شایع‌ترین نوع کمر درد، مکانیکی نام دارد که می‌توان به مواردی مانند کشیدگی‌های عضلانی، آسیب‌های دیسک، آرتروز ستون مهره‌ای، تنگی کانال نخاعی، سر خوردگی مهره‌ای، کجی ستون فقرات و … اشاره کرد.
به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، به نقل از ایسنا، «احمد طالبی»، معاون آموزشی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی بابل از ابتلای درد پشت در بیش از ۷۰ درصد افراد برای یک بار در طی عمر خبر داد و گفت: درد پشت، پس از مشکلات راه تنفسی فوقانی، به‌عنوان دومین علت مهم غیبت از کار معرفی شده و در گروه سنی ۴۵ تا ۶۴ سال بیشترین رواج را دارد.
وی افزود: حدود ۸۰ درصد درد پشت در ناحیه پائینی آن (ناحیه کمری – خاجی) اتفاق می افتد، گرچه آمار متفاوت است، اما تخمین زده می شود که تنها در حدود ۵ تا ۱۰ درصد آسیب‌های دیسک نیاز به جراحی دارند.
معاون آموزشی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی بابل با بیان این نکته که بیش از ۷۰ درصد افراد در طی عمر برای یک بار به درد پشت مبتلا می‌شوند، خاطرنشان کرد: متأسفانه در سال‌های اخیر سن ابتلا به آسیب دیسک کمر در ایران کاهش یافته و شیوع آن در جوانان رو به افزایش است.
طالبی یادآورشد: کارهای سنگین، بلند کردن اجسام، وضعیت‌های ساکن طولانی مدت(مثل نشستن یا ایستادن‌های طولانی مدت بدون حرکت)، خم شدن و پیچش‌های مکرر و ارتعاش از عوامل فیزیکی هستند که با افزایش خطر کمر درد همراه است.
وی با اشاره به این‌که به طور کلی کمر درد به انواع مختلف تقسیم‌بندی می‌شود، گفت: شایع‌ترین نوع آن کمر درد مکانیکی نام دارد که می‌توان به مواردی مانند کشیدگی‌های عضلانی، آسیب‌های دیسک، آرتروز ستون مهره‌ای، تنگی کانال نخاعی، سر خوردگی مهره‌ای، کجی ستون فقرات و … اشاره کرد.
معاون آموزشی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی بابل تصریح کرد: اگر بیمار مبتلا به کمر درد علائمی مانند تب، کاهش وزن غیر عادی، درد مداوم و بدون تغییر، یا کم‌خونی داشته باشد به احتمال زیاد مشکل وی مربوط به کمر درد ساده مکانیکی نیست و باید حتماً تحت معاینه پزشکی قرار گیرد تا علت اصلی کمر درد مشخص شود.
طالبی افزود: رعایت اصول صحیح انجام کارها و نشستن مانند روش صحیح حمل و بلند کردن اجسام، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، پرهیز از حرکات مکرر خم شدن و پیچش کمر، پرهیز از نشستن و ایستادن‌های طولانی ساکن، حفظ آمادگی جسمانی مناسب، داشتن فعالیت فیزیکی مناسب مانند برنامه‌های پیاده‌روی، شنا، و …، جلوگیری از اضافه وزن عوامل پیشگیری از کمر درد است.
وی افزود: پس از تشخیص مشکل بیمار، برنامه درمانی تعیین می‌شود که می‌تواند شامل استراحت، استفاده از کمربندهای طبی، تعدیل کار و فعالیت، دارو درمانی، فیزیوتراپی، ورزش درمانی عمومی مثل راه رفتن در استخر، و گاه جراحی باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل تصریح کرد: فیزیوتراپی یکی از درمان‌های غیر تهاجمی برای بسیاری از مبتلایان به کمر درد مکانیکی است و نقش فیزیوتراپیست‌ها در ارزیابی بیماران مبتلا به کمر درد شناسائی حرکات، فعالیت‌ها یا وضعیت‌های بدنی که احتمالاً منجر به تشدید علائم و نشانه‌های کمر درد، ارزیابی راستا و انحنای و دامنه حرکتی ستون فقرات، ارزیابی طول، سفتی، قدرت و استقامت عضلات ناحیه کمری – لگنی، ارزیابی کیفیت الگوهای حرکتی فقرات کمری و شناسائی حرکات جبرانی نابهنجار در فقرات کمری هم‌چنین ارزیابی کنترل عصبی عضلانی فقرات کمری و ناپایداری فقرات کمری و ارزیابی عصبی است.
وی در ادامه گفت: در فیزیوتراپی، درمانگر با استفاده از ابزارهای مختلف اعم از حرارتی، تحریکات الکتریکی، امواج صوتی، امواج الکترومغناطیسی و … سعی در کاهش درد، التهاب، تورم، شل‌سازی گرفتگی‌ها و اسپاسم عضله، افزایش جریان خون بافت‌ها، و تسهیل ترمیم بافتی می‌کند.
طالبی با بیان این‌که مناسب‌ترین تمرینات یا ورزش‌های درمانی برای بیماران کمر درد به نوع مشکل بیمار، شدت ضایعه و یافته‌های اختصاصی معاینه بستگی دارد، افزود: در واقع تمرینات درمانی برای تشخیص‌های مختلف، متفاوت است و هر یک برای هدف خاصی تجویز می‌شوند.
وی تصریح کرد: تأکید می‌شود که مناسب‌ترین تکنیک‌های درمان دستی و تمرین یا ورزش درمانی برای هر بیمار متفاوت بوده و تنها پس از تشخیص پزشکی و یافته‌های معاینه، توسط فیزیوتراپیست‌ها انجام خواهد شد.
شایع‌ترین نوع کمر درد، مکانیکی نام دارد که می‌توان به مواردی مانند کشیدگی‌های عضلانی، آسیب‌های دیسک، آرتروز ستون مهره‌ای، تنگی کانال نخاعی، سر خوردگی مهره‌ای، کجی ستون فقرات و … اشاره کرد.
به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، به نقل از ایسنا، «احمد طالبی»، معاون آموزشی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی بابل از ابتلای درد پشت در بیش از ۷۰ درصد افراد برای یک بار در طی عمر خبر داد و گفت: درد پشت، پس از مشکلات راه تنفسی فوقانی، به‌عنوان دومین علت مهم غیبت از کار معرفی شده و در گروه سنی ۴۵ تا ۶۴ سال بیشترین رواج را دارد.
وی افزود: حدود ۸۰ درصد درد پشت در ناحیه پائینی آن (ناحیه کمری – خاجی) اتفاق می افتد، گرچه آمار متفاوت است، اما تخمین زده می شود که تنها در حدود ۵ تا ۱۰ درصد آسیب‌های دیسک نیاز به جراحی دارند.
معاون آموزشی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی بابل با بیان این نکته که بیش از ۷۰ درصد افراد در طی عمر برای یک بار به درد پشت مبتلا می‌شوند، خاطرنشان کرد: متأسفانه در سال‌های اخیر سن ابتلا به آسیب دیسک کمر در ایران کاهش یافته و شیوع آن در جوانان رو به افزایش است.
طالبی یادآورشد: کارهای سنگین، بلند کردن اجسام، وضعیت‌های ساکن طولانی مدت(مثل نشستن یا ایستادن‌های طولانی مدت بدون حرکت)، خم شدن و پیچش‌های مکرر و ارتعاش از عوامل فیزیکی هستند که با افزایش خطر کمر درد همراه است.
وی با اشاره به این‌که به طور کلی کمر درد به انواع مختلف تقسیم‌بندی می‌شود، گفت: شایع‌ترین نوع آن کمر درد مکانیکی نام دارد که می‌توان به مواردی مانند کشیدگی‌های عضلانی، آسیب‌های دیسک، آرتروز ستون مهره‌ای، تنگی کانال نخاعی، سر خوردگی مهره‌ای، کجی ستون فقرات و … اشاره کرد.
معاون آموزشی دانشکده توانبخشی علوم پزشکی بابل تصریح کرد: اگر بیمار مبتلا به کمر درد علائمی مانند تب، کاهش وزن غیر عادی، درد مداوم و بدون تغییر، یا کم‌خونی داشته باشد به احتمال زیاد مشکل وی مربوط به کمر درد ساده مکانیکی نیست و باید حتماً تحت معاینه پزشکی قرار گیرد تا علت اصلی کمر درد مشخص شود.
طالبی افزود: رعایت اصول صحیح انجام کارها و نشستن مانند روش صحیح حمل و بلند کردن اجسام، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین، پرهیز از حرکات مکرر خم شدن و پیچش کمر، پرهیز از نشستن و ایستادن‌های طولانی ساکن، حفظ آمادگی جسمانی مناسب، داشتن فعالیت فیزیکی مناسب مانند برنامه‌های پیاده‌روی، شنا، و …، جلوگیری از اضافه وزن عوامل پیشگیری از کمر درد است.
وی افزود: پس از تشخیص مشکل بیمار، برنامه درمانی تعیین می‌شود که می‌تواند شامل استراحت، استفاده از کمربندهای طبی، تعدیل کار و فعالیت، دارو درمانی، فیزیوتراپی، ورزش درمانی عمومی مثل راه رفتن در استخر، و گاه جراحی باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل تصریح کرد: فیزیوتراپی یکی از درمان‌های غیر تهاجمی برای بسیاری از مبتلایان به کمر درد مکانیکی است و نقش فیزیوتراپیست‌ها در ارزیابی بیماران مبتلا به کمر درد شناسائی حرکات، فعالیت‌ها یا وضعیت‌های بدنی که احتمالاً منجر به تشدید علائم و نشانه‌های کمر درد، ارزیابی راستا و انحنای و دامنه حرکتی ستون فقرات، ارزیابی طول، سفتی، قدرت و استقامت عضلات ناحیه کمری – لگنی، ارزیابی کیفیت الگوهای حرکتی فقرات کمری و شناسائی حرکات جبرانی نابهنجار در فقرات کمری هم‌چنین ارزیابی کنترل عصبی عضلانی فقرات کمری و ناپایداری فقرات کمری و ارزیابی عصبی است.
وی در ادامه گفت: در فیزیوتراپی، درمانگر با استفاده از ابزارهای مختلف اعم از حرارتی، تحریکات الکتریکی، امواج صوتی، امواج الکترومغناطیسی و … سعی در کاهش درد، التهاب، تورم، شل‌سازی گرفتگی‌ها و اسپاسم عضله، افزایش جریان خون بافت‌ها، و تسهیل ترمیم بافتی می‌کند.
طالبی با بیان این‌که مناسب‌ترین تمرینات یا ورزش‌های درمانی برای بیماران کمر درد به نوع مشکل بیمار، شدت ضایعه و یافته‌های اختصاصی معاینه بستگی دارد، افزود: در واقع تمرینات درمانی برای تشخیص‌های مختلف، متفاوت است و هر یک برای هدف خاصی تجویز می‌شوند.
وی تصریح کرد: تأکید می‌شود که مناسب‌ترین تکنیک‌های درمان دستی و تمرین یا ورزش درمانی برای هر بیمار متفاوت بوده و تنها پس از تشخیص پزشکی و یافته‌های معاینه، توسط فیزیوتراپیست‌ها انجام خواهد شد.
