همکاری مردم و نهادها، برای حل مشکلات بیشتر شود
کارشناس علوم سیاسی معتقد است: همکاری چندانی میان مردم و نهادها، برای حل مشکلات دیده نمی‌شود.
حسن توان، استاد دانشگاه خزر محمودآباد در گفت‌وگو با ایسنا افزود: تاکنون نظرسنجی علمی در خصوص میزان همکاری مردم و نهادهای حکومتی در شهرهای کشور انجام نشده است، اما به گونه‌ای شهودی می‌توان گفت میزان این همکاری مطلوب نیست.
این کارشناس علوم سیاسی با ادعای بر اینکه در مجموع، جامعه مدنی در ایران ضعیف عمل می کند، تصریح کرد: تعداد انجمن‌ها و یا سازمان‌های مردم نهاد برای حل مسائل شهری زیاد نیست، گویی مردم رغبت چندانی برای پیوستن به گروه‌های داوطلب، برای حل مشکلات مشترک ندارند.
وی با ابراز این عقیده که به نظر می‌رسد اعتماد مردم به برخی نهادهای حکومتی کاهش یافته، در بیان دلایل این امر به مواردی چون میزان کارآمدی و افزایش فساد اشاره کرد.
توان با بیان اینکه مردم با تن دادن به عقلانیت ارتباطی، مردم سالاری را هم تمرین می‌کنند، خاطرنشان کرد: جوامعی با فرهنگ‌های گوناگون، استعداد واگرایی را هم دارد و تا زمانی که در ایران، میان فرهنگ‌های گوناگون تعامل مثبت شکل نگیرد، ممکن است جامعه با بحران‌های مختلف سیاسی و امنیتی مواجه شود، در چنین شرایطی شاید امکان افراط گرایی هم افزایش یابد.
وی با بیان اینکه وحدت از لحاظ لغوی به معنای یگانه شدن و یکتایی بوده و با توجه به این که جوامع امروزی معمولا موجودیتی متکثر دارند، وحدت به معنای یکتایی قابل رخ دادن نیست؛ وحدت در واقع در همبستگی و همکاری طبقات و گروه‌های مختلف اجتماعی برای دستیابی به اهداف مشترک خلاصه می‌شود.
وی تصریح کرد: لازمه رسیدن به همبستگی، داشتن عقلانیت معطوف به هدف است، یعنی لازم است اعضای یک جامعه یا یک گروه، از حداقل عقلانیت بهرمند باشند و منافع خود و جامعه را بشناسند؛ به طور مثال، بازی های گروهی نظیر فوتبال که در آن اعضای یک تیم برای دستیابی به یک هدف مشترک با هم همکاری می‌کنند.
این کارشناس علوم سیاسی با اشاره به اینکه مردم در هر کشور و جامعه‌ای، برای حفظ امنیت خود و یا برای دستیابی به فضیلت، ناچار به همکاری با یکدیگر هستند، ادامه داد: ایران کشوری متکثر با فرهنگ‌ها و زبان‌های گوناگون است، چنین جامعه‌ای استعداد واگرایی داشته اما در عین حال اگر مردم در چنین کشوری ضمن پذیرش تکثر با یکدیگر گفت‌وگو کنند، می توانند چیزهای زیادی از هم بیاموزند.
وی یادآور شد: هر فرهنگی به انسان فرصت می‌دهد تا از چشم اندازی خاص، به جهان بنگرد، گفت‌وگوی این فرهنگ‌ها، باعث آمیزش افق های گوناگون شده و شناخت آدمی از خود را افزون می‌کند.
