وی با اشاره به اینکه هجرت امام رضا(ع) یک مهاجرت سیاسی اجباری بود که در سال ۲۰۰ هجری به دستور خلیفه وقت انجام شد، تصریح کرد: مامون، که پس از شهادت امام کاظم(ع) از امامت علی بن موسی الرضا(ع) آگاهی داشت، وی را ولیعهد خود ساخت تا آتش انقلابها و شورشهای شیعی را فرو نشاند.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه با توجه به موقعیت پیش آمده، مامون باید دست به کاری می زد تا از ورطه هلاکت رهایی یابد ادامه داد: فرو نشاندن شورشهای علویان، مشروعیت بخشیدن به حکومت عباسی، از میان بردن محبوبیت علویان، جلب اعتماد و مهر اعراب، خشنود ساختن عباسیان، مستمر ساختن تایید ایرانیان، تقویت حسن اطمینان مردم به خلیفه ای که برادر خود را کشته است و از میان بردن خطر قیام رضوی بخشی از حقایقی بود که مامون را در اندیشه این نیرنگ فرو برد.
صفایی با اشاره به اینکه حضور آن حضرت(ع) در ایران برای مردمان این سرزمین سرشار از کرامت و لطف بود، یادآورشد: پس از حضور امام رضا(ع) مردم ایران با علوم اهل بیت(ع) بیشتر مانوس و آشنا شدند، امامت اهل بیت(ع) را از نزدیک حس نمودند و علاقه آنان به اسلام بیش از بیش شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه با ورود امام رضا(ع) به ایران جغرافیای تشیع تغییر و ایران به قطب معارف شیعی تبدیل شد، خاطرنشان کرد:پیش از امام رضا(ع) درمکتب تشیع فرقه ها، دیدگاههای مختلف انحرافی وجود داشت؛ این در حالی است که با حضور امام هشتم (ع) نگرش فرهنگی جامعه ایران دچار تحول جدی و بلوغ فرهنگی شد،به طوری که وقتی امام جواد(ع) به مقام امامت منصوب میشود، هیچ اختلافی درجامعه شیعی آن دوره اتفاق نمی افتد.
صفایی تصریح کرد: امام رضا(ع) با تغییر جغرافیا و توسعه فرهنگی در ایران، نمادهای تازه ای را در فضای جامعه آن دوره ایجاد کرد به طوری که می توان عصر حکومت ایشان را دوران طلایی تمدن اسلامی نام نهاد.
عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه امام رضا(ع) تمامی انحرافات و کج رویهای ایجاد شده را از فضای جامعه محو کرد، یادآور شد: مقام علمی امام یکی از مهمترین عوامل گسترش تشیع و خنثی کننده تمام نقشههای شوم مأمون بود با وجود اینکه امام را از مناطق شیعه نشین عبور ندادند ولی باز هم وی در ارتباطی هر چند اندک که با مردم پیدا میکرد به سوالات مردم با سعه صدر جواب میداد و حقانیت اهل بیت (ع)را در مجالس مختلف بیان می کرد.
وی افزود: همچنین با پیروزی امام در جلسات مناظره علمی و عمل نمودن بر طبق سنت رسول خدا(ص) در عبادات و ارسال نامههایی برای سران قبایل مختلف و تشریح جایگاه اهل بیت (ع)موجب گسترش تشیع در ایران شدند.
وی با اشاره به اینکه هجرت امام رضا(ع) یک مهاجرت سیاسی اجباری بود که در سال ۲۰۰ هجری به دستور خلیفه وقت انجام شد، تصریح کرد: مامون، که پس از شهادت امام کاظم(ع) از امامت علی بن موسی الرضا(ع) آگاهی داشت، وی را ولیعهد خود ساخت تا آتش انقلابها و شورشهای شیعی را فرو نشاند.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه با توجه به موقعیت پیش آمده، مامون باید دست به کاری می زد تا از ورطه هلاکت رهایی یابد ادامه داد: فرو نشاندن شورشهای علویان، مشروعیت بخشیدن به حکومت عباسی، از میان بردن محبوبیت علویان، جلب اعتماد و مهر اعراب، خشنود ساختن عباسیان، مستمر ساختن تایید ایرانیان، تقویت حسن اطمینان مردم به خلیفه ای که برادر خود را کشته است و از میان بردن خطر قیام رضوی بخشی از حقایقی بود که مامون را در اندیشه این نیرنگ فرو برد.
صفایی با اشاره به اینکه حضور آن حضرت(ع) در ایران برای مردمان این سرزمین سرشار از کرامت و لطف بود، یادآورشد: پس از حضور امام رضا(ع) مردم ایران با علوم اهل بیت(ع) بیشتر مانوس و آشنا شدند، امامت اهل بیت(ع) را از نزدیک حس نمودند و علاقه آنان به اسلام بیش از بیش شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه با ورود امام رضا(ع) به ایران جغرافیای تشیع تغییر و ایران به قطب معارف شیعی تبدیل شد، خاطرنشان کرد:پیش از امام رضا(ع) درمکتب تشیع فرقه ها، دیدگاههای مختلف انحرافی وجود داشت؛ این در حالی است که با حضور امام هشتم (ع) نگرش فرهنگی جامعه ایران دچار تحول جدی و بلوغ فرهنگی شد،به طوری که وقتی امام جواد(ع) به مقام امامت منصوب میشود، هیچ اختلافی درجامعه شیعی آن دوره اتفاق نمی افتد.
صفایی تصریح کرد: امام رضا(ع) با تغییر جغرافیا و توسعه فرهنگی در ایران، نمادهای تازه ای را در فضای جامعه آن دوره ایجاد کرد به طوری که می توان عصر حکومت ایشان را دوران طلایی تمدن اسلامی نام نهاد.
عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه امام رضا(ع) تمامی انحرافات و کج رویهای ایجاد شده را از فضای جامعه محو کرد، یادآور شد: مقام علمی امام یکی از مهمترین عوامل گسترش تشیع و خنثی کننده تمام نقشههای شوم مأمون بود با وجود اینکه امام را از مناطق شیعه نشین عبور ندادند ولی باز هم وی در ارتباطی هر چند اندک که با مردم پیدا میکرد به سوالات مردم با سعه صدر جواب میداد و حقانیت اهل بیت (ع)را در مجالس مختلف بیان می کرد.
وی افزود: همچنین با پیروزی امام در جلسات مناظره علمی و عمل نمودن بر طبق سنت رسول خدا(ص) در عبادات و ارسال نامههایی برای سران قبایل مختلف و تشریح جایگاه اهل بیت (ع)موجب گسترش تشیع در ایران شدند.