه آزاد اسلامی و سایر باشگاه‌های مطرح کشور بود که مسبب حضور ورزشکاران در مسابقات تور و آمادگی آنان می‌شد.
وی با اشاره به اینکه حضور ورزشکاران رشته دوچرخه سواری در تورنمت ها، به شرکت در چند مسابقه جایزه بزرگ و لیگ سه مرحله‌ای کشور محدود شده است، گفت: مهم‌ترین برنامه یک مربی در هر رشته ورزشی باید حضور در مسابقات متعدد و شرکت در چندین پیکار بین المللی باشد.
شعمونیان در ادامه بیان کرد: کمیته ملی المپیک بیانیه‌ای مبنی بر وجود سو مدیریت و چالش‌های گوناگون در فدراسیون دوچرخه سواری صادر کرده، اما سوال مهم اینجاست که علی رغم اشراف کمیته ملی المپیک به ضعف‌ها چرا هیچ اقدام و اتفاق خاصی در جهت تحول و پیشرفت صورت نمی‌گیرد؟
کارشناس مدیریت ورزشی افزود: تا زمانی که ریشه یابی و ارزیابی اصولی انجام نگیرد هیچ تغییر و پیشرفتی میسر نشده و نمی‌توانیم مشکلات را بر گردن شانس و اقبال بیندازیم. برای رسیدن به پیشرفت باید ضعف‌ها را شناسایی کرده و در صدد رفع آن برآییم با باور داشته باشیم که در شاخص‌های مختلفی مانند استعدادیابی، آموزش، برگزاری منظم مسابقات لیگ و مربیگری ضعف آشکار وجود دارد بنابراین به آینده دوچرخه سواری خوش بین نیستم.
مربی سابق تیم‌های ملی دوچرخه سواری کشور گفت: به آینده دوچرخه سواری خوش بین نیستم.
ادگار شمعونیان در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه کسب مدال آوری ایران در مسابقات قهرمانی دوچرخه سواری طی سال گذشته کاهش تدریجی داشته است، اظهار کرد: سالیان متمادی دوچرخه سواری جاده‌ای کشور جزو ۳ تیم برتر قاره کهن بود اما متأسفانه این موضوع در سال‌های اخیر به شدت کمرنگ شده و فارغ از تنوع مدال‌ها، مردان ایران مدالی را در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ و همچنین مسابقات قهرمانی آسیایی پیست ۲۰۱۹ از آن خود نکرده اند.
وی با اشاره به اینکه تیم ملی دوچرخه سواری ایران با داشتن ۲ سهمیه مستقیم از ۳ سهمیه موجود در المپیک ۲۰۱۶، باز هم در المپیک سال آینده دست خالی است، تصریح کرد: مسابقات دوچرخه سواری پیست، امکان گرفتن سهمیه را از دست داده و در مسابقات جاده‌ای نیز تاکنون امتیاز کافی برای دریافت سهمیه به دست نیامده است.
مربی سابق تیم‌های ملی دوچرخه سواری با اشاره به فاصله زمانی کمی که تا المپیک ۲۰۲۰ باقی مانده، عدم حضور ایران در این مسابقات را دور از انتظار ندانست و گفت: فدراسیون دوچرخه سواری توان جذب مربی حرفه‌ای را ندارد و با عدم حضور مربیان خارجی و نیز کمبود مربیان حرفه‌ای فدراسیون، از ورزشکاران حرفه‌ای یا قهرمانانی که به تازگی مدال کسب کرده بدون داشتن تجربه کافی برای مربیگری در سطح ملی در قالب مربی استفاده می‌کند.
شمعونیان با تاکید بر اینکه مربیگری شامل آیتم‌های متفاوتی نظیر آشنایی به تغذیه، دانش علم تمرین، روانشناسی و بدنسازی در کنار علم دوچرخه سواری است، خاطرنشان کرد: سرمایه گذاری برای پرورش مربیان و استفاده از پتانسیل‌های داخل کشور و در ادامه اجرایی کردن خواسته‌ها و برنامه‌های مربیان، قطعاً موفقیت را به دنبال خواهد داشت.
داور ملی در رشته دوچرخه سواری یکی از علت‌های عدم موفقیت ورزشکاران را حضور نداشتن مستمر در مسابقات متعدد دوچرخه سواری دانست و افزود: دلایل کسب مدال‌های رنگارنگ در سنوات گذشته وجود چند باشگاه حرفه‌ای در کشور نظیر پتروشیمی تبریز، پیشگامان کویر یزد، شهرداری تبریز و دانشگاه آزاد اسلامی و سایر باشگاه‌های مطرح کشور بود که مسبب حضور ورزشکاران در مسابقات تور و آمادگی آنان می‌شد.
وی با اشاره به اینکه حضور ورزشکاران رشته دوچرخه سواری در تورنمت ها، به شرکت در چند مسابقه جایزه بزرگ و لیگ سه مرحله‌ای کشور محدود شده است، گفت: مهم‌ترین برنامه یک مربی در هر رشته ورزشی باید حضور در مسابقات متعدد و شرکت در چندین پیکار بین المللی باشد.
شعمونیان در ادامه بیان کرد: کمیته ملی المپیک بیانیه‌ای مبنی بر وجود سو مدیریت و چالش‌های گوناگون در فدراسیون دوچرخه سواری صادر کرده، اما سوال مهم اینجاست که علی رغم اشراف کمیته ملی المپیک به ضعف‌ها چرا هیچ اقدام و اتفاق خاصی در جهت تحول و پیشرفت صورت نمی‌گیرد؟
کارشناس مدیریت ورزشی افزود: تا زمانی که ریشه یابی و ارزیابی اصولی انجام نگیرد هیچ تغییر و پیشرفتی میسر نشده و نمی‌توانیم مشکلات را بر گردن شانس و اقبال بیندازیم. برای رسیدن به پیشرفت باید ضعف‌ها را شناسایی کرده و در صدد رفع آن برآییم با باور داشته باشیم که در شاخص‌های مختلفی مانند استعدادیابی، آموزش، برگزاری منظم مسابقات لیگ و مربیگری ضعف آشکار وجود دارد بنابراین به آینده دوچرخه سواری خوش بین نیستم.
