مدیر گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی ساری تاکید کرد: شخم در جهت شیب در اراضی شیب دار، وجود دام بیش از ظرفیت مرتع، تبدیل مراتع به زمین‌های کشاورزی و همچنین قطع درختان و بدون پوشش گذاشتن مزارع و اراضی مصداق‌هایی است که باعث شده فرسایش خاک به ویژه در مازندران تشدید شود.
محمدعلی بهمنیار در گفت‌وگو با ایسنا، به مبحث فرسایش خاک اشاره و در معرفی این اصطلاح تصریح کرد: چنانچه میزان خاک تولیدی بیشتر از میزان فرسایش خاک باشد این روند طبیعی بوده و مشکلی ایجاد نخواهد کرد اما اگر این تعادل برهم خورده و فرسایش بیش از تولید صورت گیرد اصطلاحا فرسایش مخرب اتفاق افتاده است.
وی، وضعیت کنونی فرسایش خاک در کشور را مخرب معرفی کرد و با بیان راه حل های جلوگیری از فرسایش خاک گفت: ایجاد پوشش گیاهی، رعایت اصول کشاورزی، وجود تعداد مناسب دام در مرتع و حفظ جنگل‌ها می تواند به کاهش فرسایش خاک کمک شایانی کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، استفاده از پتانسیل خاک به میزان توان و ظرفیت خاک را خواستار شد و خاطرنشان کرد: هرگونه بهره برداری بی رویه از خاک و اجرای برنامه‌های نادرست باعث تشدید فرسایش خاک خواهد شد.
وی با تاکید بر اینکه نباید منابعی همچون پساب ها و فاضلاب های شهری و صنعتی را که سبب آلودگی خاک می‌شوند، قبل از تصفیه در زمین ها رهاسازی کرد، ادامه داد: یکی از اثرات مخرب آلودگی خاک را خارج شدن اراضی کشاورزی از شرایط بهره برداری، عنوان کرد و با بیان مشکلات زباله های شهری گفت: زباله‌هایی که در مازندران در مناطق گوناگون به شکل غیراصولی دفن می‌شوند مصداق واقعی آلایندگی شدید خاک هستند.
بهمنیار، نفوذ عناصری که به‌علت دفن زباله وارد عمق خاک می شوند را غیر قابل احیا و اصلاح دانست و تاکید کرد: این عناصر به دلیل نفوذ به اعماق خاک و همچنین منابع آب‌های زیر زمینی قابل تصفیه و بازیابی نبوده و مشکلات عدیده‌ای را برای خاک و آب ایجاد می‌کنند.
وی ضمن بیان مدت زمان مطلوب برای تولید خاک، چنان چه شرایط مطلوب باشد، زمان ۳۰ سال و در شرایط نامطلوب تا ۱۰۰ سال زمان نیاز است تا یک سانتی متر مکعب خاک تولید شود، این میزان در استان مازندران به دلیل شرایط مطلوب بین ۳۰ تا ۴۰ سال برآورد می‌شود. حفاظت خاک به دو شکل فیزیکی و شیمیایی (کیفی) میسر بوده که این عوامل بر اساس خصوصیات خاک طبقه بندی می‌شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، جلوگیری از آلودگی خاک ها و شوری آن را مصداق حفاظت کیفی، معرفی و تاکید کرد: این عوامل سبب کاهش کیفیت خاک شده و توان تولید خاک را تحت شعاع قرار می دهد.
وی، خاک را عنصری حیاتی در حیات بشر و موجودات زنده، معرفی و خاطرنشان کرد: خاک محل ورود و خروج برخی عناصر است و چنانچه عناصر ورودی خاک به راحتی تجزیه نشده و دارای نیمه عمر طولانی باشند در خاک باقی مانده و تجمع آنها سبب افزایش غلظت آن عنصر در خاک می‌شود. افزایش غلظت و تجمع این عناصر در خاک که از آن تحت عنوان عناصر سنگین، سمی یا آلوده کننده نام برده می‌شود مبحث آلودگی خاک را مطرح کرده که پیامد آن از بین رفتن بیولوژی خاک، کاهش موجودات زنده و باکتری‌های مفید و در نهایت کاهش توان حاصلخیزی خاک می‌شود.
بهمنیار با اشاره به اینکه این عناصر توسط گیاه جذب شده و تحت مصرف انسان و دام قرار می‌گیرد، هشدار داد: ورود این عناصر خطرناک به زنجیره غذایی انسان در بلند مدت آسیب های مخربی را به سلامت انسان وارد می‌کند.
این کارشناس خاک، آلودگی کنونی خاک‌ها را متاثر از آب های آلوده دانست و خاطرنشان کرد: بسیاری از آب های آلوده‌ای که به هر دلیل دارای آلایندگی های گوناگون هستند وارد مزارع شده و در اراضی رهاسازی می‌شوند.
مدیر گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی ساری با اشاره به اینکه باید ابتدا منابع آلوده کننده را شناسایی کنیم، تاکید کرد: برخی منابع مانند صنایع، مشخص بوده و به دلیل متمرکز بودن قابل جلوگیری هستند اما بسیاری از منابع، پراکنده و غیر متمرکزند که از آن جمله می‌توان به آلودگی مزارع و آب ها به دلیل سم پاشی و کودپاشی اشاره کرد که این آلاینده ها به راحتی از طریق بارندگی وارد کانالها شده و آلودگی منتشر می‌شود.
مدیر گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی ساری تاکید کرد: شخم در جهت شیب در اراضی شیب دار، وجود دام بیش از ظرفیت مرتع، تبدیل مراتع به زمین‌های کشاورزی و همچنین قطع درختان و بدون پوشش گذاشتن مزارع و اراضی مصداق‌هایی است که باعث شده فرسایش خاک به ویژه در مازندران تشدید شود.
محمدعلی بهمنیار در گفت‌وگو با ایسنا، به مبحث فرسایش خاک اشاره و در معرفی این اصطلاح تصریح کرد: چنانچه میزان خاک تولیدی بیشتر از میزان فرسایش خاک باشد این روند طبیعی بوده و مشکلی ایجاد نخواهد کرد اما اگر این تعادل برهم خورده و فرسایش بیش از تولید صورت گیرد اصطلاحا فرسایش مخرب اتفاق افتاده است.
وی، وضعیت کنونی فرسایش خاک در کشور را مخرب معرفی کرد و با بیان راه حل های جلوگیری از فرسایش خاک گفت: ایجاد پوشش گیاهی، رعایت اصول کشاورزی، وجود تعداد مناسب دام در مرتع و حفظ جنگل‌ها می تواند به کاهش فرسایش خاک کمک شایانی کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، استفاده از پتانسیل خاک به میزان توان و ظرفیت خاک را خواستار شد و خاطرنشان کرد: هرگونه بهره برداری بی رویه از خاک و اجرای برنامه‌های نادرست باعث تشدید فرسایش خاک خواهد شد.
وی با تاکید بر اینکه نباید منابعی همچون پساب ها و فاضلاب های شهری و صنعتی را که سبب آلودگی خاک می‌شوند، قبل از تصفیه در زمین ها رهاسازی کرد، ادامه داد: یکی از اثرات مخرب آلودگی خاک را خارج شدن اراضی کشاورزی از شرایط بهره برداری، عنوان کرد و با بیان مشکلات زباله های شهری گفت: زباله‌هایی که در مازندران در مناطق گوناگون به شکل غیراصولی دفن می‌شوند مصداق واقعی آلایندگی شدید خاک هستند.
بهمنیار، نفوذ عناصری که به‌علت دفن زباله وارد عمق خاک می شوند را غیر قابل احیا و اصلاح دانست و تاکید کرد: این عناصر به دلیل نفوذ به اعماق خاک و همچنین منابع آب‌های زیر زمینی قابل تصفیه و بازیابی نبوده و مشکلات عدیده‌ای را برای خاک و آب ایجاد می‌کنند.
وی ضمن بیان مدت زمان مطلوب برای تولید خاک، چنان چه شرایط مطلوب باشد، زمان ۳۰ سال و در شرایط نامطلوب تا ۱۰۰ سال زمان نیاز است تا یک سانتی متر مکعب خاک تولید شود، این میزان در استان مازندران به دلیل شرایط مطلوب بین ۳۰ تا ۴۰ سال برآورد می‌شود. حفاظت خاک به دو شکل فیزیکی و شیمیایی (کیفی) میسر بوده که این عوامل بر اساس خصوصیات خاک طبقه بندی می‌شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، جلوگیری از آلودگی خاک ها و شوری آن را مصداق حفاظت کیفی، معرفی و تاکید کرد: این عوامل سبب کاهش کیفیت خاک شده و توان تولید خاک را تحت شعاع قرار می دهد.
وی، خاک را عنصری حیاتی در حیات بشر و موجودات زنده، معرفی و خاطرنشان کرد: خاک محل ورود و خروج برخی عناصر است و چنانچه عناصر ورودی خاک به راحتی تجزیه نشده و دارای نیمه عمر طولانی باشند در خاک باقی مانده و تجمع آنها سبب افزایش غلظت آن عنصر در خاک می‌شود. افزایش غلظت و تجمع این عناصر در خاک که از آن تحت عنوان عناصر سنگین، سمی یا آلوده کننده نام برده می‌شود مبحث آلودگی خاک را مطرح کرده که پیامد آن از بین رفتن بیولوژی خاک، کاهش موجودات زنده و باکتری‌های مفید و در نهایت کاهش توان حاصلخیزی خاک می‌شود.
بهمنیار با اشاره به اینکه این عناصر توسط گیاه جذب شده و تحت مصرف انسان و دام قرار می‌گیرد، هشدار داد: ورود این عناصر خطرناک به زنجیره غذایی انسان در بلند مدت آسیب های مخربی را به سلامت انسان وارد می‌کند.
این کارشناس خاک، آلودگی کنونی خاک‌ها را متاثر از آب های آلوده دانست و خاطرنشان کرد: بسیاری از آب های آلوده‌ای که به هر دلیل دارای آلایندگی های گوناگون هستند وارد مزارع شده و در اراضی رهاسازی می‌شوند.
مدیر گروه خاکشناسی دانشگاه علوم کشاورزی ساری با اشاره به اینکه باید ابتدا منابع آلوده کننده را شناسایی کنیم، تاکید کرد: برخی منابع مانند صنایع، مشخص بوده و به دلیل متمرکز بودن قابل جلوگیری هستند اما بسیاری از منابع، پراکنده و غیر متمرکزند که از آن جمله می‌توان به آلودگی مزارع و آب ها به دلیل سم پاشی و کودپاشی اشاره کرد که این آلاینده ها به راحتی از طریق بارندگی وارد کانالها شده و آلودگی منتشر می‌شود.
