اوقات شرعی کیاسر
به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، رییس انجمن بوچیای ایران از فعالیت ۲۵ استان از ۳۱ استان کشور در ورزش بوچیا خبر داده و می‌گوید: باقی استان‌ها فعالیت‌شان را آغاز کرده‌اند اما مهم این است که ورزشکاران را در مسابقات رسمی ببینیم، چشم‌انداز ما همگانی کردن ورزش بوچیا است.
به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، به نقل از ایسنا، سالن ورزشی اردوگاه «شهید عظیمی» بابلسر این روزها میزبان شور و هیجان ورزشکاران «بوچیا» ایران است، اگر این رشته ورزشی و نام آن برای شما هم غریب است، این گزارش به شناخت‌تان از ورزش معلولان با مشکلات شدید جسمی- حرکتی و درک بهتر جهان آنها کمک می‌کند.
از اتاق کال‌روم که ورزشکاران برای کنترل تجهیزات به آن می‌روند، وارد سالن اصلی می‌شویم، صدای دست و جیغ و هورا در برابر هر توپی که به هدف می‌خورد از گلوی‌شان بلند می‌شود. دختران روی ویلچر در یک سو و هیات داوران در سوی دیگر ایستاده‌اند، توپ‌های ماسه‌ای قرمز رنگ روی زمین غلت خورده و به آرامی کنار هم می‌نشینند. پشت هر دختر یک مادر مایه دلگرمی است، مادرها به امید برد دخترها را با تشویق و آماده‌سازی دست‌هایشان برای گرفتن توپ، آماده رقابت می‌کنند.
«فرشته سکاکیان» نایب‌رییس انجمن بوچیا فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولان کشور می‌گوید: مسابقات هر ساله از تاریخ ۱۳ تا ۱۸ بهمن ماه با حضور ورزشکاران زن و مرد از سراسر کشور برگزار می‌شود، این رقابت‌ها بستری برای تسهیل ورود ورزشکاران به مسابقات بین‌المللی است.
سکاکیان درباره این دوره از مسابقات می‌گوید: این دوره با حضور ۹۰ ورزشکار از ۲۳ استان در ۴ کلاس BC۱, BC۲ ,BC۳ ,L و BC۴ در حال اجرا است، ۲ ورزشکار زن و ۴ ورزشکار مرد مازندرانی در این دوره شرکت کردند و جوان‌ترین ورزشکار این دوره نیز «مریم ترابی» متولد ۱۲ اسفند ۱۳۹۱ از همدان است که در بخش جوانان حضور دارد.
وی با بیان این که هفته آینده مسابقات مردان برگزار خواهد شد، درباره ورزش بوچیا بیان می‌کند: بوچیا ورزش ویژه معلولان فلج مغزی با معلولیت شدید است که از سال ۱۳۸۳ با شکل‌گیری انجمن آن در فدراسیون آغاز به کار کرد.
به گفته سکاکیان بوچیای ایران تاکنون اقبال حضور در پارالمپیک را نداشته اما این رویایی دور از دسترس نیست: تیم ملی بوچیا در هر ۴ کلاس ورزشکار دارد و اگر تسهیل‌گری و حمایت مالی و تجهیزات را داشته باشیم، ورزشکاران ما از توان و انگیزه کافی برای شرکت در پارالمپیک برخوردارند.
حضور تمام زنان ورزشکار حاضر در سالن تاکید می‌کند که کسب سهمیه پارالمپیک، رویایی دور از دسترس نیست.
از این که می‌بینید؛ قوی ترم
«ساینا صادق‌پور» متولد ۷۱، لیسانس مدیریت بازرگانی است که از آذربایجان غربی در مسابقات شرکت کرده، او ۴ سال پیش از طریق دوستش با ورزش بوچیا آشنا شد، دراین‌باره می‌گوید: ورودم به جامعه ورزشی به روحیه و اجتماعی شدنم کمک کرده، با محیط آشنا شدم و دوستان بیشتری پیدا کردم.
ساینا و مادرش با هم به مسابقات آمده‌اند و هر دو چشم امید و سر پر شوری برای موفق شدن دارند. ساینا می‌گوید: مربی من مربی تیم ملی است، هفته‌ای دو روز ۴ ساعت تمرین داریم. در رده استانی مقام دوم آوردم آن هم در دوره کرونا، اینجا به امید مدال آمدم و مطمئنم با بیشتر تلاش کردن موفق می‌شوم، مدال می‌گیرم اگر نگیرم هم تلاشم ادامه دارد.
رویای او پارالمپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس است: به پارالمپیک فکر می‌کنم، اگر امسال مدال بگیرم تمریناتم را هزار برابر می‌کنم. دوست ندارم به چشم معلول به من نگاه کنند، من از این که می‌بینید قوی‌ترم.
ایاب و ذهاب مهم‌ترین مشکل ما است
«ندا غائبی» هم‌سن ساینا است که از سمنان آمده، ۱۴ سال عمر حضور او در بوچیای ایران است، او درباره شروع داستانش به ایسنا، می‌گوید: ۱۲ آذر؛ روز معلول، مسابقات استعدایابی در سمنان برگزار شد و آنجا انتخاب شدم. چند مدال استانی و کشوری دارم و به اردوی تیم ملی در رده BC۲ دعوت شدم.
این ورزشکار از تبعیض و نبود حمایت کافی گلایه دارد و درباره دشواری‌های حضور در این مسابقات می‌گوید: دعوت شدم اما ورزشکاران مرد اعزام شدند، کلا بند «پ» داشته باشی موفقی! با ماشین خودمان آمدیم چون امکانات حمل‌ونقل لازم نداشتیم. ایاب و ذهاب مهم‌ترین مشکل ما است، همین‌جا هم حمام و سرویس بهداشتی بیرون خوابگاه است و توی یک هفته در این سرما حتی نتوانستیم حمام کنیم. از استان سمنان ۹ نفر بودیم که دو نفر آمدیم. جاده‌ها برفی بود و بچه‌های شهرستان‌ها توی راه دچار حادثه شدند و تشنج کردند و نتوانستند به مسابقات برسند.
اما هیچ مشکلی سدّ راه او برای تصور مدال‌های طلایی و نقره‌ای مسابقات نمی‌شود: آمدم که یک‌تنه ببرم، فوق‌لیسانس آی‌تی دانشگاه سمنان دارم، من به ورزش تعلق دارم و بچه‌های بازی بوچیا بسیار به لحاظ جسمی ضعیف هستند. خواهش می‌کنم مسابقات به فصول متعادل‌تر موکول شود، خودم مربی و داور هستم و به فکر خودم نیستم و به فکر بچه‌ها هستم.
یک سوی کمبودها به گرانی تجهیزات می‌رسد، به گفته او قیمت یک ست توپ ۷۵ میلیون تومان است و برخی ورزشکاران دعوت‌شده به تیم ملی به این دلیل که پول خرید توپ جدید نداشتند از ادامه راه بازماندند، ندا با اشاره به هزینه بالای تجهیزات اظهار می‌کند: ویلچر گران است و ما هم به ویلچر برقی نیاز داریم، پدر و مادرم فوت شدند و درست است که خواهرم حمایت می‌کند اما بهزیستی وظیفه حمایت از ما را دارد.
تاکسی و اتوبوس برای حضور معلولان به‌روزرسانی شود
«طوبی سلطانی‌پور» یکی از دو ورزشکار زن مازندرانی حاضر در مسابقات است، او کم‌شنوا است و مادرش «مرضیه خجسته» می‌گوید: دخترم ۳۴ ساله و مبتلا به معلولیت آتاکسی است. از ورودمان به بهزیستی با این ورزش آشنا شد، اول بوچیا ۲۲ بازی می‌کرد بعد دستش دچار مشکل شد و الان ۲۳ یا رمپ بازی می‌کند.
خجسته به ضرورت به‌روزرسانی تجهیزات و برخوداری از امکانات شهری برای معلولان اشاره می‌کند: حمل‌ونقل معلولان سخت‌ترین کار است و وسایل نقلیه عمومی هم برای جابجایی مناسب نیست، باید تاکسی و اتوبوس برای حضور معلولان به‌روزرسانی شود تا این بچه‌ها شانس حضور در جامعه را پیدا کنند و به گوشه انزوا رانده نمی‌شوند.
حضور ورزشکاران در مسابقات برون‌مرزی برای کسب رنکینگ بین‌المللی است
«محمد رحیم» رییس انجمن بوچیای ایران درباره این دوره مسابقات به ایسنا گفت: این مسابقات با هدف آماده‌سازی ورزشکاران برای مسابقات آسیایی «ناگویا» ژاپن ۲۰۲۶ و درصورت کسب سهمیه؛ برای پارالمپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس و شناسایی ورزشکاران برگزار می‌شود.
او به شرکت ورزشکاران منتخب این مسابقات در رقابت‌های برون‌مرزی ۳ سال آتی اشاره کرده و می‌افزاید: حضور ورزشکاران در مسابقات بین‌المللی مهم‌ترین گام در جهت تحقق اهداف ما است. ورزشکاران بوچیا مشکلات شدید جسمی- حرکتی دارند، حمل‌ونقل بچه‌ها خلل عمیق دارد و قریب به ۹۰ تا ۹۵ درصد وسایل نقلیه عمومی امکان جابجایی افراد معلول و با ویلچر را ندارند.
رییس انجمن بوچیای ایران تامین تجهیزات ورزشی را یکی دیگر از مشکلات این ورزش می‌داند: اصلی‌ترین نیاز توپ است، یک سِت توپ برند خارجی نزدیک به ۸۵۰ دلار تمام می‌شود. این قیمت خرید در کارخانه هست که باتوجه به نوسان دلار مدام افزایش پیدا می‌کند، به سفارش از بازار کره یا ژاپن کرایه هم اضافه می‌شود.
او درباره اهداف انجمن برای تامین ورزشکاران در آینده می‌گوید: به دنبال این هستیم که هر ورزشکار سِت شخصی خودش را داشته باشد چون تمرین و ممارست شاه‌کلید موفقیت ورزشکاران بوچیا شمرده می‌شود، اگر این امر محقق شود از جامعه نزدیک به ۵ هزار نفره بوچیای ایران حمایت بیشتری خواهیم کرد.
رحیم از فعالیت ۲۵ استان از ۳۱ استان کشور در ورزش بوچیا خبر داده و می‌افزاید: باقی استان‌ها فعالیت‌شان را آغاز کرده‌اند اما مهم این است که ورزشکاران را در مسابقات رسمی ببینیم، چشم‌انداز ما همگانی کردن ورزش بوچیا است.
او با اشاره به اجرای طرح رنکینگ و رتبه‌بندی ورزشکاران اظهار می‌کند: این طرح از مسابقات جاری در دست اجرا است، سند و نحوه اجرای آن تنظیم و ابلاغ شده و از مسابقات جاری، رنکینگ ملی را اجرا می‌کنیم.
رییس انجمن بوچیا درباره سن حضور در این رشته می‌گوید: ورزشکاران در دو رده جوانان که ۱۳ تا ۲۰ سال و رده بزرگسالان شامل افراد بالای ۱۳ سال در این ورزش فعالیت دارند.
رحیم با بیان این که سرانه ورزش بوچیا عدد خاصی ندارد، گفت: این مسابقات به میزبانی و حمایت مالی سازمان بهزیستی کشور در بخش اسکان، پذیرایی و مسابقات برگزار شد. بخش فنی و عوامل آن را فدراسیون ورزش جانبازان و توان‌یابان تقبل کرده‌است.
وی ارزیابی خود از حضور ایران در بوچیای جهان را امیدبخش دانسته و می‌گوید: در مسابقات آسیایی ۲۰۲۳ موفق به کسب یک طلا، یک نقره و سه برنز شدیم. قدرت‌های اصلی بوچیا جهان کشورهای آسیایی هستند و کسب مقام در آسیا کار مهمی است که راه پارالمپیک را برای ما هموار می‌کند. ایران در بین کشورهای همسایه حرفی برای گفتن دارد اما مساله مهم؛ حضور ورزشکاران در مسابقات برون‌مرزی برای کسب رنکینگ بین‌المللی است، چون یکی از شاخص‌های کسب رنکینگ بین‌المللی، حضور در مسابقات است. باید تسهیل حضور ورزشکاران در مسابقات بین‌المللی محقق شود.
