آه چشمان پیمبر غـرق در خــــون گشتـــه است
عرش ازخــون دلش یکباره گلگـــون گشته است
عرش و کرسی زین مصیبت خاک غم بر سر کند
بارشِ خــون در عــزای دخــت پیغمبـــر کنــــد
آ ه ! چه آمــد بر ســر نو باوگـــان مصطفــی
از چــه غــم ببریده شــد صبـــر و توان مرتضـــی
دست نا محــــرم حریـم پاک طاهــا را شکست
هـــان کدامین کینـــه آییــنِ اهــــورا را شکست
از کدامین غصـه مــولا گوشــه ی هجران گرفت
از خـــــــزانِ یاس زهــــــــرا رنج بی پایان گرفت
شب چـراغ خانه ی زینب چــرا خامـوش شد
خانه ی ام ابیـها از چـه مشکین پوش شـــــد
ازچه ساقی جام بردست بی دل حیران گشت
کــــوثر پاکش چه شــد یکباره سرگردان گشت
یک جهان بی هم زبانی را چطـور ابراز کــرد
لحظــه ای بی فاطمه بودن چطـــور آغــاز کــرد
آسمان بی ماه زهــرا تیره تر از تیره شد
با غروب زهــــره اش در خاک غـــم آواره شـــد
چیــره شــد رنج ملالت هـر قـدم بر خاک شـهر
چشمه خون شد روان از سینه صد چاک شهر
کوچه های شهر دیگر روی زهــرا را ندید
کنــــج نخلستــــان دگــــر ام ابیـــها را ندیـــد
آفتاب خسته دیگر عشــــق تابیـــدن نکــــــرد
چهـره ی ریحـــانه ی زینب دگـــر دیدن نکـــــرد