اسکان فرهنگیان به عنوان یکی از طرح های پرازدحام مسافرتی، در دوران کنونی بواسطه مطرح بودن گردشگری به عنوان دومین صنعت درآمدزای جهان، بدون هیچگونه سود و منفعتی در استان های مسافر پذیر در حال تداوم است که این مساله کام میزبان را از حضور مسافر نیز ناخوشایند می کند.
استان مازندران ازجمله استانهای گردشگرپذیز کشور سالانه پذیرای میلیون ها مسافر است و به این منظور تا حد توان زیرساخت های لازم برای اسکان، به عنوان یکی از مهم ترین دغدغه های مسافر از جمله هتل، متل، ویلاها و سوئیت های شخصی اجاره ای فراهم کرده است.
به رغم اینکه بسیاری از این هتل ها در تابستان در اوج فصل مسافرتی گران بوده و در توان بخش عمده از فرهنگیان جامعه نیست اما به گفته کارشناسان می توان با فراهم کردن بعضی از زیر ساخت ها چون اطلاع رسانی مطلوب از ویلاهای استیجاری ، سوئیت های شخصی ، اقامتگاه های بومگردی روستایی و نیز رقابتی کردن هتل های موجود در حد توان در کاهش قیمت ها و نیز به صرفه ساختن ان برای اقشار جامعه تلاش کرد.
تجهیز کلاس های درس و نمازخانه مدارس به عنوان اقامتگاه مسافرتی در قالب طرحی ۳۰ ساله سالهاست گردشگری مازندران را نه تنها ناخشنود بلکه متضرر از هزینه های تحمیلی به این نهاد آموزشی و البته کل گردشگری استان کرده است. مساله ای که کارشناسان از همه سو به مضرات مادی آن در زمینه های مختلف برای استان میزبان و روحی و روانی آن بواسطه کاهش شان معلمان و فرهنگیان تاکید دارند اما به دلیل قانونی بودن طرح راهکاری برای توقف آن نمی یافتند.
خوابیدن کف کلاس های درس اولین نکته ای است که خاطر آدمی را از این طرح مکدر می کند، رویه ای که شان و جایگاه معلم هرگز در آن لحاظ نشده است و در کنار امکانات حداقلی و عمومی مشترک در فضای مدرسه هرگز انتظار روزهایی متفاوت از دوران تحصیل را برای والدین فرهنگی و فرزندان رقم نمی زند.
اسکان در مدارس علاوه بر این موجب محدودیت انتخاب در شهرهای مقصد مسافرت فرهنگیان شده و همچنین حمایت از این قشر توسط دولت را تنها به اقامتی چندروزه در مدارس محدود می کند، در حالی که بسیاری از ارگان ها با ارائه تسهیلات سفر به شکل های امروزی دامنه این حمایت را گسترده تر کرده اند.
همچنین استفاده از مدارس به عنوان مسافرخانه یا استراحتگاهی برای اقشار فرهنگی و یا افرادی که با استفاده از امتیاز فرهنگیان در مدارس اسکان می کنند، قداست محیط آموزشی را نیز زیرسئوال برده و تعارض و تقابل با اهداف و آرمان های تعریف شده برای اماکن تربیتی را تداعی می کند. علاوه بر این هزینه های تحمیلی آنی و درازمدت این طرح از جمله آسیب به در و دیوارهای مدرسه، گرفتگی لوله های فاضلاب، خرابی شیرآلات و فرسودگی مدارس سهم استان گویای آن است که سهم مازندران از این میزبانی هزینه ای چندبرابر درآمد حاصله است.
اسکان فرهنگیان در مدارس طرحی است که به دلایل مختلف خود فرهنگیان با جایگزینی طرح های شایسته تر با آن موافقند اما کدام گوشه کار می لنگد که این طرح ناخوشایند همچنان ادامه یافته سوالی است که همواره برای همه مطرح بوده و هست.
اما خبری که این روزها در زمینه گردشگری مازندران در اجرای این طرح مطرح شده توقف اسکان فرهنگیان در مدارس در نوروز امسال به دلیل مقابله با شیوع ویروس کروناست که گستره این تعطیلی و توقف دامنه بسیاری از فعالیت های فرهنگی و هنری و برنامه های دیگر استان را نیز به روال بسیاری از استان ها و شهرها گرفته است.
در سایه هشدارهای بهداشتی و ممانعت از گسترش ویروس روز گذشته مدیرکل تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش گفت: رزرو اینترنتی اسکان نوروزی فرهنگیان صرفا در مدارس و کلاس‌های درس به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا تا اطلاع ثانوی متوقف شد.
گودرز کریم فر اظهار داشت: زمان ثبت نام برای اسکان نوروزی فرهنگیان از نهم تا ۲۳ اسفندماه بود اما با توجه به تشدید شیوع ویروس کرونا فعلا این کار برای مدارس متوقف شده است و تصمیمات بعدی در اطلاعیه ها به اطلاع فرهنگیان می رسد.
مدیرکل تعاون و پشتیبانی آموزش و پرورش ادامه داد: رزرو مدارس برای اسکان فرهنگیان به این دلیل لغو شد که آنها هزینه ای را به صورت اینترنتی پرداخت نکنند و در صورت لغو قطعی هزینه واریز شده با تاخیر به حساب آنها واریز می شود.
کریمی فر تصمیم گیری نهایی درباره اسکان فرهنگیان در مدارس را منوط به اطلاعیه های وزارت بهداشت در خصوص شیوع ویروس کرونا عنوان کرد.
میزبانی از جیب مدارس در مازندران
رئیس اداره تعاون آموزش و پرورش مازندران گفت که بر اساس ارقام عینی هر ساله حدود ۲۰ میلیارد ریال برای استقرار طرح اسکان فرهنگیان در مدارس مازندران هزینه می‌شود که هزینه واقعی و غیر عینی آن بیش از این میزان است.
فرامرز اسدپور این هزینه‌ها را شامل هزینه نوسازی، فراهم کردن تجهیزات و برطرف کردن خسارات به مدارس عنوان کرد و افزود: آنچه از طرح اسکان فرهنگیان هر ساله عاید مدارس مازندران می شود هیچ همخوانی با هزینه و خسارات ندارد.
وی طرح اسکان را یکی از عوامل کاهش سن استاندارد ساختمان مدارس عنوان کرد و اظهار داشت: بخشی از مدارس مازندران نوساز بوده که صرفا برای استفاده دانش آموزی ساخته شده است و هیچ همخوانی با مسافر پذیری ندارد.
رئیس اداره تعاون آموزش و پرورش مازندران مدرسه خوابی را یک طرح خدماتی برای سه دهه گذشته عنوان کرد و افزود: مدرسه خوابی امروزه همخوانی با گردشگری نداشته و در شان معلمان هم نیست.
اسدپور به علت ناهمخوانی مدرسه خوابی با گردشگرپذیری اشاره کرد و گفت: علت آن است که مدارس ظرفیتی ندارند که بتوانند آن امکانات و رفاه یک اقامتگاه گردشگری را فراهم کنند.
شاید که کرونا مدارس را از اسکان فرهنگیان نجات دهد
کارشناس گردشگری مازندران طرح اسکان فرهنگیان و مدرسه خوابی را یک بن‌بست چندین دهه عنوان کرد و گفت: شاید مزاح باشد اما آنقدر این طرح در فرهنگ مسافرت ما ریشه کرده که باید دست به دامان ویروس کرونا شد تا بتواند مدرسه خوابی را تعطیل کرد.
محمود حسن پور ادامه داد: براساس مقتضیات زمان در چندین دهه پیش مدرسه خوابی وارد ادبیات مسافرت شد که ریشه در مشکلات مالی و محدودیت های قشر فرهنگی داشت.
به گفته او اکنون تعریف سفر و همچنین سطح رفاه فرهنگیان تغییر کرده است و نباید بر احیا و تداوم مدرسه خوابی اصرار شود زیرا جز خسارت مالی و فرهنگی پیامد دیگری نخواهد داشت.
کارشناس گردشگری مازندران افزود: مسافرانی که در مدارس یا در چادرها اقامت می کنند مطمئناً تاثیر غیرمستقیمی بر اقتصاد محلی دارند اما تاثیر مستقیمی در اقتصاد گردشگری نه تنها ایفا نمی کنند بلکه هزینه ای را نیز برای جامعه محلی در پی خواهند داشت .
حسن پور افزود: متاسفانه ما در حوزه گردشگری نتوانستیم ‘خواست’ را به تقاضا تبدیل کنیم و برای گردشگران بسترهای مناسب را فراهم و بسته های موثر گردشگری ارائه دهیم.
وی با بیان اینکه دراین حالت ما شاهد مدرسه خوابی و یا چادر خوابی هستیم که هم از نظر اقتصادی و هم اجتماعی هزینه های سنگینی بر جامعه بومی و محلی خواهد داشت، گفت: علاوه بر این خسارات و هزینه هایی که به محیط آموزشی وارد می شود بسیار زیاد و قابل توجه است.
ورورد ویروس کرونا به ایران که از حدود ۱۰ روز پیش به صورت رسمی اعلام شد، اواخر هفته گذشته در استان مازندران نیز موارد مشکوکی بر جای گذاشت که بنابر اعلام دانشگاه علوم پزشکی مازندران آزمایش کرونای سه نفر در مازندران مثبت است.
کروناویروس (Coronaviruses)، خانواده گسترده‌ای از ویروس‌ها و زیر مجموعۀ «کروناویریده» هستند که از ویروس سرماخوردگی معمولی تا عامل بیماری‌های شدیدتری همچون سارس، مرس و کووید ۱۹ را شامل می‌شود.
کروناویروس‌ها نخستین‌بار در سال ۱۹۶۵ کشف شدند و مطالعه روی آنها به‌طور مداوم تا اواسط دهه ۱۹۸۰ ادامه داشت.
این بیماری که یک ماه پیش در استان ووهان کشور چین به شکل انسانی سرایت کرده است ، برای نخستین بار در حدود یک هفته پیش در ایران نیز مشاهده شد.
به گفته متخصصان علوم پزشکی از هر ۱۰۰ بیمار مبتلا به ویروس کرونا، دو نفر (به طور تقریبی) در معرض خطر مرگ قرار می گیرند.
توقف اسکان فرهنگیان در مدارس که امسال در سایه پیشگیری از شیوع کرونا صورت گرفته متولیان و فعالان گردشگری مازندران را امیدوار کرده است که گامی برای توقف دائمی و همیشگی این طرح زیان ده باشد.این مساله شاید مسولان آموزش و پرورش را متوجه طرح های جایگزین و شایسته تر کند.دولت سالها قبل به منظور حمایت از فرهنگیان به اجرای این طرح مبادرت کرد اما امروز با تنوع ابعاد حمایتی و امکانات رفاهی شهرهای گردشگر پذیر لازم است در نوع حمایت از فرهنگیان در قالب طرح حمایتی سفر بازنگری شده و به عنوان مثال بن کارت هایی را به منوال بسیاری از ارگان ها جهت کمک هزینه سفر به این قشر اختصاص دهد.
تغییر نوع حمایت از طرح اسکان در مدارس به بسته های حمایتی نقدی علاوه بر ایجاد تنوع در هدف های گردشگری، دست فرهنگی را برای نحوه استفاده از کمک و حمایت های دولتی در جریان سفر بازتر می کند.
اسکان فرهنگیان به عنوان یکی از طرح های پرازدحام مسافرتی، در دوران کنونی بواسطه مطرح بودن گردشگری به عنوان دومین صنعت درآمدزای جهان، بدون هیچگونه سود و منفعتی در استان های مسافر پذیر در حال تداوم است که این مساله کام میزبان را از حضور مسافر نیز ناخوشایند می کند.
استان مازندران ازجمله استانهای گردشگرپذیز کشور سالانه پذیرای میلیون ها مسافر است و به این منظور تا حد توان زیرساخت های لازم برای اسکان، به عنوان یکی از مهم ترین دغدغه های مسافر از جمله هتل، متل، ویلاها و سوئیت های شخصی اجاره ای فراهم کرده است.
به رغم اینکه بسیاری از این هتل ها در تابستان در اوج فصل مسافرتی گران بوده و در توان بخش عمده از فرهنگیان جامعه نیست اما به گفته کارشناسان می توان با فراهم کردن بعضی از زیر ساخت ها چون اطلاع رسانی مطلوب از ویلاهای استیجاری ، سوئیت های شخصی ، اقامتگاه های بومگردی روستایی و نیز رقابتی کردن هتل های موجود در حد توان در کاهش قیمت ها و نیز به صرفه ساختن ان برای اقشار جامعه تلاش کرد.
تجهیز کلاس های درس و نمازخانه مدارس به عنوان اقامتگاه مسافرتی در قالب طرحی ۳۰ ساله سالهاست گردشگری مازندران را نه تنها ناخشنود بلکه متضرر از هزینه های تحمیلی به این نهاد آموزشی و البته کل گردشگری استان کرده است. مساله ای که کارشناسان از همه سو به مضرات مادی آن در زمینه های مختلف برای استان میزبان و روحی و روانی آن بواسطه کاهش شان معلمان و فرهنگیان تاکید دارند اما به دلیل قانونی بودن طرح راهکاری برای توقف آن نمی یافتند.
خوابیدن کف کلاس های درس اولین نکته ای است که خاطر آدمی را از این طرح مکدر می کند، رویه ای که شان و جایگاه معلم هرگز در آن لحاظ نشده است و در کنار امکانات حداقلی و عمومی مشترک در فضای مدرسه هرگز انتظار روزهایی متفاوت از دوران تحصیل را برای والدین فرهنگی و فرزندان رقم نمی زند.
اسکان در مدارس علاوه بر این موجب محدودیت انتخاب در شهرهای مقصد مسافرت فرهنگیان شده و همچنین حمایت از این قشر توسط دولت را تنها به اقامتی چندروزه در مدارس محدود می کند، در حالی که بسیاری از ارگان ها با ارائه تسهیلات سفر به شکل های امروزی دامنه این حمایت را گسترده تر کرده اند.
همچنین استفاده از مدارس به عنوان مسافرخانه یا استراحتگاهی برای اقشار فرهنگی و یا افرادی که با استفاده از امتیاز فرهنگیان در مدارس اسکان می کنند، قداست محیط آموزشی را نیز زیرسئوال برده و تعارض و تقابل با اهداف و آرمان های تعریف شده برای اماکن تربیتی را تداعی می کند. علاوه بر این هزینه های تحمیلی آنی و درازمدت این طرح از جمله آسیب به در و دیوارهای مدرسه، گرفتگی لوله های فاضلاب، خرابی شیرآلات و فرسودگی مدارس سهم استان گویای آن است که سهم مازندران از این میزبانی هزینه ای چندبرابر درآمد حاصله است.
اسکان فرهنگیان در مدارس طرحی است که به دلایل مختلف خود فرهنگیان با جایگزینی طرح های شایسته تر با آن موافقند اما کدام گوشه کار می لنگد که این طرح ناخوشایند همچنان ادامه یافته سوالی است که همواره برای همه مطرح بوده و هست.
اما خبری که این روزها در زمینه گردشگری مازندران در اجرای این طرح مطرح شده توقف اسکان فرهنگیان در مدارس در نوروز امسال به دلیل مقابله با شیوع ویروس کروناست که گستره این تعطیلی و توقف دامنه بسیاری از فعالیت های فرهنگی و هنری و برنامه های دیگر استان را نیز به روال بسیاری از استان ها و شهرها گرفته است.
در سایه هشدارهای بهداشتی و ممانعت از گسترش ویروس روز گذشته مدیرکل تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش گفت: رزرو اینترنتی اسکان نوروزی فرهنگیان صرفا در مدارس و کلاس‌های درس به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا تا اطلاع ثانوی متوقف شد.
گودرز کریم فر اظهار داشت: زمان ثبت نام برای اسکان نوروزی فرهنگیان از نهم تا ۲۳ اسفندماه بود اما با توجه به تشدید شیوع ویروس کرونا فعلا این کار برای مدارس متوقف شده است و تصمیمات بعدی در اطلاعیه ها به اطلاع فرهنگیان می رسد.
مدیرکل تعاون و پشتیبانی آموزش و پرورش ادامه داد: رزرو مدارس برای اسکان فرهنگیان به این دلیل لغو شد که آنها هزینه ای را به صورت اینترنتی پرداخت نکنند و در صورت لغو قطعی هزینه واریز شده با تاخیر به حساب آنها واریز می شود.
کریمی فر تصمیم گیری نهایی درباره اسکان فرهنگیان در مدارس را منوط به اطلاعیه های وزارت بهداشت در خصوص شیوع ویروس کرونا عنوان کرد.
میزبانی از جیب مدارس در مازندران
رئیس اداره تعاون آموزش و پرورش مازندران گفت که بر اساس ارقام عینی هر ساله حدود ۲۰ میلیارد ریال برای استقرار طرح اسکان فرهنگیان در مدارس مازندران هزینه می‌شود که هزینه واقعی و غیر عینی آن بیش از این میزان است.
فرامرز اسدپور این هزینه‌ها را شامل هزینه نوسازی، فراهم کردن تجهیزات و برطرف کردن خسارات به مدارس عنوان کرد و افزود: آنچه از طرح اسکان فرهنگیان هر ساله عاید مدارس مازندران می شود هیچ همخوانی با هزینه و خسارات ندارد.
وی طرح اسکان را یکی از عوامل کاهش سن استاندارد ساختمان مدارس عنوان کرد و اظهار داشت: بخشی از مدارس مازندران نوساز بوده که صرفا برای استفاده دانش آموزی ساخته شده است و هیچ همخوانی با مسافر پذیری ندارد.
رئیس اداره تعاون آموزش و پرورش مازندران مدرسه خوابی را یک طرح خدماتی برای سه دهه گذشته عنوان کرد و افزود: مدرسه خوابی امروزه همخوانی با گردشگری نداشته و در شان معلمان هم نیست.
اسدپور به علت ناهمخوانی مدرسه خوابی با گردشگرپذیری اشاره کرد و گفت: علت آن است که مدارس ظرفیتی ندارند که بتوانند آن امکانات و رفاه یک اقامتگاه گردشگری را فراهم کنند.
شاید که کرونا مدارس را از اسکان فرهنگیان نجات دهد
کارشناس گردشگری مازندران طرح اسکان فرهنگیان و مدرسه خوابی را یک بن‌بست چندین دهه عنوان کرد و گفت: شاید مزاح باشد اما آنقدر این طرح در فرهنگ مسافرت ما ریشه کرده که باید دست به دامان ویروس کرونا شد تا بتواند مدرسه خوابی را تعطیل کرد.
محمود حسن پور ادامه داد: براساس مقتضیات زمان در چندین دهه پیش مدرسه خوابی وارد ادبیات مسافرت شد که ریشه در مشکلات مالی و محدودیت های قشر فرهنگی داشت.
به گفته او اکنون تعریف سفر و همچنین سطح رفاه فرهنگیان تغییر کرده است و نباید بر احیا و تداوم مدرسه خوابی اصرار شود زیرا جز خسارت مالی و فرهنگی پیامد دیگری نخواهد داشت.
کارشناس گردشگری مازندران افزود: مسافرانی که در مدارس یا در چادرها اقامت می کنند مطمئناً تاثیر غیرمستقیمی بر اقتصاد محلی دارند اما تاثیر مستقیمی در اقتصاد گردشگری نه تنها ایفا نمی کنند بلکه هزینه ای را نیز برای جامعه محلی در پی خواهند داشت .
حسن پور افزود: متاسفانه ما در حوزه گردشگری نتوانستیم ‘خواست’ را به تقاضا تبدیل کنیم و برای گردشگران بسترهای مناسب را فراهم و بسته های موثر گردشگری ارائه دهیم.
وی با بیان اینکه دراین حالت ما شاهد مدرسه خوابی و یا چادر خوابی هستیم که هم از نظر اقتصادی و هم اجتماعی هزینه های سنگینی بر جامعه بومی و محلی خواهد داشت، گفت: علاوه بر این خسارات و هزینه هایی که به محیط آموزشی وارد می شود بسیار زیاد و قابل توجه است.
ورورد ویروس کرونا به ایران که از حدود ۱۰ روز پیش به صورت رسمی اعلام شد، اواخر هفته گذشته در استان مازندران نیز موارد مشکوکی بر جای گذاشت که بنابر اعلام دانشگاه علوم پزشکی مازندران آزمایش کرونای سه نفر در مازندران مثبت است.
کروناویروس (Coronaviruses)، خانواده گسترده‌ای از ویروس‌ها و زیر مجموعۀ «کروناویریده» هستند که از ویروس سرماخوردگی معمولی تا عامل بیماری‌های شدیدتری همچون سارس، مرس و کووید ۱۹ را شامل می‌شود.
کروناویروس‌ها نخستین‌بار در سال ۱۹۶۵ کشف شدند و مطالعه روی آنها به‌طور مداوم تا اواسط دهه ۱۹۸۰ ادامه داشت.
این بیماری که یک ماه پیش در استان ووهان کشور چین به شکل انسانی سرایت کرده است ، برای نخستین بار در حدود یک هفته پیش در ایران نیز مشاهده شد.
به گفته متخصصان علوم پزشکی از هر ۱۰۰ بیمار مبتلا به ویروس کرونا، دو نفر (به طور تقریبی) در معرض خطر مرگ قرار می گیرند.
توقف اسکان فرهنگیان در مدارس که امسال در سایه پیشگیری از شیوع کرونا صورت گرفته متولیان و فعالان گردشگری مازندران را امیدوار کرده است که گامی برای توقف دائمی و همیشگی این طرح زیان ده باشد.این مساله شاید مسولان آموزش و پرورش را متوجه طرح های جایگزین و شایسته تر کند.دولت سالها قبل به منظور حمایت از فرهنگیان به اجرای این طرح مبادرت کرد اما امروز با تنوع ابعاد حمایتی و امکانات رفاهی شهرهای گردشگر پذیر لازم است در نوع حمایت از فرهنگیان در قالب طرح حمایتی سفر بازنگری شده و به عنوان مثال بن کارت هایی را به منوال بسیاری از ارگان ها جهت کمک هزینه سفر به این قشر اختصاص دهد.
تغییر نوع حمایت از طرح اسکان در مدارس به بسته های حمایتی نقدی علاوه بر ایجاد تنوع در هدف های گردشگری، دست فرهنگی را برای نحوه استفاده از کمک و حمایت های دولتی در جریان سفر بازتر می کند.
