“پَرنده سیاسی” یا “بَرنده سیاسی” ؟! / “یکرنگی”؛ آن چیزی که یوسف نژاد را عضو هیئت رئیسه مجلس می کند

پایگاه خبری چهاردانگه: یکی از مشخصه های بارز افرادی که به کار تشکیلاتی مسلط هستند پایبندی به اصول تشکیلات و مرام نامه های حزبی و سیاسی آن است و به همین دلیل کم کم نه تنها در تشکیلاتی که عضو هستند بلکه در میان دیگر احزاب سیاسی و جناحی رقیب هم دارای اعتبار و آبرو می شوند.

نمونه بارز این شخصیت های سیاسی که به نوعی برند احزاب در مازندران به حساب می آیند علی اصغر یوسف نژاد نماینده ساری در مجلس شورای اسلامی است. هر چند در نحوه مشارکت یوسف نژاد در امور شهری مرکز استان و حواشی مرتبط با برخی از اتفاقات سیاسی و تقسیمات کشوری در دوره های گذشته انتقادات جدی در طی دوران نمایندگی به وی وارد است منتها در زمینه ثبات قدم در راهی که انتخاب کرده است و همچنین پیروی از مشی اصلاح طلبانه این نماینده ادوار مجلس کمتر کسی پیدا می شود که تشکیک کند.

در نقطه مقابل یوسف نژاد هستند افرادی که با بلاتکلیفی تمام هر ماه و سالی را در تشکیلات تازه ای بیتوته می کنند و همین بی ثباتی سیاسی و نداشتن “پرنسیپ” سیاسی سبب شده است تا از اینجا مانده و از آنجا رانده شوند.

در حقیقت نداشتن استراتژی مشخص برای یک مهره سیاسی به معنای غیر قابل اعتماد بودن وی برای همه تشکیلات و گروه هایی است که در بازی های سیاسی نقش دارند .

انتخاب علی اصغر یوسف نژاد به عنوان دبیر هیئت رئیسه مجلس دهم حاوی پیام های زیادی به ویژه برای کسانی است که فکر می کنند با “پرش” های سیاسی و از این شاخه به آن شاخه پریدن می توانند برای خودشان مشروعیت و مقبولیت کسب کنند غافل از اینکه در دنیای سیاست کسانی دارای “اعتبار” سیاسی می شوند که در راهی که انتخاب کردند درست یا غلط ثبات رویه داشته باشند و با “یکرنگی”  از منافع تشکیلاتی خود دفاع نمایند و اغراض شخصی را بر منافع حزب و مردم برتری ندهند.

امید است این کلاس عملی که امروز یوسف نژاد برگزار کرد مورد استفاده برخی از سیاسیون واقع گردد تا از مقام “پرنده سیاسی” به درجه “برنده سیاسی” ارتقاء یابند.

منبع: وارش نیوز